"The Wanderer" by Fedra

"Αυτός δεν έχει σκιά.

Αυτουνού η σκιά δεν προβάλλεται.

Αυτός είναι σκιά."

Τού τα έλεγε με τρόμο ο γέρο-Μπακ και του γελάγανε στη μούρη. "Να σας πάρει ο διάολος! Κωλόπαιδα! Είναι φάντασμα σας λέω! Ήξερε τη Ρόζα Μέι".

Η Ρόζα Μέι. Το τριαντάφυλλο του Μαγιού: Δροσερή και καλόκαρδη. Το χαζοκόριτσο... Αγάπησε και πέθανε. Τώρα ραντίζει το χώμα με τα νεκρά της δάκρυα.

"Παίξε μας κάτι γέρο-Μπακ, παίξε και θα σου κεράσουμε κι' άλλο ποτηράκι". Η γκρίζα φάτσα του γέρου για λίγο φωτίστηκε. Πήρε τη φυσαρμόνικα και έπαιξε. Έπαιξε τον σκοπό που κάποτε, όταν ήταν παιδί ακόμα, του 'χε μάθει εκείνος ο μυστήριος, άγνωστος άντρας. Κανείς ποτέ δεν είχε δει καλά το πρόσωπό του. Δύσκολο να τον αναγνωρίσεις. Μία σκιά το πρόσωπό του, και με ήλιο και με φεγγάρι. Μόνο τη φωνή. Την φωνή του θα την αναγνώριζε και μέσα από τον τάφο ο γέρο-Μπακ.

Ξαφνικά, η μελωδία του γέρου εγκατέλειψε την φυσαρμόνικα. Ένας γαλαζωπός καπνός σύρθηκε στα πόδια των θαμώνων του σαλούν χαϊδεύοντας τις βρώμικες μπότες τους. Μουσική και καπνός απομακρύνονταν απ' ό,τι ζωντανό και εγκόσμιο υπήρχε εκεί. Όλοι κράτησαν για μια στιγμή την ανάσα τους. Η γαλάζια ομίχλη έφτασε κοντά στη πόρτα που άνοιξε διάπλατα. Το φεγγαρόφωτο βρέθηκε ξάφνου μέσα στο μαγαζί. Οι καρδιές σκίρτησαν. Εκεί, μπροστά στα μάτια τους δημιουργήθηκε μια σκιά. Η σκιά ενός άντρα. Και τότε όλοι καταλάβανε, καθώς από μακριά άρχισε να παίζει το τραγούδι.

by Fedra