Πώς οι Γερμανοί γενίκευσαν τις τοπικές κρίσεις

Δίνοντας κακές απαντήσεις βασισμένες σε λάθος διάγνωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση -ιδίως η Κομισιόν (πρόεδρος Μπαρόζο, αρμόδιος επίτροπος Όλι Ρεν)-, σε συνεργασία με τα μεγάλα κράτη μέλη (Γερμανία), μετέτρεψαν την ελληνική και ιρλανδική κρίση από τοπική σε συστημική. Ο (νεο)φιλελεύθερου προσανατολισμού καθηγητής της Οικονομίας στο φλαμανδικό πανεπιστήμιο της Λέβεν (Λουβένη) Πολ ντε Γκράουε δεν μασάει τα λόγια του σε συνέντευξή του στη μεγαλύτερη γαλλόφωνη εφημερίδα του Βελγίου «Λε Σουάρ» καταγγέλλοντας τη Γερμανία, η οποία, σύμφωνα με αυτόν, αντί να συμβάλει στη λύση μιας κρίσης -της ελληνικής- τοπικού χαρακτήρα, τη μετέτρεψε με τη συνενοχή των κοινοτικών οργάνων σε κρίση συστημικού χαρακτήρα.

«Οι ευρωπαϊκές αρχές (σ.σ.: Κομισιόν, Ecofin, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής) δεν έπραξαν το καθήκον τους», λέει ακόμη ο κ. ντε Γκράουε, «να προσφέρουν στην Ελλάδα την οικονομική τους αλληλεγγύη, και μάλιστα έγκαιρα». «Ανέλαβαν δράση πολύ αργά και πολύ λίγο. Και η κρίση, που ήταν τοπικά περιορισμένη, μεταβλήθηκε σε συστημική». "Όλοι γνωρίζουμε", συνεχίζει ο ίδιος, "ότι σε μια νομισματική ζώνη όπως η Ευρωζώνη ο κίνδυνος μετάδοσης μιας μόλυνσης είναι πάντα υπαρκτός. Αλλά ούτε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ούτε οι μεγάλες χώρες της Ένωσης το έλαβαν αυτό υπόψη. Πράγμα που μας οδήγησε από τη μία (σ.σ.: τοπική) στην άλλη (συστημική) κρίση».

«Η Ευρώπη σ' αυτές τις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Ιρλανδίας δεν θέλησε να βγει από τον διανοητικό κορσέ της, σύμφωνα με τον οποίο ένα υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα είναι σημάδι της ανευθυνότητας ενός κράτους - μέλους και γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να τιμωρηθεί». "Υπήρξε πράγματι αυτή η συναισθηματική αντίδραση στη Γερμανία, την Ολλανδία και σε άλλες βόρειες χώρες της Ευρωζώνης: οι κυβερνήσεις που αμάρτησαν οφείλουν να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους. Αλλά, ακόμη και μετά την ενίσχυση των κανόνων λειτουργίας του Συμφώνου Σταθερότητας που αποφασίστηκε, χώρες όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία θα είχαν περάσει με επιτυχία το 2008 όλες τις δοκιμασίες που προβλέπει το ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας και, αντίθετα, θα έπρεπε να τιμωρηθούν... η Γαλλία, η Γερμανία και το Βέλγιο" για τις κακές δημοσιονομικές επιδόσεις τους.

«Το χειρότερο όμως είναι αυτή η ιδέα της Γερμανίας (σ.σ.: που κατήγγειλε προχθές και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ), σύμφωνα με την οποία οι ιδιώτες επενδυτές που έχουν στην κατοχή τους κρατικά ομόλογα θα πρέπει κι αυτοί να τιμωρηθούν». «Και, κάτω από την πίεση της Γερμανίας, οι άλλες χώρες δέχτηκαν να κάνουν αυτό που καμία κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να κάνει από μόνη της: να αναγγείλει, δηλαδή, ότι θα μπορούσε να υποτιμήσει το χρέος της (σ.σ.: να πληρώνει λιγότερα για κάθε ομόλογό της απ' όσο το είχε πουλήσει, με τη δικαιολογία ότι έχει οικονομικές δυσκολίες)». «Αυτός ο μηχανισμός, αν τελικά εγκριθεί και εφαρμοστεί, θα κάνει ακόμη πιο εύθραυστη την Ευρωζώνη και οι χρηματοοικονομικές κρίσεις θα πάρουν ενδημικό χαρακτήρα μέσα στην Ευρωζώνη».

Κι αυτό διότι κάθε φορά που οι αγορές θα έχουν μια αμφιβολία ως προς την ικανότητα ενός κράτους - μέλους να τιμήσει τις υποχρεώσεις του (σ.σ.: να ξεπληρώσει το χρέος του) η κερδοσκοπία θα αφηνιάζει. Η αναγκαστική αύξηση των επιτοκίων θα κάνει την εξυπηρέτηση του χρέους ακόμη πιο δυσβάστακτη και την πιθανότητα στάσης πληρωμών αυτού του κράτους (σ.σ.: χρεωκοπία) ακόμη πιο πιθανή». Είναι λυπηρό να το λέει κανείς, αλλά αυτοί που όφειλαν να είχαν λύσει την κρίση (σ.σ.: της Ελλάδας, της Ιρλανδίας κ.λπ.) την επιδείνωσαν». «Και τούτο διότι η αλήθεια επιτάσσει πως μια νομισματική ένωση δεν μπορεί να επιβιώσει παρά μόνον αν υπάρχει η βούληση, σε περιόδους κρίσεων, για παροχή χρηματοπιστωτικής βοήθειας στους πιο αδύναμους».

πηγή: avgi.gr