"- ...φοβάμαι...
- Τι φοβάσαι;...
- Τα πάντα... τον θάνατο... την απώλεια... μη χάσω αυτούς που αγαπώ... τις στιγμές της μοναξιάς που θα τους σκέφτομαι... και θα μου λείπουν... και δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα...
- Όμως αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων... Κάποια στιγμή όλοι θα φύγουμε... αυτός είναι ο κύκλος της ζωής.
- Όμως φοβάμαι... δεν αντέχω τις στιγμές που νομίζω ότι μπορεί να ένιωσαν έστω και τον ελάχιστο πόνο... που μπορεί να υπέφεραν... που μπορεί να έφυγαν νιώθοντας δυστυχισμένοι... και εγώ δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα γι' αυτό... τίποτα για να το σταματήσω...
- Ναι, αλλά έτσι είναι η ζωή... πόνος και χαρά... ευτυχία και δυστυχία... συνυπάρχουν και είναι μέσα στη ζωή για όλους... Το ένα υπάρχει για να ολοκληρώνει το άλλο. Χωρίς το ένα δεν θα μπορούσε να υπάρχει και το άλλο. Όλοι τα βιώνουν, όπως τα βιώνεις και εσύ. Γιατί τα φοβάσαι;
-...δεν αντέχω να ξέρω ότι οι άνθρωποι που αγαπώ μπορεί να υποφέρουν, που είναι δυστυχισμένοι... που πονούν. Δεν θέλω. Όχι μόνο γι' αυτούς. Για όλους. Δεν αντέχω το βλέμμα του ανθρώπου που πονάει επειδή έχασε κάποιον από ανίατη ασθένεια, επειδή κατέληξε άστεγος, επειδή ζει μέσα σε πόλεμο και τρομοκρατία - κυριολεκτικά ή μεταφορικά -, επειδή έχει χάσει τον εαυτό του και βασανίζεται σιωπηλά και καθημερινά δίνοντας μάχη για να βάλει το μυαλό του στη θέση του...
- ...ναι, αλλά...
- Όχι... φοβάμαι σου λέω... την σκληρότητα των ανθρώπων... το μυαλό τους... την "ελεύθερη βούλησή τους"... τις πράξεις τους... και τις πληγές που αυτές αφήνουν παντού... Στον ίδιο τον άνθρωπο... στα ζώα... στη φύση... παντού... φοβάμαι. Και δεν θέλω. Και δεν μπορώ. Και δεν ξέρω...
- ...τι δεν ξέρεις;...
- Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να περάσει... δεν θα περάσει. Ποτέ. Αφού αυτή είναι η ζωή, ο κύκλος της, όλες οι πτυχές της... εσύ αυτό μου είπες... και αυτό είναι... και με φοβίζουν... και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό... Δεν ξέρω τι να κάνω... δεν μπορώ...
- Μπορείς...
- Φοβάμαι...
- Δεν πειράζει... ας φοβάσαι... μπορείς να προσπαθήσεις... κι ας φοβάσαι... Δεν έχεις να χάσεις κάτι... μόνο να κερδίσεις... κι ας φοβάσαι... βαθιές αναπνοές πρώτα... και μετά..."
by Kat
πάρα πολύ αληθινό...Δύσκολο και πολύ σκληρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήφοβερή επιλογή τραγουδιού!
όλοι οι άνθρωποι φοβούνται...
"Πιο πολύ φοβάσαι όταν έχεις κάτι και μετά το χάσεις και ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το ξαναέχεις..." (μαζί το ακούσαμε αυτό, την παρασκευή.)
πιστεύω η λύση είναι επειδή δυστυχώς δε θα ζούμε για πάντα ούτε αυτοί που αγαπάμε να τους το δείχνουμε όσο περισσότερο γίνεται γιατί είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή μας, να περνάμε όσο καλύτερα μπορούμε χωρίς να τσακωνόμαστε για βλακείες και σίγουρα αν κάποια μέρα έρθει η απώλεια να συνεχίσουμε να ζούμε, να προσπαθούμε γιατί αυτό θα ήθελαν για εμάς. Και σίγουρα θα είναι στη ζωή μας έστω και διαφορετικά.
Όλοι έχουμε δύσκολες καταστάσεις που πρέπει να ξεπεράσουμε και όλοι πρέπει να έχουμε αγαπημένα πρόσωπα που θα είναι εκεί για να μας βοηθήσουν.
Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας...
το νόημα είναι...
να αγαπάς και να σε αγαπάνε...
για αυτό αξίζει να προσπαθήσεις...
με έβαλες σε πολλές σκέψεις! πολύ ωραίο κείμενο!
στο είπα αυτά θα είναι τα αγαπημένα μου που θα ανατρέχω όταν το χρειάζομαι...
πολύ χαρούμενος που σε γνώρισα που γράφεις και που σε γνωρίζω καλύτερα...
για μένα όλη η ζωή είναι μία προετοιμασία για τον θάνατο μας. γιατί ο θάνατος μας είναι αυτός που δίνει αξία στη ζωή. γιατί είναι αυτό που σου υπενθυμίζει ότι δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. κάθε χρόνο, κατά κάποιον τρόπο, πεθαίνουμε. πεθαίνει πχ. ο Δομήνικος που ήταν 24 και γεννιέται ο Δομήνικος που είναι 25.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπίσης ο θάνατος είναι κυριολεκτικός και μεταφορικός, αλλά μπορεί να πονέσει το ίδιο και παραπάνω. πεθαίνουν οι σχέσεις, πεθαίνουν οι εποχές της ζωής μας.
αλλά, επιστρέφοντας σ' αυτό που έγραψα πρώτα, στο χέρι μας είναι να προετοιμαστούμε σωστά για τον οποιονδήποτε θάνατο. και αυτό γίνεται μόνο με την προσπάθεια μας να ζήσουμε με συναίσθημα, με βουλιμία για ζωή, αληθινά. και μένα αυτός είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος. όταν πεθάνω, θα μπορώ να πω ότι έζησα; μόνο έτσι θα αποδεχτώ τον θάνατο μου.
αυτό που δεν αντέχεται είναι να χάνεις ανθρώπους και συναισθήματα που φεύγουν πριν την ώρα τους. αν μιλάμε για την κυριολεκτική σημασία του θανάτου, τότε αναφερόμαστε πχ. στο να χάσεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπο από ένα ατύχημα ή μια πρόωρη ασθένεια. αλλά αν συμβεί σε μένα και πάλι θα θέλω να έχω πάρει ό,τι μπορώ μέχρι τότε. και θα ήθελα τα αγαπημένα μου πρόσωπα να συνεχίσουν να αναπνέουν... και ούτε η αναπνοή δεν έχει μόνο κυριολεκτική σημασία. αναπνέεις όταν ζεις. όταν δεν ζεις όπως θες, τότε και πάλι δεν αναπνέεις. γι' αυτό και πνίγεσαι...
και κλείνω το σχόλιο μου στο υπέροχο κείμενο της Kat, λέγοντας ότι ο φόβος είναι ένα σημαντικό και απαραίτητο συναίσθημα. σου υπενθυμίζει την αξία αυτών που αγαπάς, την αξία να μη χάσεις ούτε δευτερόλεπτο μαζί τους όσο βρίσκεστε μαζί.
μπράβο Kat... είμαστε τυχεροί που μπορούμε και διαβάζουμε τις σκέψεις σου που είναι τόσο ειλικρινείς.
Μόνο ως κατάθεση ψυχής μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό το κείμενο, έχει και τη μουσική που σε κάνει να σκέφτεσαι λες και είσαι σε ταινία περπατώντας ρυθμικά στη βροχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δε θα πω πολλά σαν τους προλαλήσαντες.
Ότι είναι να περάσει, περάσει, αλλιώς δεν ήταν για να περάσει, πρέπει να το δεις κάπως διαφορετικά, να κάνεις κάτι διαφορετικό και θα το βρεις στην πορεία. Είναι ένα πράγμα να φοβάσαι και άλλο να σε κατακλύζει ο φόβος. Το πρώτο φυσιολογικό, το δεύτερο απευκταίο.
Και η έννοια του "χάνεται" είναι σύνθετη, κάτι μπορεί να τελειώσει και να μη χαθεί και κάτι μπορεί να είναι χαμένο πριν καν αρχίσει.Ηρεμία,χαμόγελο και όλα καλά.
Διαβάζοντάς το νιώθω λες και οι δύο πλευρές μέσα μου τσακώνονται.. Δεν είσαι η μόνη που νιώθει έτσι.. Ο τρόπος αντιμετώπισης μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά όλοι φοβόμαστε.. όλοι νιώθουμε αυτή την απελπισία όταν συνειδητοποιούμε ότι θέλουμε να κρατήσουμε κοντά μας κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να μείνει κοντά μας για πάντα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό! Σαν να θέλουμε να πιάσουμε τον αέρα στη χούφτα μας και να τον κλείσουμε σε ένα μικρό μπουκαλάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτικό κείμενο.. ένα μόνο θα πω για να το κλείσω..Fear is not to be afraid of!
http://www.youtube.com/watch?v=5X-UezRhots
Η αλήθεια είναι ότι μόλις το διάβασα δάκρυσα κατευθείαν!! Ένα τόσο απλό κείμενο γεμάτο αλήθειες...........μακάρι όλοι να ήταν σαν εσένα!!!!!!!!!!!!!Μπράβο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή