Το υπέρτατο όριο ταχύτητας που προέβλεψε ο Αϊνστάιν έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει τις παγκόσμιες αγορές. Στις λεγόμενες «συναλλαγές υψηλής συχνότητας», στις οποίες οι μετοχές αγοράζονται και πωλούνται μαζικά από υπολογιστές, σημασία δεν έχει μόνο η ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, αλλά και η γεωγραφική απόσταση από τα χρηματιστήρια, την οποία πρέπει να διανύσουν τα ηλεκτρονικά σήματα ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός.
Τώρα, ένας ερευνητής του Χάρβαρντ υπολογίζει ότι τα οικονομικά ιδρύματα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γεωγραφική τους θέση όταν αποφασίζουν ποιες μετοχές θα αγοράσουν ή θα πουλήσουν.
Υπολογιστές στη θέση των χρηματιστών
H πρακτική των συναλλαγών υψηλής συχνότητας (high frequency trading) έγινε πραγματικότητα το 1999, όταν η αμερικανική επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) επέτρεψε τις ηλεκτρονικές συναλλαγές.
Σήμερα, ο όγκος των συναλλαγών υψηλής συχνότητας είναι αστρονομικός, καθώς αντιστοιχεί στο 70% του συνόλου των συναλλαγών όσον αφορά τις μετοχές μεταβλητού επιτοκίου στις ΗΠΑ.
Στη νέα αυτή πρακτική, οι χρηματιστές αντικαθίστανται από υπολογιστές, οι οποίοι μπορούν να αγοράζουν μετοχές χιλιάδων εταιρειών ταυτόχρονα και να τις μεταπωλούν έπειτα από λίγα χιλιοστά ή και εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου.
Οι συναλλαγές αυτές αξιοποιούν μικρές διακυμάνσεις στις τιμές των μετοχών, και εκμεταλλεύονται ακόμα και τη χρονική καθυστέρηση που υπάρχει όταν μια εντολή διαβιβάζεται από ένα χρηματιστήριο σε ένα άλλο. Κάθε τέτοια συναλλαγή αποφέρει ελάχιστο κέρδος, δεδομένου όμως ότι οι μετοχές αγοράζονται και πωλούνται μαζικά, τα συνολικά έσοδα δεν είναι ευκαταφρόνητα.
Η ταχύτητα είναι πάντα ο παράγοντας κλειδί. Οι υπολογιστές που αναλαμβάνουν τις συναλλαγές πρέπει να είναι όσο γίνεται ταχύτεροι, και τα δίκτυα οπτικών ινών από όπου περνούν οι συναλλαγές πρέπει να εμφανίζουν την ελάχιστη δυνατή καθυστέρηση.
Δεδομένου ότι το σήμα ταξιδεύει στις οπτικές ίνες σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, το συνολικό μήκος των ινών επηρεάζει την κερδοφορία του συστήματος.
Όμως η πεπερασμένη ταχύτητα του φωτός δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο. Αντίθετα, τα οικονομικά ιδρύματα μπορούν να εκμεταλλεύονται τους περιορισμούς των φυσικών νόμων, είπε ο Αλεξάντερ Βίσνερ-Γκρος στο συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας.
Αποφάσεις ανάλογα με τη θέση
Το 2010, ο Βίσνερ-Γκρος είχε δημοσιεύσει μια πρώτη μελέτη, στην οποία εκτιμούσε ότι τα κέντρα δεδομένων πρέπει να βρίσκονται στα μισά της απόστασης από ένα χρηματιστήριο σε ένα άλλο. Έτσι, οι υπολογιστές μπορούν να «αγοράζουν φτηνά» από τη μια τοποθεσία και να «πωλούν ακριβά» στην άλλη.
Το πρόβλημα όμως με αυτή τη λύση είναι ότι τα κέντρα δεδομένων πρέπει να βρίσκονται στη μέση του ωκεανού, ή σε άλλες απομονωμένες ή απρόσιτες θέσεις.
«Εργάζομαι τώρα [...] με πραγματικές εταιρείες με πραγματικά σχέδια που δεν απαιτούν πλωτά κέντρα δεδομένων στη μέση του ωκεανού» αναφέρει ο ερευνητής του Χάρβαρντ στο BBC.
«Έχουμε τις υπάρχουσες υποδομές, οι οποίες δεν μετακινούνται. Δεδομένης της τοποθεσίας μας, το ερώτημα είναι ποιες είναι οι μετοχές σε διάφορες τοποθεσίες τις οποίες βρισκόμαστε σε θέση να εμπορευτούμε» συνεχίζει.
«Αν κανείς δεν έχει τα χρήματα για νέα κέντρα δεδομένων στη μέση του ωκεανού, μπορεί για παράδειγμα να χρησιμοποιήσει τα υπάρχοντα κέντρα δεδομένων που λειτουργούν ως προσέγγιση της βέλτιστης θέσης στον ωκεανό» εξηγεί.
Αυτό σημαίνει ότι η γεωγραφική θέση στην οποία δημιουργείται κάθε νέο κέντρο δεδομένων μπορεί να θεωρηθεί «ένα νέο είδος φυσικού πόρου» καταλήγει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου