Από μικρή με μάγευαν "τα παλιά τα χρόνια". Και όταν λέω "παλιά χρόνια", μιλάω για πολλές δεκαετίες πίσω. Πιο συγκεκριμένα η περίοδος του μεσοπολέμου (20's - 30's) αλλά και τα 40's - 50's.
Με μαγεύει η διαφορετικότητα, η κουλτούρα, οι συνήθειες, η καθημερινότητα, ο τρόπος διασκέδασης, η μουσική, ο χορός, τα ρούχα, τα κτίρια, τα αντικείμενα... όλα! Ακόμα και ο διαφορετικός "κώδικας ηθικής και αξιών" που είχαν, ανά εποχή. Μεταξύ των πάντων: κυριών, αριστοκρατών, φτωχών, κλεφτών, γκάγκστερ... και άλλων πολλών.
Τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια τάση επιστροφής στο παρελθόν (μουσική, ταινίες, ρούχα, μαλλιά, χορός, βιβλία, sites & blogs) η οποία δυστυχώς έχει εξελιχθεί σε μόδα και έτσι αναπόφευκτα κάνει την κάθε δεκαετία και τα χαρακτηριστικά της να χάνουν την πραγματική τους αίγλη/ποιότητα/αξία - κατά την γνώμη μου.
Ωστόσο, εγώ είμαι ευγνώμον... Γιατί τουλάχιστον όλη αυτή η τάση βοήθησε ώστε να είναι διαθέσιμη και πιο εύκολα προσβάσιμη κάθε πληροφορία και γνώση για το "τότε"... Αρκεί να έχεις την λατρεία για να ψάχνεις και να εντρυφήσεις όσο θέλεις!
Υπήρχε λοιπόν ένα παλιό jazz τραγούδι, που μου άρεσε πάρα πολύ αλλά δυστυχώς το άκουγα μόνο τα Χριστούγεννα σε ένα μπαράκι που πηγαίναμε συχνά με τους φίλους... (Ασχολίαστο το γεγονός ότι μέχρι πρότινος και πριν την μόδα "vintage/retro", στην Ελλάδα ακούγαμε τέτοια τραγούδια μόνο και κατ' αποκλειστικότητα τα Χριστούγεννα... ακόμα δεν έχω καταλάβει τον λόγο). Είχα ρωτήσει τον DJ να μου πει τον τίτλο, αλλά δεν ήξερε (!). Ήταν, λέει, σε μία συλλογή από διάφορα τραγούδια και είχε χάσει το "cover", αλλά θυμόταν απ' έξω το νούμερο του τραγουδιού και το έβαζε κάθε Παρασκευή και Σάββατο, κάθε Δεκέμβρη... Αυτό, μαζί με το "Singing in the rain"...
Εν πάσει περιπτώσει, με τα πολλά, κάποια στιγμή κατάφερα και βρήκα το αγαπημένο κομμάτι: "Mack the knife"...
Γράφτηκε από τον Kurt Weill για την όπερα Die Dreigroschenoper (ή αλλιώς The Threepenny Opera) και έκανε την 1η του "εμφάνιση" το 1928 στο Theater am Schiffbauerdamm, στο Βερολίνο. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστό το 1956, όταν το τραγούδησε ο Louis Armrstrong, αλλά είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τον Bobby Darin, ο οποίος ηχογράφησε την δική του εκτέλεση στη Ν. Υόρκη το 1958! Την επόμενη χρονιά έγινε το No 1 στο Billboard Hot 100 ενώ εξασφάλισε και ένα Grammy στον Bobby Darin για "Record of the Year"! Μια ακόμα γνωστή live εκτέλεση του κομματιού έγινε από την Ella Fitzgerald to 1960, κατά τη διάρκεια της οποίας η θρυλική τραγουδίστρια ξέχασε τους στίχους και αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει νέους στίχους οι οποίοι της χάρισαν ένα Grammy!
Απολαύστε την εκτέλεση του Bobby Darin και, με λίγη φαντασία, ίσως σας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή... (Ας είναι και Χριστούγεννα, για χάρη του DJ...)
Με μαγεύει η διαφορετικότητα, η κουλτούρα, οι συνήθειες, η καθημερινότητα, ο τρόπος διασκέδασης, η μουσική, ο χορός, τα ρούχα, τα κτίρια, τα αντικείμενα... όλα! Ακόμα και ο διαφορετικός "κώδικας ηθικής και αξιών" που είχαν, ανά εποχή. Μεταξύ των πάντων: κυριών, αριστοκρατών, φτωχών, κλεφτών, γκάγκστερ... και άλλων πολλών.
Τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια τάση επιστροφής στο παρελθόν (μουσική, ταινίες, ρούχα, μαλλιά, χορός, βιβλία, sites & blogs) η οποία δυστυχώς έχει εξελιχθεί σε μόδα και έτσι αναπόφευκτα κάνει την κάθε δεκαετία και τα χαρακτηριστικά της να χάνουν την πραγματική τους αίγλη/ποιότητα/αξία - κατά την γνώμη μου.
Ωστόσο, εγώ είμαι ευγνώμον... Γιατί τουλάχιστον όλη αυτή η τάση βοήθησε ώστε να είναι διαθέσιμη και πιο εύκολα προσβάσιμη κάθε πληροφορία και γνώση για το "τότε"... Αρκεί να έχεις την λατρεία για να ψάχνεις και να εντρυφήσεις όσο θέλεις!
Υπήρχε λοιπόν ένα παλιό jazz τραγούδι, που μου άρεσε πάρα πολύ αλλά δυστυχώς το άκουγα μόνο τα Χριστούγεννα σε ένα μπαράκι που πηγαίναμε συχνά με τους φίλους... (Ασχολίαστο το γεγονός ότι μέχρι πρότινος και πριν την μόδα "vintage/retro", στην Ελλάδα ακούγαμε τέτοια τραγούδια μόνο και κατ' αποκλειστικότητα τα Χριστούγεννα... ακόμα δεν έχω καταλάβει τον λόγο). Είχα ρωτήσει τον DJ να μου πει τον τίτλο, αλλά δεν ήξερε (!). Ήταν, λέει, σε μία συλλογή από διάφορα τραγούδια και είχε χάσει το "cover", αλλά θυμόταν απ' έξω το νούμερο του τραγουδιού και το έβαζε κάθε Παρασκευή και Σάββατο, κάθε Δεκέμβρη... Αυτό, μαζί με το "Singing in the rain"...
Εν πάσει περιπτώσει, με τα πολλά, κάποια στιγμή κατάφερα και βρήκα το αγαπημένο κομμάτι: "Mack the knife"...
Γράφτηκε από τον Kurt Weill για την όπερα Die Dreigroschenoper (ή αλλιώς The Threepenny Opera) και έκανε την 1η του "εμφάνιση" το 1928 στο Theater am Schiffbauerdamm, στο Βερολίνο. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστό το 1956, όταν το τραγούδησε ο Louis Armrstrong, αλλά είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τον Bobby Darin, ο οποίος ηχογράφησε την δική του εκτέλεση στη Ν. Υόρκη το 1958! Την επόμενη χρονιά έγινε το No 1 στο Billboard Hot 100 ενώ εξασφάλισε και ένα Grammy στον Bobby Darin για "Record of the Year"! Μια ακόμα γνωστή live εκτέλεση του κομματιού έγινε από την Ella Fitzgerald to 1960, κατά τη διάρκεια της οποίας η θρυλική τραγουδίστρια ξέχασε τους στίχους και αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει νέους στίχους οι οποίοι της χάρισαν ένα Grammy!
Απολαύστε την εκτέλεση του Bobby Darin και, με λίγη φαντασία, ίσως σας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή... (Ας είναι και Χριστούγεννα, για χάρη του DJ...)
by Kat
υπέροχο τραγούδι... σε κάνει να θες να χορέψεις ντυμένος με ένα πολύ φίνο κουστούμι! η πρώτη μου παρατήρηση είναι: πόσο άσχετος DJ! για τον θεό! και η δεύτερη είναι ότι εγώ το τραγούδι το έμαθα από έναν τραγουδιστή που ταίριαζει σε μία άλλη εποχή, τον Robbie Williams http://www.youtube.com/watch?v=XpkCazstUhM !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Robbie Williams είναι εκπληκτικός και η φωνή του δεν περιγράφεται.. Όντως ταιριάζει σε άλλη εποχή! Δες και αυτό, και τσέκαρε ειδικά στο 04:02...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Dom: Θες και φίνο κοστούμι τρομάρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Kat: Για αυτόν το λόγο, έχεις ένα smartphone με shazam,soundhound κλπ και δεν περιμένεις κανένα DJ.
χαχαχαχαχαχα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Kat: δεν έβαλες link αλλά πιστεύω ότι εννοείς αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=_4DJMPGNiD0
@MonkeyFeet: δες το link που μόλις έβαλα στην Kat. κάτι τέτοιο θα φόραγα. ευχαριστώ.
@MonkeyFeet: όπως πάντα, από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία...try a little less cynicism...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Dom: αναγεια σου..
Φοβερό τραγούδι. Στα ελληνικά το θεατρικό έργο για το οποίο γράφτηκε το τραγούδι μεταφράστηκε ως "Η όπερα της πεντάρας" και έχει γραφτεί από τον μεγάλο Μπέρτολντ Μπρεχτ. Το έργο αυτό το έχω δει 2 φορές στο θέατρο και είναι από τις αγαπημένες μου παραστάσεις. Αυτόν τον καιρό παίζεται στο σινεμά σε επανέκδοση το φιλμ Η Όπερα της πεντάρας που έγινε το '30
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα σε ευχαριστώ πολύ και για τις extra πληροφορίες! Δεν το έχω δει στο θέατρο αλλά τώρα που το έμαθα θα κοιτάξω να το δω στο σινεμά! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήούτε εγώ το ήξερα Κώστα! πολύ ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφήLike μπορώ να κάνω; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή