Χρόνια Πολλά Κύριε White!

Με αφορμή τη σημερινή γενέθλια μέρα του, συντάκτη μας, Κύριου G. J. White, αναδημοσιεύουμε το κείμενο που είχε ανεβάσει πέρσι τέτοια μέρα και είχε τον τίτλο Γεννημένος στις 5 του Φλεβάρη... Χρόνια Πολλά Κύριε White!

Γεννήθηκα πριν από μισό αιώνα και κάτι ψηλά, μια χρονιά που ο Μπέρια βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο που ο Πατερούλης άφησε την τελευταία του πνοή φωνάζοντας ο Στάλιν πέθανε.

Την ίδια χρονιά που μια νεαρά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ονόματι Ζακλίν Μπουβέ παντρεύεται τον Τζων Κένεντι.

Είναι η χρονιά που ο πρόεδρος Τρούμαν ανακοινώνει ότι η Αμερική απέκτησε τη βόμβα του Υδρογόνου, ο Ντίσνεϋ κυκλοφορεί τον Πίτερ Πάν, γεννιέται η Σιγκολέν Ρουαγιάλ, ο Τόνυ Μπλέρ, ο Παύλος Τσίμας και πεθαίνει ο Πλαστήρας.

Οι κινηματογράφοι παίζουν υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ βγαλμένες μέσα από την Ιστορία όπως το Ιούλιος Καίσαρας με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον ή την Σαλόμη με την Ρίτα Χέϊγουόρθ αλλά και αριστουργήματα όπως το From here to Eternity με τον Μονγκόμερυ Κλίφτ και τον Μπάρτ Λάγκαστερ καθώς και ταινίες που κάνουν πάταγο όπως το Πώς θα παντρευτώ ένα εκατομυριούχο με την Μαίρλιν Μονρόε.

Την ίδια χρονιά παίζεται για πρώτη χρονιά στον κινηματογράφο μια ταινία που φαίνεται ότι θα με ακολουθεί σαν παιδί , Ο πόλεμος των Κόσμων του H.G.Wells.

Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό πολύ κοντά στην Αθήνα που τα πενήντα χιλιόμετρα της απόστασης φαίνονταν πολύ μακριά κάτω από όχι και τόσο καλές συνθήκες που από ό,τι φαίνεται, αφού τα άσχημα ήταν πιο πολλά από τα καλά που συνέβαιναν, απέκτησα επιλεκτική μνήμη και θυμόμουνα μόνο τα καλά ή αυτά που μου προκαλούσαν εντύπωση. Ό,τι δεν ήταν καλό δημιουργούσα μία φανταστική Ιστορία που και αυτή ήταν καλή.

Θυμάμαι τα φώτα του χωριού να μην είναι δυνατά και να τρεμοσβήνουν, μιας και χρησιμοποιούσαν για τον φωτισμό μια Ντιζελομηχανή, αλλά να σου δίνουν την ευκαιρία να βλέπεις ένα υπέροχο ουρανό με αστέρια που δεν έχω ξαναδεί.

Θυμάμαι την αίσθηση από το χώμα που ήταν παντού και μας επέτρεπε να χτίζουμε κάστρα και φράγματα για το νερό σε μια πελώρια πλατεία που πάντοτε ήταν μικρή αλλά και εμείς είμαστε μικροί και μας φαινότανε μεγάλη.

Θυμάμαι την Θάλασσα που δεν είχε τίποτα να μας εμποδίζει να πλατσουρίζουμε στα νερά της.

Θυμάμαι την γιαγιά μου που με υπεραγαπούσε γιατί ήμουν το πρώτο αγόρι στην οικογένεια και είχε χάσει δύο αγόρια στον διωγμό στην Μικρά Ασία αλλά θυμάμαι και ότι μου τραγουδούσε σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα για κάποιον τύπο σαν τον Ρομπέν των Δασών που ζούσε στα βουνά της Σμύρνης και προστάτευε τους φτωχούς.

Θυμάμαι την θεία μου να φωνάζει "Γιωργάκη το αυγό σου" προς τέρψιν όλης της παρέας των πιτσιρικάδων που άρχιζαν το δούλεμα.

Θυμάμαι τον κομματάρχη του Καραμανλή να στέλνει όλους τους αργόσχολους του χωριού σε προεκλογική συγκέντρωση του εθνάρχη και όταν επέστρεφαν το βράδυ στην καρότσα του φορτηγού να φωνάζουν "ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ" και εγώ να απορώ πού ήταν αυτοί οι Βούλγαροι.

Θυμάμαι να φαντάζομαι ότι θα γινόμουνα όταν θα μεγάλωνα ένας σπουδαίος άνθρωπος , μόνο η μαμά μου το πίστευε αυτό, και για αυτό ζήταγα να φοράω γραβάτα και να μου αγοράσουν τρία γάντια τα δύο να τα φοράω και το ένα να το κρατάω.

Έλεγα στην γιαγιά μου όταν έβλεπα ένα αεροπλάνο ότι κάποια μέρα θα πέταγα με ένα αεροπλάνο σαν αυτό. Κάποια στιγμή έγινα και ρεζίλι γιατί χρόνια μετά πετώντας από την Αθήνα στο Βερολίνο σε ένα επαγγελματικό ταξίδι πέρασα πάνω από το χωριό μου και θυμήθηκα τι έλεγα και άρχισα να γελάω δυνατά ενώ οι άλλοι ταξιδιώτες με πέρασαν για τρελό.

Έκανα και άλλα σχέδια που πολλά από αυτά πραγματοποίησα άλλα όχι .

Κάνω ένα απολογισμό και λέω ότι άξιζε τον κόπο αυτή η 5 του Φλεβάρη γιατί ακόμα και αυτά που δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω έχω τρείς θαυμάσιους γιούς να τα πραγματοποιήσουν αυτοί.

Αυτό δεν είναι προτροπή στο να πετύχουν μεγάλους στόχους αλλά να έχουν φαντασία και να μπορούν στο μέτρο του δυνατού να πραγματοποιούν αυτό που φαντάζονται.

by G.J. White