Που είναι η κυβέρνηση ;

Που είναι η κυβέρνηση; Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Αισθάνεται κανείς ασφαλής, ότι πατάμε στα πόδια μας;

Για να μην τρελαθούμε όλοι μαζί. Καταλαβαίνω ότι είμαστε ένα βήμα πριν την οικονομική πτώχευση. Καταλαβαίνω ότι έχει πτώχευσει πρώτα το πολιτικό σύστημα, αλλά υποτίθεται ότι η κυβέρνηση, θα έπαιρνε μέτρα που θα μας έβγαζαν απ' αυτό το αδιέξοδο.

Τι έγινε; Βάλαμε στην ζωή μας, τα spread, τα CDS, το ΔΝΤ και την Τρόικα, φόροι, ιδιωτικοποιήσεις αμφιβόλου αξίας. Μέτρα επί μέτρων, και το αποτέλεσμα; Μηδέν. Και το χρέος ανεβαίνει και το έλλειμμα δεν μειώνεται. Πληροφορίες τεχνικές και χρήσιμες μόνο στους ειδικούς, που προσπαθούν να μας εξηγήσουν το λόγο της ύπαρξης τους, αναγκάζοντας όλους μας να ασχολιόμαστε με πράγματα που πρακτικά δεν έχουν νόημα.

Και οι πολιτικοί μας; Αναποτελεσματικότητα. Ατολμία. Έλλειψη πρωτοβουλίας. Φαντασία και ευρηματικότητα ανύπαρκτες. Ακαμψία, ξύλινη γλώσσα και αδυναμία.

Και η κοινωνία; Ταλαιπωρημένη, φοβισμένη, κουρασμένη και εξοργισμένη. Σε κατάσταση βρασμού, και σε σημείο να μην είναι αντίθετη και να επικροτεί σε κάποιες περιπτώσεις την βία απέναντι σε πολιτικούς. Αδιέξοδα.

Και το όφελος από όλα αυτά; Πρακτικά κανένα, απώλειες οικονομικές, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μας, αποψίλωση της περηφάνιας μας και του ατομικού και συλλογικού εγώ μας. Ο καθένας μας βρέθηκε σε μια κατάσταση, που κανείς μας δεν περίμενε. Χρεώσαμε με υποχρεώσεις και χρέη, τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας.

Και φυσικά, έχει κανείς απορία μέσα σ' αυτό το περιβάλλον γιατί δημιουργήθηκαν οι πλατείες; Περιμένει κανείς , με φυσιολογικό τρόπο σκέψης να μην αγανακτήσει, να μην απεργήσει, να μην εκραγεί;

Όλα τα παραπάνω έχουν πολλές αιτίες. Μια όμως από αυτές είναι η γενεσιουργός: Πλήρης αποτυχία σε θέματα ηγεσίας. Κάναμε, στο σύνολο μας, λάθος επιλογές, επιλέξαμε λάθος κόσμο να μας κυβερνήσει. Αλλά και οι κυβερνήτες έχουν υποχρεώσει να πουν ναι ή όχι, για το γενικό καλό. Πρέπει, είναι υποχρέωση τους, να ακούν την κοινωνία, να την αφουγκράζονται και να είναι σε επαφή μαζί της. Αν απομονωθούν από την κοινωνία, απαξιώνονται και έρχονται σε σύγκρουση μαζί της.

Ηγεσία, που δεν εξηγεί, δεν έχει όραμα και κυρίως δεν έχει στρατηγική, βρίσκεται σε σύγχυση και τα στελέχη της παρουσιάζουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, είναι απλά τελειωμένη. Δεν έχει μέλλον. Ούτε και η αντιπολίτευση, που δεν ακολουθεί την κοινή λογική έχει μέλλον.
Είμαστε σε σταυροδρόμι. Ό,τι ξέραμε έχει ήδη τελειώσει ή θα τελειώσει. Είναι υποχρέωση και καθήκον μας να αναζητήσουμε μαχητικά ένα καλύτερο αύριο. Ένα μέλλον, που θα μας υπόσχεται ασφάλεια, εργασία, και κοινωνικές παροχές που ούτως ή άλλως είναι κεκτημένο μας.

του Σταμάτη Στεφανάκου

s.stefanakos@edata.gr