Μια εικόνα που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όταν επισκέφθηκα κάποιες χώρες της Ευρώπης, ήταν αυτή των άστεγων, οι οποίοι όλοι ανεξαιρέτως είχαν για συντροφιά τους ένα σκύλο. Και όταν λέω για συντροφιά τους, δεν εννοώ ότι απλά περπατούσε ή καθόταν μαζί τους και ένας αδέσποτος σκύλος, που έτυχε να τους ακολουθήσει. Εννοώ ότι ήταν το κατοικίδιό τους (παρόλο που δεν είχαν ούτε και οι ίδιοι καλά - καλά κατοικία...). Κάπου γνωρίστηκαν, είδαν ότι τους ενώνει η ίδια μοίρα, είτε επειδή γεννήθηκαν άτυχοι είτε επειδή στην πορεία βρέθηκαν μαζί ή χώρια και οι δύο στον δρόμο και να: έγινε ο δικός τους σκύλος... με κολάρο, λουρί, μπολάκι για νερό και ακόμα και μια φθαρμένη κουβέρτα ή κάποιο κομμάτι από ύφασμα - ρούχο - κάλυμμα πάνω στο οποίο κοιμόταν ή απλά άραζε ο σκύλος.
Το πιο αξιοσημείωτο, δε, ήταν ότι μοιράζονταν και το φαγητό τους μαζί του. Ό,τι κατάφερναν να βρουν, είτε στα σκουπίδια είτε αγοράζοντας το με τα λιγοστά χρήματα που τους έδιναν οι περαστικοί, το μοιράζονταν με τον σκύλο τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο Παρίσι ένα άστεγο παλικάρι με όλη του την πραμάτεια χωμένη σε ένα σακίδιο ώμου και ένα καροτσάκι "λαϊκής" και τον μεσαίου μεγέθους σκύλο του έξω από από γνωστή αλυσίδα fast-food. Είχε μόλις καταφέρει να αγοράσει ένα μικρό burger... Κάθισε σε μια γωνιά με τον σκύλο του, άνοιξε το burger και του έδωσε το μπιφτέκι ενώ ο ίδιος αρκέστηκε στο να φάει το ψωμί! Και ο σκύλος, μόλις το έφαγε πήγε και κούρνιασε στην αγκαλιά του...
Με είχε ταράξει αυτή η εικόνα. Με συγκίνησε αλλά με γέμισε και θυμό... Γιατί μιλάμε για άστεγους ανθρώπους που με το ζόρι καταφέρνουν να βγάζουν τις μέρες οι ίδιοι. Κι όμως επιλέγουν να έχουν ένα σκύλο, συνοδοιπόρο στον καθημερινό τους αγώνα για επιβίωση. Συνοδοιπόρο επί ίσοις όροις... Όχι απλά μια συντροφιά για να αντέχουν την μοναξιά τους και τις κακουχίες τους. Ένα τετράποδο πιστό φίλο που τον σέβονται, τον φροντίζουν, τον αγαπάνε. Για τον οποίο εξασφάλισαν το κολάρο και το λουρί για την δική του ασφάλεια, με τον οποίο θα μοιραστούν το όποιο φαγητό καταφέρουν να βρουν, την όποια κουβέρτα καταφέρουν να ξετρυπώσουν, το όποιο καταφύγιο για να χωθούν, το όποιο μέσο τελοσπάντων θα τους βοηθήσει - και τους 2 - να βγάλουν την μέρα τους.
Και όλα αυτά σε πιο "πολιτισμένες" χώρες της Ευρώπης, όταν στην δική μας χώρα αμέτρητοι ασυνείδητοι αγοράζουν για πλάκα σκυλάκια για τον οποιοδήποτε λόγο... Τα οποία μετά απλά τα παρατάνε, είτε στην αρχή είτε στα μισά της ζωής τους, επειδή δεν μπορούν να τα βγάζουν βόλτα, ή τους ενοχλούν οι τρίχες, οι ευθύνες, τα έξοδα και η δέσμευση.
Και εδώ δεν μιλάμε για άστεγους. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν σπίτι, δουλειά, αυτοκίνητο, συνήθως οικογένεια και φυσικά έχουν και την δυνατότητα της επιλογής: "ναι, μπορώ να πάρω ένα σκύλο, τα 'βαλα κάτω και είδα ότι έχω την βασική οικονομική δυνατότητα αλλά και την βασική γνώση των αναγκών του για να το φροντίζω σωστά και να του παρέχω μια σωστή και αξιοπρεπή ζωή".
Και για μια ακόμα φορά... η εικόνα μιλάει από μόνη της. Και είναι μάλλον απίθανο να τραβήχτηκε στη χώρα μας...
(αν και θα ήθελα πολύ να διαψευσθώ).
by Kat
πολύ ευαίσθητο κείμενο Kat, από έναν άνθρωπο που πραγματικά έχει την ευαισθησία και την κουλτούρα ώστε να ξέρει την αξία του να αγαπάς ένα σκυλάκι. η ιστορία με το burger ήταν πολύ συγκινητική, όπως και η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο. και εγώ νευριάζω πολύ με όσους παίρνουν σκυλάκια, λες και είναι αντικείμενα (όπως ένα αυτοκίνητο ή ένα ρολόι), για να κάνουν show off... μπράβο Kat!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι φοβεροί...ούτε καν σημαντικοί...είναι άχρηστοι και ικανοί στο να καταστρέφουν...τιμωρούνται βέβαια από την ζωή τους που δεν έχει κανένα νόημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πάντως και άνθρωποι φοβεροί, άνθρωποι που ομορφαίνουν τον κόσμο μας. Μικρά και μεγάλα παραδείγματα που χρειάζονται για να σε κάνουν να καταλαβαίνεις στη δύσκολη στιγμή σου σε ποια πλευρά πρέπει να είσαι.
Συγκλονιστική φωτογραφία...τα συγχαρητήρια μου στην κατ!
Συμφωνώ με όσα λες στο άρθρο,ειδικά για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα ζώα στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω,πάντως, ότι ειδικά στη Γαλλία οι άστεγοι παίρνουν επιχορήγηση 100 ευρώ το μήνα αν συντηρούν ένα σκύλο. Για αυτόν το λόγο, όπως καταλαβαίνεις, πολλοί έχουν 2-3 σκυλιά, το οποίο βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι νοιάζονται για αυτά συνήθως.
Μμμ.. ενδιαφέρουσα η πληροφορία για την επιχορήγηση... Σίγουρα τους δίνει ένα παραπάνω κίνητρο, που λόγω της φύσης του δεν είναι και τόσο αγνό..Όμως με αυτόν τον τρόπο, και τα αδέσποτα φροντίζονται και οι άστεγοι παίρνουν κάποια σχετική βοήθεια.Οπότε νομίζω ότι η Γαλλία πήρε μια πολύ σοφή πρωτοβουλία..win-win
ΑπάντησηΔιαγραφή