Ο πανικός, ο κ. Παπανδρέου και οι εκλογές

του ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ.

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας, είναι να πανικοβληθεί ο πρωθυπουργός της. Είναι όπως σε μια μεγάλη τρικυμία κι ενώ το πλοίο μπάζει νερά, ο καπετάνιος να μην ξέρει σε ποιό λιμάνι να το πάει, ν αλλάζει συνεχώς πορεία, να δίνει λάθος διαταγές οι οποίες ανατρέπονται από την πίεση των υπαξιωματικών του ή να στέλνει σήματα στους αξιωματικούς από το διπλανό καράβι να έρθουν για να κυβερνήσουν από κοινού. Δυστυχώς για το πλοίο «Ελλάς» αλλά και για τον ίδιο, ο κ. Παπανδρέου είναι το τελευταίο διάστημα πανικοβλημένος.

Λίγο η πίεση της τρόικας για συναίνεση, λίγο οι διαθέσεις του πλήθους που συνεχώς αγριεύουν εν όψει και του Μνημονίου 2, ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις να πείσει κι άλλους να αναλάβουν ευθύνες στο σκάφος , πιστεύοντας αφελώς ότι έτσι θα απαλλαγεί από μέρος των δικών του. Τη μια φορά καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς ζητώντας συναίνεση, κι όταν οι συναντήσεις αποτυγχάνουν πιέζει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει άρον άρον σύσκεψη αρχηγών, η οποία, όπως είναι φυσικό, καταλήγει επίσης σε αποτυχία.

Την ίδια στιγμή βάζει τον Παπακωνσταντίνου να δηλώσει ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τον Ιούλιο και την Δαμανάκη να φωνάξει απ τις Βρυξέλλες ότι θα εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Μέσα στο πανικό, ο πρωθυπουργός δεν μοιάζει να καταλαβαίνει ότι κάθε παρόμοια αποτυχημένη κίνηση ή δήλωση, προκαλεί μεγαλύτερο πανικό, στον πληθυσμό που αποσύρει τις καταθέσεις, στις χρηματαγορές ή στα spreads που εκτινάσσονται, φέρνοντας την χρεοκοπία της χώρας ακόμη πιο κοντά.

Η χθεσινή κωμικοτραγική περιπέτεια ήταν χαρακτηριστική του παπανδρεικού στιλ διακυβέρνησης: απόψε αυτοσχεδιάζουμε. Ο πρωθυπουργός δεν είχε εκμυστηρευθεί ούτε σε στενούς συνεργάτες του, με τους οποίους συνεδρίαζε το προηγούμενο βράδυ, ότι θα τηλεφωνούσε στους πολιτικούς αρχηγούς προτείνοντας κυβέρνηση συνεργασίας. Προφανώς δεν είχε υπολογίσει ότι ο Α. Σαμαράς ήταν έτοιμος να του προτείνει κυβερνητική πλατφόρμα αλλά και να του ζητήσει να αποσυρθεί από τη πρωθυπουργία, ως όρο για τον σχηματισμό «συναινετικής» κυβέρνησης.

Όπως συνηθέστατα συμβαίνει με όλα σχεδόν τα θέματα(«καλή ιδέα» ακόμη και το δημοψήφισμα για την έξοδο από την ευρωζώνη) ο κ. Παπανδρέου δήλωσε έτοιμος να συζητήσει ακόμη και αυτό το ενδεχόμενο, πράγμα το οποίο ο κ. Σαμαράς εξέλαβε, μάλλον δικαιολογημένα, ως αποδοχή της πρότασης του Άλλωστε, ίσως ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία ένας πρωθυπουργός δεν έχει δηλώσει διατεθειμένος να συζητήσει το ενδεχόμενο της οικειοθελούς αποχώρησης του από την εξουσία, χωρίς κάπως να το εννοεί.

Ήταν όλη αυτή η ιστορία με τα τηλεφωνήματα στους αρχηγούς ένα επικοινωνιακό κόλπο που είχε σκαρφιστεί το βράδυ ή το εννοούσε πραγματικά; Ίσως ούτε ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Το βέβαιο είναι ότι, όταν μπλοφάρεις ποντάροντας τα ρέστα σου αλλά ο αντίπαλος ακολουθήσει το χτύπημα, δεν μπορείς να πεις ότι έκανες λάθος και να πάρεις τα λεφτά σου πίσω. Οι νόμοι του πόκερ είναι αμείλικτοι και αν στους χαρτοπαικτικούς κύκλους προσπαθήσεις να τους παραβιάσεις, θα το πληρώσεις με την ζωή σου.

Αυτό πρόκειται να πάθει σύντομα ο κ. Παπανδρέου με τον πολιτικό του βίο, όπως εξελίχθηκε η ιστορία στη συνέχεια: υπουργοί και παρατρεχάμενοι στο Μαξίμου οργίστηκαν όχι τόσο επειδή αιφνιδιάστηκαν, όσο γιατί καλούντο να μοιραστούν την εξουσία και μάλιστα χωρίς κανένα πρόγραμμα. Πληροφορίες επέμεναν χθες το βράδυ ότι υπήρχαν και οικογενειακές πιέσεις, και το βέβαιο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου άλλαξε θέση, για να δηλώσει, στο καθυστερημένο διάγγελμα του, ότι αντί για κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, με επικεφαλής τον νέο πρωθυπουργό που είχε ήδη αρχίσει να ψάχνει όλη η χώρα, θα προχωρήσει σε ευρύ ...ανασχηματισμό υπό την αφεντιά του.

Τα περί διαρροών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων Σαμαρά-Παπανδρέου από την ΝΔ που υποτίθεται ότι νευρίασαν το ΠΑΣΟΚ και ακύρωσαν την εθνική σωτηρία , δείχνουν απλώς ότι η πρόταση Παπανδρέου στηριζόταν πράγματι σε...γερά θεμέλια. Ακόμη όμως και έτσι να γινόταν πραγματικότητα, όσοι πίεσαν τον κ. Παπανδρέου να αλλάξει θέση θα το μετανιώσουν , αν πραγματικά τον νοιάζονται: ήταν η τελευταία του ευκαιρία για την πιο αξιοπρεπή αποχώρηση από την εξουσία, που στις σημερινές συνθήκες μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ο πρωθυπουργός δεν διαθέτει πολλούς άσους στο μανίκι του για να κάνει έναν ανασχηματισμό που θα βελτίωνε ουσιαστικά το κλίμα. Το πιο πιθανό είναι ότι θα έχουμε τις συνηθισμένες καραμπόλες της τελευταίας στιγμής, με κάνα δύο εκπλήξεις στη καλύτερη περίπτωση. Ακόμη όμως και τον.. Ντομινίκ Στρος Καν να διορίσει υπουργό Οικονομικών στη πιο ριζοσπαστική αναδόμηση κυβερνητικού σχήματος στην ιστορία, ο κ. Παπανδρέου υπέγραψε, με τις χθεσινές παλινωδίες, το τέλος της διακυβέρνησης του.

Δεν είναι δυνατόν τη μια μέρα να δηλώνεις ότι είσαι έτοιμος να αποχωρήσεις από την πρωθυπουργία για το καλό της χώρας και την άλλη να επιστρέφεις δριμύτερος ως ..πρωθυπουργός, και όλα αυτά σε μια χώρα που εξαθλιώνεται και εξαγριώνεται με γοργούς ρυθμούς. Μπορεί οι πρόωρες εκλογές, που θα πραγματοποιηθούν αναπόφευκτα στο αμέσως επόμενο διάστημα, να μην λύσουν το πολιτικό πρόβλημα, και αντίθετα ίσως επιδεινώσουν την οικονομική κρίση, αλλά στις σημερινές εκρηκτικές συνθήκες αποτελούν την μοναδική διέξοδο εκτόνωσης και εξεύρεσης κάποιας λύσης για το βαπόρι «Ελλάς», που κινείται ακάθεκτο προς τα βράχια...

πηγή: tvxs.gr