"Ύπνος δεν με πιάνει..." by Yanka (part 1)

Ύπνος δεν με πιάνει, κάτι μου 'χεις κάνει (part 1).

Βρε, σαν τα χιόνια! Δια ν' ακριβολογώ, σαν τα μάραθα, διότι, ακόμα, χιόνια δεν έχουμε. Βεβαίως, με την τροπή που 'χουν πάρει τα πράγματα και ο καιρός, σε κάνα 10ήμερο, εμείς εδώ θα 'χουμε χιονοθύελλες, και στην Νορβηγία θα κάνουν απλωτές και μακροβούτια με τους σολωμούς...

Το καλοκαίρι ήρθε, έμεινε (λιγουλάκι) και πέρασε, μόνο που εμείς δεν πήραμε πρέφα... Κάτι ο εφαρμοστικός νόμος του Μνημο(υ)νίου, κάτι τα σκάνδαλα τα ποδοσφαιρικά, φάγαμε και τον Ιούνη, φάγαμε και τον Ιούλη, φαγώθηκε (μόνος του) και ο Αύγουστος. Κάποτε το καλοκαιράκι μύριζε καρπούζι, θάλασσα, αντηλιακό, το φαγητό της γιαγιάς και ιδρώτα διπλανού στο ΚΤΕΛ για Νέα Μάκρη. Τώρα μυρίζει μολότοφ, αιματίλα και μαρμαρόσκονη.

Παλιά, το καλοκαίρι πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα, καθόμασταν με τις ώρες στον ήλιο και μετά μας πασάλειβαν με γιαούρτι για να γλιτώσουμε το έγκαυμα, το βράδυ σαχλαμαρίζαμε και κυνηγούσαμε τα κουνούπια γιατί μας έπιναν το αίμα.

Αυτό το καλοκαίρι, μας κυνήγησαν τα ΜΑΤ( ασχέτως υπαιτιότητας). Μας ήπιαν - και θα μας πίνουν στον αιώνα τον άπαντα - πάλι το αίμα (αλλά όχι μόνο τα κουνούπια), μετρήσαμε τα μονόευρα - αναστενάξαμε - και τώρα, πλέον, περιμένουμε να πτωχεύσουμε ελεγχόμενα...

Στην Αθήνα το λοιπόν, μ' αυτά και μ' εκείνα άρχισαν τα πρωτοβρόχια. Όταν βρέχει στην Πρωτεύουσα, καλό είναι να μην κυκλοφορείς, διότι αγαπητέ μου αναγνώστη ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ. Κίνδυνος - Θάνατος σου λέει. Τα πράγματα, δε, είναι τόσο τραγικά που αν δεν ήξερα πως: "η βροχή σχηματίζεται όταν τα μόρια των υδρατμών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα δημιουργούν τα νέφη ή σύννεφα, τα οποία με την σειρά τους συμπυκνώνονται πάνω σε ένα κέντρο συμπύκνωσης, συνήθως έναν κόκκο σκόνης, αρχίζοντας έτσι να σχηματίζουν σταγόνες οι οποίες λόγω της βαρύτητας έλκονται από την Γη..."

!ΣΤΟΠ! (πηγή: Wikipedia) (Δηλαδή, από φυσικά αίτια)

Και αν ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΣΕ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ, θα ορκιζόμουν πως είναι, και αυτό το φαινόμενο, κυβερνητικό σχέδιο μαζικής εξόντωσης συνταξιούχων. Διότι δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά όλοι οι παππούδες ξαμολιούνται όταν η φύσις οργιάζει. Σου λέει "κάθε ένα μέτρο, τσουπ και ένας υπερήλικας οριζοντιωμένος".

Πλέον η Πανεπιστημίου μετονομάζεται σε Νοσοκομείου, κατά μήκος της οποίας θα υψώνονται ανδριάντες στη μνήμη αυτών (μικρών και μεγάλων) που χάθηκαν στην προσπάθειά τους να κατηφορίσουν προς το Σύνταγμα.

Τι το 'θελες και συ χρυσέ μου να πας στην δουλειά σου, στην σχολή σου, στο ΙΚΑ (εδώ φυσικά γελάμε, γιατί εφόσον θέλεις να εξυπηρετηθείς την Τετάρτη, σ.σ ημέρα της βροχής, πρέπει να 'χεις πάει από την Παρασκευή, συνεπώς, δεν θα βραχείς. Και δεν θα βραχείς γιατί την Παρασκευή πολύ απλά δεν έβρεχε);

Όπως μας έχει διδάξει η κοινή πείρα, όταν πάμε σε μια δημόσια υπηρεσία, σπεύδουμε να πιάσουμε πόστο, το οποίο και (τονίζεται αυτό) δεν αφήνουμε επουδενί, ο κόσμος να χαλάσει. Μπαστακωνόμαστε εκεί, μέχρι νεωτέρας. Το υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι, αν χρειαστεί, λέμε αν χρειαστεί, αυτοδικαίως, χαστουκίζουμε, τον/την ξεδιάντροπο/η που τόλμησε να:

1. πεταχτεί με ύπουλο τρόπο μπροστά μας
2. προσπεράσει ομοίως ύπουλα
3. κάνει ότι πονάει φρικτά (ενώ είναι φανερό ότι δεν έχει τίποτα), μόνο και μόνο για να μας φάει την θέση
4. μας αποσπάσει την προσοχή δολίως
5. ντυθεί ηλικωμένος για να τον λυπηθούμε και να του δώσουμε την σειρά μας

Και γενικώς να κάνει οποιαδήποτε μαλαγανιά η οποία προσβάλει την - ήδη εδραιωμένη αλλά προσωρινή - κατοχή μας στο 1τ.μ μωσαϊκού του προθάλαμου.

Βεβαία, τώρα που το σκέπτομαι, για να πας στο ΙΚΑ, προϋποτίθεται ότι μπορείς να περπατήσεις. Και για να μπορείς να περπατήσεις, θα πρέπει να έχεις να φας για να στυλωθείς. ΑΜ, ΔΕ !!!

Σιγά μην έχεις να φας αναγνώστη του Γλεντιού. Όσο, δε, γι' αυτούς που λένε ότι τώρα, καταμεσής της κρίσης και της (μην μου το πεις γιατί σοκάρομαι) επαχθέστατης δανειακής σύμβασης, θα αναγκαστούμε να κάνουμε το "σκ*** μας παξιμάδι" είναι μάλλον εκτός πραγματικότητας. Διότι παιδιά, για να 'χουμε "σκ***" θα πρέπει και να τρώμε. Έτσι, μόλις καταρρίφτηκε και η θεωρία της βρώσης των απεκκρίσεων εν καιρώ κρίσης!

Όσοι διαβάζετε τη στήλη, θα θυμάστε, πιθανώς, παλαιότερο άρθρο, στο οποίο ήμουν πεπεισμένη (που να 'ξερα) ότι από τούδε και στο εξής θα την βγάζουμε με μπομπότα και ελιές (τσακιστές γιατί οι θρούμπες είναι ακριβές). Ανακαλώ!

Κατά την περίοδο της Βασιλείας του Τζέφρι και το μεταβατικό στάδιο, εκούσιας ανάθεσης εξουσίας στον Τραπεζίτη/Τεχνοκράτη, φαΐ δεν έχει, κομμένο. Αν ρωτάς πότε θα ξαναφάς, η στήλη δεν έχει απάντηση. Δεν ξέρουμε. Καλού κακού, κάνε μασούρια τα αποξηραμένα σύκα και υπομονή.

Φόβος, Τρόμος και Πανικός (σαν τους ακόλουθους του Άδη στον Ηρακλή ένα πράγμα) στην υπηρεσία του Ελληνικού Λαού. Φοβάσαι ότι θα χάσεις την δουλειά σου; Έχεις τρομοκρατηθεί γιατί το πτυχίο σου δεν θα έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας; Σ' έχει πιάσει πανικός γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν; Λογικό. Και εμένα.

Βέβαια, για να μην καταστροφολογούμε μέχρι αηδίας, τα πράγματα δεν είναι - ακόμα - τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζουν, επί παραδείγματι, τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Αληθινό περιστατικό:

Τις προάλλες μιλούσα με κάποιους φίλους από το εξωτερικό οι οποίοι με ρωτούσαν αν τελικά αυτά τα οποία βλέπουν στην τηλεόραση και διαβάζουν στις εφημερίδες για την Ελλάδα είναι αληθινά.

Η συζήτηση πήγε κάπως έτσι: (ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά)

- Είσαστε καλά εκεί στην Ελλάδα;
- Ε, δεν χορεύουμε και το καζατζόκ, άλλα... αντέχουμε!
- Μπα; Σοβαρά; Γιατί εδώ στη τηλεόραση, λένε άλλα...
- Τι άλλα δηλαδή;
- Φαίνεται σαν να είστε σε εμπόλεμη κατάσταση και δεν έχετε να φάτε.
- Μα είμαστε! Αυτήν τη στιγμή σου μιλώ από το πυρηνικό καταφύγιο. Over!
- En serio?
- Αμέ, μόλις πέσει ο ήλιος, θα βγει ο μπαμπάς μου να πάει να μας πάρει λαχανόσουπα, με δελτίο από το δημαρχείο. Εν τω μεταξύ, εγώ, καλού κακού, καθαρίζω και οπλίζω τις καραμπίνες, γιατί δεχόμαστε συχνά επιθέσεις, από γειτονικά βαρβαρικά φύλα και πρέπει να προστατέψω την φαμίλια μου.

(η συζήτηση συνεχίστηκε, αφού φυσικά τους είπα ότι τους κάνω πλάκα, πράγμα το οποίο ήταν, ομολογουμένως, δύσκολο να το πιστέψουν)

Πλάκα - ξεπλάκα, η εικόνα που δίνουμε δυστυχώς είναι αυτή. Ότι δηλαδή πεινάμε, οι περισσότεροι ζητιανεύουν στα φανάρια, το βραδύ κανείς δεν κυκλοφορεί έξω μόνος του γιατί μπορεί να "πάει" από εξοστρακισμό και πως κάθε 10 μέρες καίμε το κέντρο, έτσι, για να ζεσταθούμε, τώρα που μπήκε ο χειμώνας.

Αναισθησία, κουμπάρε. Αναισθησία, η απόλυτη.

Και που να δεις κυβερνητική αναισθησία, από δω και στο εξής. Γιατί φίλοι μου, ο Παπαδήμ(ι)ος, το 'πε και μόνος του: "δεν είμαι πολιτικός". Αυτό ξέρετε τι σημαίνει; Ότι είναι τεχνοκράτης. Δηλαδή, που σε πονεί και που σε σφάζει. Θα προτείνει λύσεις και αδιάφορο θα είναι το πόσο θα κοστίσουν τελικά οι λύσεις αυτές, στο κοινωνικό σύνολο.

Ο Τεχνοκράτης είναι ανελέητος. Εξ ορισμού, λύνει προβλήματα βασιζόμενος, στο δόγμα "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Συνεπώς η κατάσταση είναι: ή μαχαίρι ή τσεκούρι. Θέλετε κύριοι να αυτοκτονήσετε ή μήπως θέλετε να σας σκοτώσουμε; Θα πεθάνετε όπως και να 'χει, άλλα τουλάχιστον έχετε ΤΗΝ επιλογή.

Απελπισμένη, λοιπόν, η Ελλάς, ευρισκόμενη σε δίλληματική κατάσταση, λέει "ποιον να καλέσουμε για να σωθούμε... Βρε, ποιον να καλέσουμε... Μα, ναι... ας καλέσουμε Τον Δήμιο".

(Συνεχίζεται, ακόμα πιο φρικιαστικό)

Ύπνος δεν με πιάνει, κάτι μου 'χεις κάνει (part 2)

by Yanka