"To Greece or not to Greece ?" by Thodoris

Καλησπέρα. Με λένε Θοδωρή και είμαι 23. Ένα θέμα που σε διάφορα μπλογκ παρατηρώ ότι απασχολεί πολύ κόσμο είναι το θέμα της μετανάστευσης, κυρίως των νέων, σε χώρες του εξωτερικού. Γενικά έχει πέσει πολύ κουβέντα επί του θέματος και επειδή τυχαίνει να είμαι και εγώ ο ίδιος ένας από "εκείνους" τους νέους που θέλουν να την κάνουν από τη χώρα, θέλω να πω τις δικές μου προσωπικές σκέψεις (θα μου πείτε τι σας νοιάζει, αλλά κουβέντα να γίνεται).

Ας ξεκινήσω από τα βασικά: Κατ' αρχάς πιστεύω πως αυτή η χώρα στο σύνολο της και στους διάφορους τομείς που την αποτελούν δεν μου έχει δώσει απολύτως τίποτα. Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά εξηγούμαι: στο τομέα της παιδείας (όσον αφορά στα σχολεία, κλπ.) ότι έμαθα ήταν πολύ απλά περιστασιακές παπαγαλίστικες γνώσεις τις οποίες την επομένη των εξετάσεων/διαγωνισμάτων τα ξεχνούσα, ασχέτως αν είχα διαβάσει πολύ ή αν τα πήγα καλά. Αυτό σημαίνει ότι πήγαινα δεν πήγαινα σχολείο δεν υπήρχε και καμία ιδιαίτερη διαφορά όσον αφορά στις γνώσεις μου. Μόνο από λίγους καθηγητές οι οποίοι πραγματικά γουστάρανε αυτό που κάνανε και μου μετέδωσαν αυτή την "δίψα" για γνώση κατάφερα πραγματικά να μάθω πέντε πράγματα. Όλοι οι άλλοι ήταν απλά δημόσιοι υπάλληλοι με μοναδικό στόχο να τελειώσει η ώρα τους και την κάνουνε και όχι παιδαγωγοί όπως θα έπρεπε.

Ότι ξέρω και έμαθα στον τομέα των γνώσεων το απέκτησα κυρίως από την δική μου καύλα σε συνδυασμό με τους καθηγητές των ιδιαιτέρων μου. Το σχολείο το μόνο που κατάφερε να κάνει (αναπόφευκτα και χωρίς να το θέλει κατά την γνώμη μου) ήταν να προσφέρει μία μορφή κοινωνικοποίησης λόγω της διαρκούς συναναστροφής με άλλα συνομήλικα παιδιά. Συνεπώς το κράτος απέτυχε στον συγκεκριμένο τομέα (και για άλλους λόγους οι οποίοι είναι λίγο πολύ γνωστοί σε όλους όποτε δεν θα αναφερθώ περαιτέρω) να δώσει τα απαραίτητα εφόδια στα παιδιά και (ίσως το πιο σημαντικό) να ωθήσει τους μαθητές να αναπτύξουν τα ταλέντα τους και να καταλήξουν έτσι σε κάποια επιστήμη που τους ενδιαφέρει (βλ. ανύπαρκτο μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού). Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι αντίστοιχο σκηνικό συμβαίνει και στα πανεπιστήμια.

Τομέας της Υγείας: Όσες φορές έχω πάει σε δημόσιο νοσοκομείο τα πράγματα είναι απλά ελεεινά. Τι να πρωτοπώ; Για την άπειρη ουρά αναμονής (το οποίο φυσικά είναι αποτέλεσμα πολλών λαθών στη διοίκηση των νοσοκομείων), τα ραντεβού που κλείνονται από 1 έως και 3 μήνες πριν, την έλλειψη σε υποδομές τη στιγμή που οι κομπίνες πάνε σύννεφο και κατ' επέκταση χάνονται χρήματα από τον προϋπολογισμό, για τα φακελάκια... Ακόμα ένα μεγάλο fail και στον τομέα αυτό.

Τομέας του περιβάλλοντος: Ανύπαρκτα πάρκα στην Αθήνα και ακόμα αυτά που υπάρχουν είναι στην πλειονότητά τους εντελώς παραμελημένα. Αθλητικά κέντρα, γήπεδα κλπ. απειροελάχιστα, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα να μαζεύονται 100 παιδιά σε ένα γήπεδο μπάσκετ και να παίζουν οι μισοί ποδόσφαιρο, οι άλλοι μισοί μπάσκετ και γενικά να γίνεται της πουτάνας. Δηλαδή άμα ένα παιδί θέλει να μην κάτσει να παίξει WoW και θέλει να αθληθεί πολύ απλά δεν μπορεί να το κάνει, ή για να το κάνει πρέπει να πληρώσει σε ένα ιδιωτικό γήπεδο. Εδώ θυμάμαι ακόμα και στο δικό μου σχολείο είχαν φτιάξει ένα γηπεδάκι 5Χ5 με χλοοτάπητα κλπ. και από κάποιο σημείο και έπειτα εάν θέλαμε να παίξουμε εκτός σχολικών ωρών, πχ. το σαββατοκύριακο, έπρεπε να πληρώσουμε... Οι ίδιοι οι μαθητές του σχολείου γαμώ το κέρατο μου. +1 fail, λοιπόν.

Τομέας συγκοινωνιών και οδικών δικτύων: γενικά οι συγκοινωνίες στην Αθήνα, τουλάχιστον που εγώ έχω ζήσει την πλειονότητα της ζωής μου, είναι καλές (ειδικά το μετρό). Από την άλλη σε ώρες αιχμής, ειδικά σε συγκεκριμένες γραμμές, γίνεται της το έλα να δεις μέσα στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στο μετρό, πράγμα που φυσικά μπορεί να είναι αποτέλεσμα του ότι ξύνουν τα αρχίδια τους οι λεωφορειατζήδες με αποτέλεσμα να αργούν να ξεκινήσουν τα δρομολόγια και τελικά να γίνεται ένα αλαλούμ: για μισή ώρα δεν περνάει ούτε ένα και ξαφνικά σκάνε 4 λεωφορεία μαζί. Επίσης δεν υπάρχει σεβασμός από την μεριά των πολιτών, και δει των οδηγών ταξί και ΙΧ, της λεωφορειολωρίδας, που είναι αυτονόητο ότι είναι μεγάλη μαλακία.

Τώρα όσον αφορά στον τομέα των οδικών δικτύων είναι ίσως από τους λίγους τομείς που έχω εντρυφήσει άπειρα λόγω μεγάλης αγάπης για τους 4 τροχούς αλλά επειδή δεν θέλω να σας πρήξω θα πω λίγα πράγματα: οι δρόμοι είναι απλά για τον βόθρο, κατεστραμμένοι με 100 μπαλώματα/m, μία λωρίδα τρυπημένη στα δεξιά για τα καλώδια του ΟΤΕ, μία στα αριστερά για τα καλώδια της Forthnet και μία μεγάλη στην μέση για τους σωλήνες της ΕΥΔΑΠ, και φυσικά αυτές οι τρεις διαφορετικές εργασίες έγιναν σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Δεν μπορούσαν δηλαδή να συνεννοηθούν όλοι αυτοί μεταξύ τους και με τον αρμόδιο ποιο στο διάολο είναι υπουργείο και να ανοίξουν μία και καλή τον δρόμο και να τα κάνουν όλα μαζί; Τι ρωτάω όμως ο μαλάκας, ε; Ελλάδα... Διόδια: ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για 10 φορές τους δρόμους που "απολαμβάνουμε" αυτήν τη στιγμή τόσο σε ποιότητα όσο και σε μέγεθος (μήκος καλύτερα). Επίσης έχουμε πληρώσει κάμποσα ευρώ παραπάνω ανά χιλιόμετρο από όσο όλη η υπόλοιπη Ευρώπη (κλασσική συγκρισούλα με Ευρώπη, ζητώ συγγνώμη) και για αυτόν το λόγο έχουμε τόσο γαμάτους δρόμους και δεν σκοτώνεται ποτέ κανένας λόγω κακοτεχνιών. Fail και εδώ.

Ας πούμε και κάποια καλά όμως για την Ελλάδα... Ο καιρός είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, δεδομένου ότι έχουμε χοντρικά 300 μέρες το χρόνο ηλιοφάνεια ενώ το αντίθετο ισχύει στην Ευρώπη. Όλα όμως τελικά είναι θέμα συνήθειας κατά την άποψή μου. Εάν μάλιστα κάποιος μεταναστεύσει προς Ισπανία ή Ιταλία το πρόβλημα του καιρού εύκολα προσπερνιέται. Επιπλέον δεδομένου ότι (κακά τα ψέματα) ο καιρός επηρεάζει λίγο πολύ τη ψυχολογία του ανθρώπου (ειδικά στην περίπτωση των Ελλήνων) οι άνθρωποι στις χώρες αυτές είναι πιο ζεστοί, πιο φιλικοί και πιο ανοιχτοί σε σχέση πχ. με Γερμανία, κλπ. Αυτό βέβαια αποτελεί μεγάλη γενικούρα, αλλά πάει στο διάολο.

Συνεχίζοντας, και μιλώντας τόσο από προσωπική εμπειρία όσο και από εμπειρίες ανθρώπων που εμπιστεύομαι, η νυχτερινή ζωή και η διασκέδαση στην Ελλάδα είναι αρκετά πιο μπροστά από τις υπόλοιπες χώρες. Αυτό βέβαια είναι υποκειμενικό. Τελικά όμως όλα είναι θέμα προτίμησης, δηλαδή ανάμεσα σε μία σειρά επιλογών που μπορείς να κάνεις, τι θα προτιμήσεις. Κάθε επιλογή σου έχει κάποια πλεονεκτήματα και κάποια μειονεκτήματα, πάντα κάτι κερδίζεις και πάντα κάτι χάνεις. Λίγες οι φορές που γίνεται μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Το θέμα της επιλογής τελικά είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό.

Επί του θέματος όμως η ερώτηση είναι η εξής: προτιμάς να ζεις σε μία χώρα που έχει τέλειο καιρό, η διασκέδαση γαμάει και είναι πανέμορφη, αλλά ταυτόχρονα σε όλους του υπόλοιπους τομείς σαπίζει εδώ και δεκαετίες, ή προτιμάς να ζεις σε μία χώρα που ok ο καιρός είναι λίγο χειρότερος, ενδεχομένως η διασκέδαση δεν είναι τόσο καλή αλλά έχεις καλή περίθαλψη, καλή παιδεία, ευκαιρίες για εργασία χωρίς να σε abusάρουν οι εργοδότες σου, κλπ, κλπ; Εμένα προσωπικά η επιλογή μου πιστεύω γίνεται σαφής! Και κάτι ακόμα: ένας από τους βασικούς λόγους που πιστεύω υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα χωρίς να ισχύει βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι τα χρήματα που δίνει κάποιος στο κράτος μέσα από τους φόρους δεν βλέπει να πηγαίνουν κάπου που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής του (και λέγοντας ποιότητα ζωής δεν μιλάω για ΑΕΠ ή για κατά κεφαλήν εισόδημα όπως οι φίλοι μας οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι αποτελεί έναν αντιπροσωπευτικό δείκτη για την ποιότητα ζωής μίας χώρας), οπότε σου λέει γιατί να δώσω τα λεφτά αυτά εφόσον ξέρω ότι θα καταλήξουν στην τσέπη των αρμοδίων, κλπ.;

Επειδή βαρέθηκα να σκέφτομαι άλλους τομείς που αυτή η χώρα είναι σάπια, και επειδή συγχύζομαι που τα σκέφτομαι και που τα ξαναδιαβάζω σ' αυτό το άρθρο για να εντοπίσω τυχόν συντακτικά και γραμματικά λάθη, ΣΤΑΜΑΤΑΩ και πάω στο δια ταύτα:

ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ !!!

Έχω ακούσει εκατό φορές τις ίδιες μαλακίες: "άμα φύγουμε όλοι ποιος θα μείνει εδώ;". ΕΣΕΙΣ ΡΕ !!! Εγώ θα πάω έξω που ok δεν είναι και πανεύκολα αλλά guess what: υπάρχουν ευκαιρίες και για δημιουργική δουλειά, όπου θα σε σέβονται για αυτό που είσαι και αυτό που κάνεις, και όχι επειδή είσαι ο γιος του τάδε ή που πήρες την δουλειά με κομπίνα, ενδεχομένως να πληρώνεσαι και καλύτερα άμα το αξίζεις, η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη, τα πάντα είναι πολύ πιο οργανωμένα (ανάλογα την χώρα βέβαια, αλλά όχι, ξέχασα, μπροστά στην Ελλάδα όλες είναι καλύτερες)...

Αν πάλι τώρα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βρεις μία δουλειά εδώ που σου αρέσει και είναι σχετική με αυτό που σπούδασες λογικά θα σε πιάσει θύμα ο εργοδότης σου, θα σε βάζει να κάνεις υπερωρίες με υπόσχεση για παραπάνω άδεια την οποία φυσικά δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ, θα σε πληρώνει 592 ευρώ ή πόσο έχει πάει ο βασικός μισθός χωρίς ένσημα, ασφάλεια, κλπ. με τα οποία μάντεψε: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ... ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ... Και δεν μιλάω, δεν θα μπορείς να πάρεις 2 ποτά παραπάνω αντί για ένα ή ότι θα πας κάμπινγκ στα Κουφονήσια με κονσέρβες αντί Μύκονο σε 5άστερο ξενοδοχείο... Εννοώ ότι δεν θα μπορείς ούτε να βγεις έξω, ούτε να πας διακοπές πουθενά. Αυτό δεν είναι ζωή, σωστά; Είναι επιβίωση και την τελευταία φορά που τσέκαρα υποτίθεται ότι η ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί από τότε.

Όπως το βλέπει κανείς όμως. Εγώ απλά δεν θέλω να χαραμίσω την ζωή μου για κάτι που πολύ απλά δεν αξίζει... Ό,τι και να κάνουμε δεν πρόκειται ποτέ αυτή η χώρα να πάει μπροστά. Και για να προλάβω τα σχόλια του στυλ: "είσαι απαισιόδοξος" κλπ. θα πω ότι δεν είμαι απαισιόδοξος, απλά είμαι ΝΤΑΗΣ... Εννοούσα, είμαι ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ. Δεν χρειάζεται πολύ iQ για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει στην Ελλάδα τόσα χρόνια... Εδώ τα έχω καταλάβει εγώ που είμαι και άσχετος και πολιτικά ενεργός εδώ και 5-6 χρόνια maximum. Και το ερώτημα εδώ είναι το εξής: δηλαδή όοοοοολοι οι άλλοι οι μεγαλύτεροι που τα τρώνε στη μάπα δεκαετίες ολόκληρες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ;!;!;!; Χαρά στο κουράγιο τους. Εγώ όμως μάγκες δεν θα κάτσω... Σόρυ...

by Thodoris