Χθες, κάθισα να δω, μαζί με δύο ακόμα συντάκτες του Γλεντιού, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό. Ένας Παναθηναϊκός και δύο Ολυμπιακοί. Απ' όταν ήμουν στο σχολείο, θυμάμαι ότι αυτά τα παιχνίδια ήταν ένας λόγος να ανυπομονείς να πάει Κυριακή για να δεις το ματς και Δευτέρα για να βρεθείς στο σχολικό και να ακολουθήσουν επικές συζητήσεις, καζούρες, γέλια και φωνές.
Η προσπάθεια των αρχών, των διοικήσεων των ομάδων και των παρακρατικών οργανώσεων να πάψουμε όλοι να ασχολούμαστε με τον αθλητισμό είναι πραγματικά τεράστια. Η δική μας παρέα βρίσκει ακόμα τον τρόπο (όχι όπως παλαιότερα) να γελάει και να διασκεδάζει μ' αυτά τα παιχνίδια. Ο μικρός πρωταγωνιστής της φωτογραφίας μάλλον θ' αργήσει να φορέσει πάλι το κασκόλ και τη σημαία του... Κι όταν το κάνει, δεν θα το κάνει με την ίδια παιδικότητα και αθωότητα... Κρίμα...
πάντως, ένα σχόλιο ακόμα είναι ότι τα χθεσινά επεισόδια μου φαίνονται πολύ ύποπτα. δε νομίζω ότι είχαν στόχο την ομάδα του Ολυμπιακού και δεν ξέρω κατά πόσο ήταν οπαδικά. και, επίσης, καλά έκανε, κατ' εμέ, και δεν τα έδειξε η Nova. αυτοί που τα κάνουν, τα κάνουν για να τα δουν όλοι. γιατί να τους κάνουν τη χάρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήKapoia stigmi prepei na mpei ena telos s auto to xali. Na min mporeis na deis enan agwna san an8rwpos. Eleos me tin ili8iotita merikwn!
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία, δυνατή φωτο με πολύ ωραίο κείμενο
ΑπάντησηΔιαγραφή