Το χειρότερο πράγμα για ένα «εθνικό» ζήτημα, το οποίο αφορά έναν ολόκληρο λαό, είναι οι ψευδαισθήσεις. Αυτές προκαλούν μέθη και παρασέρνουν τις μάζες σε ιστορικό λήθαργο. Στην πραγματικότητα, οι ψευδαισθήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά το κρυφό πρόσωπο του μοντερνισμού. Οι επιστημονικές αναλύσεις και οι ακριβείς αναλύσεις έχουν πολλές φορές ως σημείο εκκίνησης μια ψευδαίσθηση. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον ρομαντισμό και στις πολιτικές ιδεολογίες… Στον σύγχρονο κόσμο ο Δον Κιχώτης είναι παντού. Πότε γίνεται ο ηγέτης της Λιβύης και παρασέρνει μια ολόκληρη χώρα στο χείλος του γκρεμού, πότε κυνηγά τον «ανύπαρκτο» παγκόσμιο τρομοκράτη και πότε έρχεται στην ηγεσία του ελληνικού κυβερνώντος κόμματος και ονειρεύεται ότι εξουσιάζει στο όνομα της ανύπαρκτης κοινωνικής συναίνεσης…
Την τελευταία περίοδο με απασχολούν οι ψευδαισθήσεις αυτού του νησιού σχετικά με το «αιώνιο», μεγάλο εθνικό θέμα. Όπου κι αν στρέψω το κεφάλι μου σε αυτή τη λεγόμενη γραμμή της αντιπαράθεσης, διακρίνω αδίστακτους Δον Κιχώτες. Λες και γέμισε ολόκληρη η νήσος μύλους και τολμηρούς ιππότες που έρχονται να τους κηρύξουν πόλεμο.
Τέσσερεις ψευδαισθήσεις και ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα. Στη βόρεια πλευρά της Πράσινης Γραμμής κάποιοι ισχυρίζονται ότι το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις θα οδηγήσει στη διατήρηση του κατεστημένου και στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Στα πλαίσια του εν λόγω ισχυρισμού, τα τελευταία εικοσιτετράωρα έρχονται στο προσκήνιο διάφορα σενάρια: συνολική αναδιοργάνωση της οικονομίας και των πολιτικών «δομών» και εικονική τροποποίηση του καθεστώτος του τουρκικού στρατού στη νήσο. Όσοι πιστεύουν στα συγκεκριμένα σενάρια, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση το πολιτικό μέλλον του Ντερβίς Έρογλου και των πολιτικών του συμμάχων. Από την άλλη, κάποιες τ/κ πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες στο παρελθόν βρέθηκαν στην εξουσία, επιχειρούν να συγκαλύψουν τη μισαλλοδοξία τους, προχωρώντας στον ιδεολογικό αφορισμό του ΑΚΕΛ και των πολιτικών του συμμάχων. Κατά την άποψή τους, για τους φονικούς σεισμούς του 1999 στον Μαρμαρά και στην Αττική ενδέχεται να ευθύνεται το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας!...
Εν συντομία, στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων αγνοούν τα «πιστεύω» των Τουρκοκυπρίων και επιδίδονται σε κυνήγι ανεμόμυλων. Οι οπαδοί του status quo δεν λένε να κατανοήσουν ότι η νέα μεσαία τάξη της Τουρκίας δεν αστειεύεται όταν στοχεύει στη μονοπώληση της τ/κ αγοράς και στην περιθωριοποίηση του ανίσχυρου τ/κ κεφαλαίου. Για τις δε «προοδευτικές» αριστερές δυνάμεις δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα. Η ιστορία είναι ένας αδίστακτος εραστής που ξέρει καλά πώς να εκδικηθεί…
Μην έχετε την ψευδαίσθηση ότι στη δική μας πλευρά της Πράσινης Γραμμής όλα είναι μέλι γάλα. Τζαι δαμέ δύο παρατάξεις, δύο ψευδαισθήσεις… «Η Τουρκία θα πραγματοποιήσει βήματα και θα προχωρήσουμε στη λύση…» και «τι να την κάνουμε τη λύση;».
Για τους ρομαντικούς ειρηνοποιούς της νήσου έχουμε άσχημα νέα… Στην τουρκική πρωτεύουσα και στην τ/κ κοινότητα όλοι συμφωνούν ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για σοβαρά βήματα στο Κυπριακό. Όμως, τα συγκεκριμένα βήματα ενδέχεται να επιφυλάσσουν «δυσάρεστες» εκπλήξεις για όσους Ελληνοκύπριους πολιτικούς έχουν στηρίξει τις ελπίδες τους στις μελλοντικές πρωτοβουλίες της Άγκυρας. Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν όλες οι πηγές της «Κ». Από την άλλη, έχουμε μια ερώτηση για όσους επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη σημασία της επίλυσης του Κυπριακού. Ποιο μέλλον μπορεί να επιφυλάσσει για μια πολιτική δύναμη η απώθηση στο κοινωνικό ασυνείδητο ενός τόσο σημαντικού ζητήματος όπως το Κυπριακό; Ποια προβλήματα του τόπου μπορεί να επιλύσει η αναπαραγωγή ενός ανούσιου πολιτικού λόγου;
Πού βρίσκονται τα σύνορα αυτού του τόπου; Στην Κερύνεια;
Ένα εφιαλτικό δίλημμα: ένα δεύτερο σχέδιο –κατάρα για πολλούς– ή διχοτόμηση…
Τα σύνορα αυτού του νησιού θα μπορούσαν να είναι τα όνειρα των ανθρώπων του μόχθου και της ελεύθερης σκέψης –πολύ πιο πέρα από την Κερύνεια– αν κάποιοι πολιτικοί τολμούσαν να αναλογιστούν τα καθήκοντά τους απέναντι στον αδίστακτο εραστή: την ιστορία…
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Λίγο πριν από το δεύτερο σχέδιο
του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ
poso alithini einai i geliografia... leipoun omws i aggliki kai i amerikaniki simaia... oso gia to kipriako einai isws o pio diskolos politikos grifos pou ipirkse pote... kai parolo pou den kseroume ti lisi tou grifou kseroume edw kai kairo pws tha lithei: "oti voleuei tin Ameriki"
ΑπάντησηΔιαγραφή