Το συγκεκριμένο τραγούδι κάνει τα τραγούδια του κ. Ηλία να φαίνονται σαν τα τελευταία χιτάκια που ακούγονται στα κλαμπ. Ο λόγος ειναι ότι το τραγούδι αυτό γράφτηκε πάρα πολλά χρόνια πριν, το 200 π.Χ. Το έγραψε ο Σείκιλος πάνω στον τάφο της γυναίκας του και είναι ένα από τα αρχαιότερα δείγματα μουσικής. Αν και υπάρχουν αποσπάσματα που προηγούνται από πολλούς αιώνες το τραγούδι του Σείκιλου, το τραγούδι αυτό είναι από τα αρχαιότερα ολοκληρωμένα κομμάτια που σώζονται.
Οι στίχοι του τραγουδιού είναι οι εξής:
Όσον ζης, φαίνου (όσο ζεις να λάμπεις)
Μηδέν όλως συ λύπου (μην σε στεναχωρεί τίποτα)
Προς ολίγον εστί το ζην (γιατί η ζωή είναι μικρή)
Το τέλος ο χρόνος το απαιτεί (ο χρόνος οδηγεί στο τέλος)
Όσον ζης, φαίνου (όσο ζεις να λάμπεις)
Μηδέν όλως συ λύπου (μην σε στεναχωρεί τίποτα)
Προς ολίγον εστί το ζην (γιατί η ζωή είναι μικρή)
Το τέλος ο χρόνος το απαιτεί (ο χρόνος οδηγεί στο τέλος)
ο Σείκιλος μέσα σε 4 γραμμές έγραψε τόσο σημαντικούς στόχους. το πιο σημαντικό νόημα που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας. όσο ζούμε, να λάμπουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή