"Τα καλοκαίρια μου !" by Sissy

Σπανίως γίνομαι συναισθηματική και σπανιότερα δείχνω αυτό που μπορεί να νιώθω στ' αλήθεια... Σήμερα όμως αποφάσισα να επιτρέψω στο παιδικό κομμάτι του εαυτού μου να ξεδιπλωθεί και να σας θυμίσει τα παιδικά σας καλοκαίρια στην θρυλική δεκαετία των '90s όταν η Ελλάδα μας ευημερούσε! Τα μπάνια του λαού και καιρό πριν ο Χατζηγιάννης, τον οποίον δεν θαυμάζω σημειώστε, βγάλει το περιβόητο άσμα το καλοκαίρι μου... Περνούσα τα καλοκαίρια μου σε ένα δρόμο, την οδό Φαίδωνος, στρωμμένο με χαλίκια και δύο φίλες γειτόνισσες τις οποίες τις φώναζε συνεχώς η γιαγιά τους ή η μαμά τους για να φάνε ένα αυγό, για να ξεϊδρώσουν, για να κοιμηθούν, για κάποιο λόγο τέλος πάντων από το απέναντι μπαλκόνι.

Τα τζιτζίκια βούιζαν όλη μέρα και εμείς ακολουθούσαμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα... Ξύπνημα, μπάνιο, φαί, ξεκούραση, ποδήλατο, παιχνίδι, λίγη τηλεόραση και ύπνο... Αυτές ήταν οι διακοπές -οι κανονικές διακοπές στο εξοχικό - όχι οι άλλες που πηγαίναμε σε κάποιο νησί για 10 μέρες! Στην περίπτωση αυτή έπρεπε οι μέρες να συμπίπτουν με των κοριτσιών αλλιώς έπεφτα σε κατάθλιψη...

Τα τζιτζίκια λοιπόν πότε δεν μου άρεσαν, τα σιχαινόμουνα, και δεν κατανόησα το συνήθειο των παιδιών να τα κυνηγούν... Το ποδήλατο... Στην αρχή κάναμε μέχρι την γωνία του δρόμου και η απόσταση αυτή ήταν όσα και τα μέτρα της ελευθερίας μας... Με κάθε χρόνο της ηλικίας μας η απόσταση μεγάλωνε ώς που έφτασε στην ελευθερία του και ως τη θάλασσα.

Θυμάμαι θρυλικούς καυγάδες για poly pocket, για το καλύτερο μπλόκ ζωγραφικής, για το καλύτερο μαγαζάκι (έλα που δεν παίζατε μαγαζάκι ;;; Που μεγάλωσες εσύ ή πόσο χρονών είσαι ;;;). Με θυμάμαι να κάνω δίαιτα από τα 10 ώστε κάθε Σεπτέμβρη να αρέσω στον συμμαθητή και υπερ-συζητήσεις για το τι θα φορεθεί την πρώτη μέρα του σχολικού έτους λές και δεύτερη δεν θα πήγαινα σχολείο... Θυμάμαι το σοκολατί μου μαύρισμα... Κάτι νεροτσουλήθρες, κάτι καρτ - αυτοκινητάκια, θυμάμαι να φιλοξενώ και άλλα παιδάκια στο σπίτι, την Μαρία, την Πέλα, τον Γιώργο... Ο Γιώργος, ο αγαπημένος μου παιδικός φίλος και ο αγαπημένος παιδικός μου έρωτας... (ηλικία 7-14)

Οι αδελφές Αθηνά και η Μίνα, οι γειτόνισσες, τις αγαπώ γιατί έρχονται ακόμα και πίνουμε φρέεεντο πια στο beachobaro που έχει ανοίξει... Τις αγαπώ και για άλλους λόγους που δεν θα πώ εδώ... Οι ανταγωνίστριες της γωνίας που καθόλου δεν συμπαθούσα...

ΚΑΙ ΕΝΩ ΠΑΡΚΑΡΩ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ... συνειδητοποιώ δεν είμαι 14, όχι δεν αντέχω δύο ώρες ποδηλατάδα σε χωματόδρομο... Αλλά επιστρέφω στο καλοκαιρινό μου σπίτι ως ενήλικη (η αλήθεια είναι ότι βολεύει για τη δουλειά) και μαζί μου επιστρέφουν και οι αναμνήσεις μου... Ακόμα θέλω να εξαφανιστούν τα τζιτζίκια, ακόμα αγαπώ το παγωτό και τον κορμό που φτιάχνω μόνη μου, ακόμα αγαπώ τους ίδιους ανθρώπους... Και φέτος ο ήλιος καίει... Βέβαια το μαγιώ μου είναι πιο τρέντυ !!! Ποδήλατο κάνω για να χτίσω κορμί, όχι μόνο γιατί μ' αρέσει... Ακόμα το βράδυ φοβάμαι τις νυχτερίδες που στην όδο Φαίδωνος πετούν χαμηλά, ακόμη... τρώμε κρέπες και σουβλάκια από συγκεκριμένο μαγαζί... Ακόμα πάμε στα πηγαδάκια... Ακόμα παρακαλάω την Μίνα να πάρει άδεια και να ξεκουβαλήσει!

Τελικά όσο και αν με έπιασε η κρίση των 25... συνειδητοποιώ ότι το καλοκαίρι είναι η εποχή μου!

Δεν θέλω να αναβιώσουν οι αναμνήσεις μου, θέλω να δημιουργήσω νέες... Και το ίδιο εύχομαι και για εσάς... ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

Να ξεκουραστείτε... Να διασκεδάσετε... Να αγαπήσετε... Να πείτε στην ηλίθια με τα ΝΑ... ΝΑ... ΝΑ... Να ΣΚΑΣΕΙ...

Μελαγχολικό; Ολίγον μελό; Ολίγον επίκαιρο; Αρκετά δικό μου; Πολύ!

by Sissy