Μία παράσταση, βασισμένη σε έργα των Ζαν Κοκτώ και Ζαν Ανούιγ, παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από τις 7 έως τις 9 Ιανουαρίου. Το έργο των Φλαμανδών φέρνει σε αντιπαράθεση δύο εκδοχές του μύθου της Αντιγόνης.
Η ομάδα Φλαμανδών ηθοποιών Toneelspelersgezelschap STAN λειτουργεί βάσει συλλογικών αρχών εστιάζει στην παρουσία των ηθοποιών, στην αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους θεατές και σε ένα «μη δογματικό» χαρακτήρα, όπως εκφράζεται στο ρεπερτόριο και στο δεύτερο συνθετικό της ονομασίας της: S(top) T(hinking) A(bout) N(ames).
Στην παραγωγή τους Les Antigones (Οι Αντιγόνες), οι tg STAN φέρνουν σε αντιπαράθεση δύο σύγχρονες εκδοχές του μύθου της Αντιγόνης: αυτήν του Ζαν Κοκτώ (1922) και εκείνη του Ζαν Ανούιγ (1944), που αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές στάσεις απέναντι στα ερωτήματα που ανιχνεύονται στα πρόσωπα της τραγωδίας.
Οι tg STAN αποσύρονται πλήρως από κάθε διάθεση ενσάρκωσης ή υπερβατικής ερμηνείας των ρόλων.
Ορμώμενοι από την υπόθεση ότι ο θεατής του αρχαίου θεάτρου γνώριζε τους μύθους πριν τους δει επί σκηνής, αφηγούνται τους μύθους προτού τους παίξουν, τονίζοντας εξαρχής τα στοιχεία που θεωρούν σημαντικά.
Στέκονται με απορία απέναντι στους ρόλους, περισσότερο ψελλίζοντάς τους –σε μια προσπάθεια να τους κατανοήσουν–, παρά παίζοντάς τους.
Η παράσταση είναι στα γαλλικά, γλώσσα που δεν είναι μητρική για κανέναν από τους ηθοποιούς.
Σταδιακά, ο θεατής γίνεται μάρτυρας της εκτύλιξης μιας νοητικής διαδικασίας που ξεκινά από το έργο και περνά μέσα από τη στάση των ηθοποιών απέναντί του. Ανακαλύπτει εκ νέου τον πασίγνωστο μύθο.
Μέσα από την άρνηση της ταύτισης, ακόμα και της ίδιας της υποκριτικής, μέσα από τη χρήση των απλούστερων δυνατών μέσων, έρχεται σε επαφή με την πρωταρχική συγκίνηση των κειμένων, των μύθων, των παρορμήσεων των ηθοποιών-δημιουργών.
Στις Αντιγόνες τους, οι tg STAN, χωρίς καμία υποψία ρεφορμιστικής ρητορικής, επιστρέφουν στα απλούστερα μέσα θεατρικής έκφρασης, συγκροτώντας έναν πλήρη θεατρικής ουσίας λόγο στο μεταίχμιο δραματικής και μετα-δραματικής σκηνικής γλώσσας.
Η ομάδα Φλαμανδών ηθοποιών Toneelspelersgezelschap STAN λειτουργεί βάσει συλλογικών αρχών εστιάζει στην παρουσία των ηθοποιών, στην αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους θεατές και σε ένα «μη δογματικό» χαρακτήρα, όπως εκφράζεται στο ρεπερτόριο και στο δεύτερο συνθετικό της ονομασίας της: S(top) T(hinking) A(bout) N(ames).
Στην παραγωγή τους Les Antigones (Οι Αντιγόνες), οι tg STAN φέρνουν σε αντιπαράθεση δύο σύγχρονες εκδοχές του μύθου της Αντιγόνης: αυτήν του Ζαν Κοκτώ (1922) και εκείνη του Ζαν Ανούιγ (1944), που αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές στάσεις απέναντι στα ερωτήματα που ανιχνεύονται στα πρόσωπα της τραγωδίας.
Οι tg STAN αποσύρονται πλήρως από κάθε διάθεση ενσάρκωσης ή υπερβατικής ερμηνείας των ρόλων.
Ορμώμενοι από την υπόθεση ότι ο θεατής του αρχαίου θεάτρου γνώριζε τους μύθους πριν τους δει επί σκηνής, αφηγούνται τους μύθους προτού τους παίξουν, τονίζοντας εξαρχής τα στοιχεία που θεωρούν σημαντικά.
Στέκονται με απορία απέναντι στους ρόλους, περισσότερο ψελλίζοντάς τους –σε μια προσπάθεια να τους κατανοήσουν–, παρά παίζοντάς τους.
Η παράσταση είναι στα γαλλικά, γλώσσα που δεν είναι μητρική για κανέναν από τους ηθοποιούς.
Σταδιακά, ο θεατής γίνεται μάρτυρας της εκτύλιξης μιας νοητικής διαδικασίας που ξεκινά από το έργο και περνά μέσα από τη στάση των ηθοποιών απέναντί του. Ανακαλύπτει εκ νέου τον πασίγνωστο μύθο.
Μέσα από την άρνηση της ταύτισης, ακόμα και της ίδιας της υποκριτικής, μέσα από τη χρήση των απλούστερων δυνατών μέσων, έρχεται σε επαφή με την πρωταρχική συγκίνηση των κειμένων, των μύθων, των παρορμήσεων των ηθοποιών-δημιουργών.
Στις Αντιγόνες τους, οι tg STAN, χωρίς καμία υποψία ρεφορμιστικής ρητορικής, επιστρέφουν στα απλούστερα μέσα θεατρικής έκφρασης, συγκροτώντας έναν πλήρη θεατρικής ουσίας λόγο στο μεταίχμιο δραματικής και μετα-δραματικής σκηνικής γλώσσας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου