Το ελληνικό δράμα και η Κύπρος

Η ελληνική κοινωνία εισέρχεται σε μια κρίσιμη εβδομάδα. Ίσως να πρόκειται για μια από τις κρισιμότερες φάσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η ελληνική κοινωνία έχει ξεχυθεί στους δρόμους και στις πλατείες και διαδηλώνει κατά των νέων μέτρων που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στα ελληνικά σπίτια επικρατεί έντονος εκνευρισμός και προβληματισμός για ό,τι επιφυλάσσει το αβέβαιο "αύριο". Το "ελληνικό δράμα" μάς προσφέρει πολύτιμα διδάγματα για τη σύγχρονη κοινωνία. Ο αντίκτυπος των επιπτώσεων των οικονομικών και κοινωνικών περιπετειών στη ζωή του κάθε Έλληνα ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας και αγγίζει πολλά καίρια ζητήματα της δικής μας κοινωνίας.

Τη στιγμή που τα ελληνικά νοικοκυριά περιορίζουν τα έξοδά τους στην κάλυψη των βασικών τους αναγκών (θέρμανση, φαγητό, εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μετακίνηση κ.ο.κ.), με επίσημες τοποθετήσεις, το ελληνικό κυβερνών κόμμα διεξάγει ένα άλλο “κυνήγι μαγισσών” με κεντρικό άξονα τα “συνδικαλιστικά συμφέροντα – τερτίπια”. Μέλη και υποστηρικτές της κυβερνητικής παράταξης κατηγορούν το λαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας ότι έχει ως πρωταρχικό στόχο τη διαφύλαξη των ανέσεων και των προνομίων του “τεμπέλη” Έλληνα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κυβερνητική παράταξη λέει ότι ήρθε ώρα “να αναιρεθούν τα προνόμια που μοίρασαν απλόχερα οι κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου”.

Σήμερα, στην πλειοψηφία τους, όσοι κάνουν λόγο για “προνόμια” αγνοούν το γεγονός ότι το σύστημα των προνομίων και όχι το κοινωνικό κράτος ήταν αυτό το οποίο συντήρησε για 37 ολόκληρα χρόνια το μεταπολιτευτικό καθεστώς της Ελλάδας. Μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μερίμνησαν για τη δημιουργία και τη σταθεροποίηση ενός αληθινού κοινωνικού κράτους. Αντιθέτως, οι οργανώσεις των σύγχρονων κομμάτων ήταν αυτές οι οποίες οικοδόμησαν νέα πελατειακά δίκτυα σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας μοιράζοντας απλόχερα τα περίφημα “προνόμια”. Επί 37 συνεχή χρόνια, κάθε υποψήφιος βουλευτής υποσχέθηκε θέσεις εργασίας, βελτιώσεις στο σύστημα υγείας και παιδείας στους δικούς του “πελάτες” - ψηφοφόρους. Επί 37 χρόνια τα γνωστά “βολέματα” κατάκλυζαν τους διαδρόμους των υπουργείων, των κεντρικών γραφείων των μεγάλων κομμάτων και των δημοσίων υπηρεσιών. Κάθε Έλληνας είχε το “μέσο” του.

Το δράμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι πίστεψε τυφλά στις μαγικές δυνάμεις των “μέσων” της. Οι φωνές που μιλούσαν για ένα αληθινό κοινωνικό κράτος πνίγηκαν στον απόηχο των προεκλογικών σλόγκαν. Αυτή η ξεπεσμένη κοινωνία δεν απέκτησε ποτέ ένα λειτουργικό πανεπιστήμιο που να επενδύει στην επιστήμη και ένα σύγχρονο νοσοκομείο που να νοιάζεται για τον άνθρωπο. Οι καθηγητές του εκπαιδευτικού συστήματος μετατράπηκαν σταδιακά σε δημόσιους υπαλλήλους και οι λειτουργοί του συστήματος υγείας σε γραφειοκράτες που ενδιαφέρονται για το κυνήγι των ενσήμων.

Η ελληνική κοινωνία έχει ακούσει πολλά παραμύθια. Άκουσε και πίστεψε το παραμύθι της εθνικής υπερηφάνειας με αφορμή τη Eurovision, το Euro και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα, οι κυβερνώντες κάνουν λόγο για πατριωτικά καθήκοντα του καθενός και για έναν υποτιθέμενο επίλογο στο ελληνικό δράμα. Η ελληνική αντιπολίτευση διαφωνεί με τον επίλογο που προτείνει η κυβέρνηση και υψώνει τη φωνή της. Ωστόσο, πολύ λίγοι πολίτες αγγίζουν την ουσία του ευαίσθητου ζητήματος του πελατειακού συστήματος των προνομίων. Από ό,τι φαίνεται, κάποια από τα μεγάλα πελατειακά δίκτυα της ελληνικής επαρχίας κρατούν ακόμη γερά. Σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα και την αδράνεια της ελληνικής Αριστεράς, αυτά τα δίκτυα ενδέχεται να οδηγήσουν τα δυο μεγάλα ελληνικά κόμματα σε θετικά ποσοστά – έκπληξη στις επόμενες εκλογές και να μετατρέψουν την ακροδεξιά σε μικρό συνέταιρο της επόμενης κυβέρνησης.

Η ελληνική κατάντια, όπως αρέσκονται να λένε οι Κύπριοι που νομίζουν ότι δεν τους έχει ακουμπήσει ακόμη η κρίση, έχει να μας διδάξει πολλά. Ίσως να ήρθε η ώρα των κρίσιμων ερωτήσεων: Μήπως με τη “στήριξη” του κουμπάρου μου, ο οποίος “βόλεψε” τον συγγενή ή τον φίλο μου, συνέβαλα στη διαιώνιση της συνολικής αναποτελεσματικότητας ενός ξεπεσμένου κοινωνικού και πολιτικού συστήματος;

του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ

πηγή: kathimerini.com.cy