"Μάγοι και Πουκάμισα (part2)" by dAre

Πριν αρχίσετε να διαβάζετε το δεύτερο μέρος, διαβάστε το πρώτο.

Πατήστε play για να ακούσετε τη μουσική που έχω επιλέξει, αν θέλετε...

"Σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα απέναντι να με κοιτάει. Τον είχα ξαναδεί, αισθανόμουνα κοτάρα. Έπρεπε να είχα κάνει κάτι. Ξεκίνησα να περπατάω προς το μέρος του. Ξαφνικά σκοτάδι σε όλη την περιοχή".

ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ - ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ

ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Μου έλειψες. Δεν φταίω εγώ, είχα μια πολύ δύσκολη μέρα, εσύ τι έκανες; Είδα ένα πολύ ωραίο πουκάμισο που ήθελα να στο κάνω δώρο αλλά δεν υπήρχε στο νούμερο σου. Έλα, δεν έχουμε πολύ χρόνο, άντε πάμε... Με τα παιδιά μίλησες ή να τους πάρω εγώ; Δεν μπορούν, άσ' τους... Θα πάμε μόνοι μας.

An action is right as long as it either maximizes happiness / pleasure / benefit / profit and / or it minimizes unhappiness / pain / cost / loss for the majority of the people involved with that.

Ήταν από αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν τέλεια. Για μια φορά το πρόγραμμα πηγαίνει εξαιρετικά τέλεια. Όμως δεν υπάρχει το τέλειο. Κάτι έμοιαζε ότι θα στραβώσει, αυτό το συναίσθημα που πάνε όλα τόσο καλά και λες - δεν γίνεται - κάτι θα χαλάσει. (Φάντασμα Nο1).

Όπως είπαμε και παραπάνω, ο καλύτερος τρόπος για να διώξεις τα φαντάσματα είναι οι μάγοι. Γιατί; Μα γιατί κάνουν μάγια. Μάγια που σε κάνουν πιο δυνατό. Που σε προστατεύουν, που κάνουν την καρδιά σου να χαμογελάει, που παγώνουν το χρόνο και σε αφήνουν με ένα χαζό χαμόγελο να κοιτάς και να περηφανεύεσαι. Που σε ηρεμούν στη χειρότερη στιγμή σου. Που σταματάνε όλες τις σκέψεις του μυαλού, τις βάζουν σε αναμονή και συνεχώς φέρνουν μια και μοναδική σκέψη στο προσκήνιο. Που κάνουν το βλέμμα σου να ψάχνει με αγωνία μέχρι να βρει την εικόνα που θυμάται και αναγνωρίζει καλύτερα η καρδιά σου.

I was searching for evolution...

Υπάρχουν κάποιοι που έχουν βρει τους μάγους τους και αυτοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι τους έχουν δίπλα τους, γιατί είναι πολύ τυχεροί. Υπάρχουν κάποιοι που τους έχασαν ή έχασαν έναν και τώρα στον κόσμο αυτό δεν βρίσκουν τον αντικαταστάτη, μα γιατί δεν υπάρχει. Οι μάγοι είναι συγκεκριμένοι, δεν γίνεται ο καθένας μάγος του άλλου. Όσο και αν το θες να είναι αυτός. Δεν υπάρχει λογική.

Αν δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις τους μάγους σου, στη διάρκεια μιας αστραπής ξέρεις την απάντηση... (μπουμ)
Αν δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις τους μάγους σου στη διάρκεια μιας αστραπής ξέρεις την απάντηση...

Δεν είμαι μόνος...

Είσαι...

Όλοι έχουμε μέρες στις οποίες ξεφεύγουμε ενώ ξέρουμε ότι δεν πρέπει, ενώ ξέρουμε ότι αν προσπαθήσουμε μπορούμε να κρατηθούμε. Παρόλα αυτά, δε σταματάμε και πράττουμε με συμπεριφορές τελείως παράξενες και διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει οι ίδιοι.

Ίσως το ζητάει ο οργανισμός μας, ίσως έχει βαρεθεί τη ρουτίνα που τείνουμε να του συμβιβάσουμε. Αυτές τις ημέρες λοιπόν λειτουργεί το id μας. Δηλαδή ένα μέρος του εγκεφάλου μας που δεν υπακούει σε κανόνες αλλά παρουσιάζει μόνο τις ανάγκες μας. Εκτός όμως από αυτές τις ημέρες υπάρχουν και άλλες μέρες, νύχτες, απογεύματα που είμαστε ο εαυτός μας. (Eκεί λειτουργεί το superego μας). Και αυτό είναι καλό, αλλά πολλές φορές παίρνουμε αποφάσεις που ξέρουμε ότι δε θα μας στοιχίσουν. Και έτσι κάνουμε κακό που δεν χρησιμοποιούμε τον αυθορμητισμό μας. (Φάντασμα Νο2).

Τι σκέφτεσαι για σήμερα; Ό,τι θες εσύ. Σήμερα θέλω να σου αφιερώσω τη μέρα - θα κάνουμε ό,τι θες εσύ. Θέλω να ανάψω το τζάκι, να κάτσουμε μπροστά του (Vip Θέσεις), να νοικιάσουμε μια ταινία, να παραγγείλουμε ή να ψήσουμε κάτι στο τζάκι και να περάσουμε αυτό το βράδυ μαζί. Εμείς οι δύο, στο σπίτι μας.

Ένιωθα ότι η όραση μου δεν ήταν τόσο καθαρή - μια γενική θολούρα, δεν μπορούσα να δω τις λεπτομέρειες.

ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ

Δεν είμαι μόνος...

Είσαι...

"Σήκωσες το βλέμμα σου, ήρθες προς το μέρος μου, για δευτερόλεπτα είδα τα μάτια σου να με κοιτάνε... Κοίταξες - Κοίταξα. Πρόσεξες - Πρόσεξα.
Σκέφτηκες μέσα σου - Σκέφτηκα και εγώ...
Δεν σταμάτησες - μετάνιωσες / Δεν σε άρπαξα - μετάνιωσα".

ΣΚΟΤΑΔΙ

"Αύριο θα πάω να πάρω το πουκάμισο που μου άρεσε, θα το φορέσω και θα έρθω να σε βρω, ξέρω ότι θα σε βρω. Γιατί σε αυτόν τον κόσμο κατοικώ και εγώ. Μπήκα για μπάνιο, ευτυχώς το θερμοσίφωνο είχε κάνει καλά τη δουλειά του, ήμουνα για σαράντα λεπτά μέσα και σκεφτόμουνα, ενώ με χαλάρωνε το ζεστό νερό που έπεφτε πάνω μου. Βγήκα και στάθηκα μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου".

ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ

"Χαμηλώνοντας τη φωνή, όπως έκανα πάντα στο επίπεδο που δεν ακούγεται, είπα να σου πω μια ιστορία..."

"Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις
Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές
Θέλω να με εμπιστεύεσαι
Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι να αποφασίζεις για μένα
Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις
Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα
Θέλω να με αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις
Θέλω να με υποστηρίζεις
Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου, που πιο πολύ σε ενοχλούν να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις".

Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ιστορίες να σκεφτείς"

"Σηκώνομαι το πρωί.
Βγαίνω από το σπίτι μου.
Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Δεν τη βλέπω
και πέφτω μέσα.

Την επόμενη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου
ξεχνάω ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο,
και ξαναπέφτω μέσα.

Την τρίτη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ
ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Ωστόσο,
δεν το θυμάμαι
και πέφτω μέσα.

Την τέταρτη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ
την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Τη θυμάμαι και,
παρόλα αυτά,
δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.

Την πέμπτη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου.
Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω το νου μου
στην τρύπα στο πεζοδρόμιο
και περπατάω κοιτάζοντας κάτω.
Την βλέπω και,
παρόλο που την βλέπω,
πέφτω μέσα.

Την έκτη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου.
Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Πηγαίνω ψάχνοντας την με τα μάτια μου.
Την βλέπω,
προσπαθώ να πηδήξω από πάνω,
αλλά πέφτω μέσα.

Την έβδομη μέρα
βγαίνω από το σπίτι μου.
Βλέπω την τρύπα.
Παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω με την άκρη των ποδιών μου
ως την άλλη μεριά,
αλλά όχι αρκετά μακριά, και πέφτω μέσα.

Την όγδοη μέρα,
βγαίνω από το σπίτι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω στην άλλη άκρη!
Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα
που χοροπηδάω από τη χαρά μου...
Και, έτσι όπως χοροπηδάω,
ξαναπέφτω μέσα.

Την ένατη μέρα,
βγαίνω από το σπίτι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω
και συνεχίζω το δρόμο μου.

Τη δέκατη μέρα,
σήμερα μόλις,
συνειδητοποιώ
ότι είναι πιο βολικό
να περπατάω...
στο απέναντι πεζοδρόμιο".

από το blog ΠΕΤΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑΪΔΕΝΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.

Που και που στον τοίχο που έχουμε χτίσει καλό είναι να βλέπουμε τις σχισμές και να τον γκρεμίζουμε. Άλλοτε είναι μια σχισμή, άλλοτε μια τρύπα. Ο τοίχος είναι να μας προστατεύει - απλά κάποιες φορές μας απομονώνει.

Μην ξεχνάς ότι ο χρόνος είναι μαζί μας και κάποιες φορές κυλάει βασανιστικά αργά, αλλά καλό είναι να ανησυχείς πως ίσως έρθει η στιγμή που δεν θα είσαι στην ηλικία να τακτοποιήσεις όλες τις εκκρεμότητες που έχεις αφήσει για μετά. (Φάντασμα Nο3).

The truth speaks that I shall always know a second later...

Αν είναι αυτό, αυτό που θα ξέρουμε από κάθε μας ιστορία πιο πριν, μου αρκεί.

Ας είναι έτσι...

Γι' αυτούς που πιστεύουν ακόμα ότι θα κατακτήσουν το άπιαστο,

Ένα πουκάμισο και ένας μάγος.


Υ.Γ: Τα τραγούδια που χρησιμοποίησα είναι με τη σειρά,

1: Conviction (Soundtrack),
2: Disney's Beauty and the Beast (Piano Theme),
3: Can you feel the Love Tonight (Piano Theme),
4: Little Things you do (Vodafone).

Υ.Γ2: Καιρός να κυνηγήσουμε κάποια όνειρα... Συμφωνείς;

by dAre

Tweet