του ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ.
Είναι γεγονός ότι το άνοιγμα των επαγγελμάτων σε όλες τις κατηγορίες , είναι ένα θετικό και γοητευτικό, καταρχάς εγχείρημα. Ειδικά αν το δούμε από την πλευρά της ελευθερίας, όσον αφορά την οικονομία και την επιχειρηματικότητα.
Ατυχώς όμως, γίνεται μια ακόμα παγίδα κατά του κοινωνικού συνόλου όταν δεν εξασφαλίζει ένα ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας για όλους. Γίνετε δε, επικίνδυνη πρακτική έως και εξαιρετικά αρνητική, όταν δεν λαμβάνονται υπ όψιν δυο παράμετροι:
Α) Ο κίνδυνος να δημιουργηθούν μονοπώλια.
Β) Η εκτροπή της δημιουργίας υπέρ-επαγγελματισμού.
Και οι δυο παράμετροι συνήθως στην ελληνική αγορά , σπανίως υπολογίζονται. Αν δε προσθέσουμε και το γεγονός ότι σπανίως υπολογίζονται και οι άμεσες οικονομικές συνέπειες για τους ήδη επιχειρηματίες, ελευθέρους επαγγελματίες και εργαζόμενους και η προσπάθεια είναι να εφαρμοστεί το νέο πλαίσιο του ανοίγματος ενός επαγγέλματος αγνοώντας ότι χρειάζεται ένα πραγματικά μεταβατικό διάστημα, η όλη ιστορία γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη.
Σε καθεστώς όπως είμαστε τώρα οικονομικής κρίσης , και σε συνθήκες πλήρης αβεβαιότητας, οι συνέπειες μπορούν να είναι σοβαρές.
Για να δούμε και την σημερινή πραγματικότητα ας δούμε δυο επαγγελματικούς κλάδους και τι μπορεί να συμβεί.
Κλάδος ταξί. Πλήρης απελευθέρωση τι σημαίνει; Σημαίνει ότι οποιοσδήποτε, μπορεί δυνητικά να είναι οδηγός ή ιδιοκτήτης ταξί. Προσθέστε ότι η άδεια θα παρέχετε μόνο με απλή αίτηση και χωρίς κριτήρια πχ πληθυσμός περιοχής που θα δραστηριοποιείτε ο επαγγελματίας. Το βλέπετε λογικό; Αν ναι σκεφτείτε τα εξής δυο απλά : ποία είναι η απαραίτητα επαγγελματικά προσόντα που πρέπει να έχει ένας οδηγός ταξί, και τι είδους υπηρεσιών στον τελικό καταναλωτή θα παρέχονται. Ποίος είναι σήμερα ο μηχανισμός ελέγχου και με τι κριτήρια ελέγχει;
Κλάδος εφημεριδοπωλών. Χίλιοι διακόσιοι εργαζόμενοι θα εκτοπιστούν από τα δυο μεγάλα πρακτορεία διανομής. Αρά ένας ολόκληρος κλάδος θα σβήσει απότομα, και θα έχουμε μόνο δυο μονοπώλια διανομής. Για ποία απελευθέρωση μιλάμε, όταν ενισχύουμε μια πρακτική που οδηγεί σε αυτό το αποτέλεσμα; Θα μπορεί ο καθένας να διακινεί τον τύπο ; Ποια τα κριτήρια για να υπάρχει αύριο υγείες ανταγωνισμός; Τι θα γίνουν αυτοί οι χίλιοι διακόσιοι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες;
Ποίο είναι το πλαίσιο που θα «ισιώνει το γήπεδο» για όλους; Πως ενισχύεται η καινοτομία και πως προστατεύεται ο πολίτης ως υποψήφιος εργαζόμενος ή επιχειρηματίας; Και κυρίως πως σταματάς τα μονοπώλια ή την δημιουργία καρτέλ; Πως εξασφαλίζεις και με ποιο τρόπο ότι αύριο δεν θα υποχρεώσουν τον επόμενο κρίκο στην αλυσίδα να πάψει να είναι ελεύθερος;
Η λογική της αυτορρύθμισης της αγοράς χωρίς κανόνες και ισχυρό ελεγκτικό μηχανισμό, απλά ξέρουμε και το ζούμε ότι δεν λειτουργεί. Αν συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στις καλές προθέσεις ή στα εκ πονηρού παιχνίδια ορισμένων, απλά την πατήσαμε ως κοινωνία, για να το θέσω λαϊκά …
Η ελευθερία δεν συνεπάγεται ασυδοσία, ούτε για μικρούς ούτε για μεγάλους. Η έννοια του κέρδους δεν μπορεί να χτίζεται μόνο στην λογική, του ότι είναι μεγάλο είναι και όμορφο. Ούτε είναι υγείες σαν σκέψη , ότι μόνο όσοι έχουν ισχυρό κεφάλαιο έχουν δικαίωμα να υπάρχουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες ή επιχειρηματίες.
Σταμάτης Στεφανάκος
s.stefanakos@edata.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου