"Τα Αρχαία δάκτυλα" by G. J. White

Κάθε φορά που νιώθω σε αδιέξοδο και αδύναμος να αντιδράσω σε αυτήν την καταστροφή που συμβαίνει γύρω μας κοιτάζω αριστερά στην βιβλιοθήκη μου και βλέπω ένα μικρό τούβλο από πηλό έτσι όπως έβλεπε η γιαγιά μου το εικονοστάσι όταν ζητούσε βοήθεια από τον θεό σε κάθε δυσκολία της ζωής της.

Είναι ένα μικρό τούβλο από πηλό που μου χάρισε η αδελφή μου. Ήταν ένα απομεινάρι για το οποίο δεν ενδιαφερόταν η Αρχαιολογική υπηρεσία μετά τον έλεγχο που έκανε στα θεμέλια του νέου της σπιτιού στην Ελευσίνα.

Είναι ένα μικρό τούβλο από πηλό, ένα από τα εκατοντάδες τούβλα που εκείνο το πρωί, στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ ετοίμαζε ο Αλμαίνων στο μικρό εργαστήριο που δούλευε στο Δήμο της Ελευσίνας. Απελεύθερος με καταγωγή από τη Χαλκιδική, ο Αλμαίνων δεν συμμετείχε στην τεράστια κινητοποίηση που συνέβαινε εκείνη την ημέρα λίγο πιο κάτω στον κόλπο της Σαλαμίνας.

Τα νέα τα έμαθε από τον μάστορα Εύδωρο το βράδυ εκείνης της ημέρας. Οι Ελληνες νίκησαν στην Σαλαμίνα και κατέστρεψαν τον τεράστιο Περσικό στόλο. Οι σαλαμινομάχοι θα γράφονταν με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της Ιστορίας να τους τιμούν οι επόμενες γενιές.

Ο Αλμαίνων προβληματίστηκε. Το δικό του όνομα δεν θα αναφέρονταν πουθενά. Οι επόμενες γενιές δεν θα μάθαιναν ποτέ ότι υπήρχε κάποιος απελεύθερος, ο Αλμαίνων που εργαζότανε σκληρά από το χάραμα μέχρι την δύση του ήλιου για να φτιαχθούν τα τούβλα που θα χρησιμοποιούντο στην κατασκευή των υπόγειων στοών που ξεκινούσαν από το ιερό και εκτείνονταν υποχθόνια σε όλη την Πόλη.

Ο Αλμαίνων αποφάσισε να αφήσει το δικό του στίγμα στην Ιστορία, και έτσι σε κάθε τούβλο που ετοίμαζε έβαζε την υπογραφή του πατόντας τα δάκτυλά του στο πίσω μέρος του φρέσκου πηλού.

Έτσι τα ίχνη από αυτά τα αρχαία δάκτυλα έφτασαν μέχρι τις μέρες μας αποτυπωμένα στην πίσω πλευρά του αρχαίου τούβλου.

Ο Αλμαίνων κέρδισε το στοίχημα με την Ιστορία και άφησε τα ίχνη του σε αυτήν. Εμείς πώς θα τα καταφέρουμε;

Η φιλοδοξία του Παπανδρέου να τον γράψει η Ιστορία σαν τον τελευταίο Πρωθυπουργό Π.Χ (πρό χρεοκοπίας) και του Σαμαρά σαν τον πρώτο Πρωθυπουργό Μ.Χ (μετά χρεοκοπίας) δεν νομίζω να συμφωνεί με τα αισθήματα ενός λαού που ζεί σε αυτόν τον τόπο πέντε χιλιάδες χρόνια.

Ακόμα δεν νομίζω ότι η πολιτική του YES MEN τελικά έφερε κάποιο καλό σε αυτόν τον τόπο όταν μάλιστα αυτοί με τους οποίους πρέπει να συμφωνήσουμε είναι μια διεθνής μαφία που κατά την Κα Κατσέλη δεν θέλουν μόνο να φάνε αυτό που κρατάμε στο χέρι μας αλλά να φάνε και το χέρι μας.

Ίσως σε όλους αυτούς θα πρέπει να απαντήσουμε με την μυστηριακή κραυγή του ιεροφάντη των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Κονξ ομ πάνξ.

Δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση "Φύγε ξένε εξαφανίσου".

by G. J. White