Περίφημο το 2010 για Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο

Πάνε πολλές μέρες που ψάχνομαι για το ποιο θα είναι το τελευταίο θέμα της χρονιάς. Έχω πολλές ιδέες. Κάποιες πληροφορίες από την τουρκική πρωτεύουσα έρχονται να ρίξουν φως στην λειτουργία των δομών και της εξωτερικής πολιτικής της γειτονικής χώρας. Από την άλλη, οι νέες εξελίξεις στο τουρκικό πολιτικό πεδίο δείχνουν ότι το 2011 θα αφήσει το στίγμα του στην σύγχρονη τουρκική ιστορία. Επιπλέον, οι αντιδράσεις για το προηγούμενο άρθρο που δημοσιεύσαμε τόσο στην Τουρκία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αποτελούν πηγή αισιοδοξίας.

Την προηγούμενη εβδομάδα άνθρωποι με πολύ διαφορετικό εθνικό, κοινωνικό και ταξικό υπόβαθρο έδειξαν να ενδιαφέρονται για την ιστορία του Αντώνη και του Μουσταφά. Κάποιοι προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα. Μέσα από το ιστολόγιο όπου αναδημοσιεύονται τα άρθρα της Τρίτης της «Κ», δήλωσαν έτοιμοι να παράσχουν κάθε είδους υποστήριξη στα δυο παιδιά που δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης σε Ελλάδα και Τουρκία.

Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία των προαναφερθέντων, στις τελευταίες ώρες του 2010 επέλεξα να αναφερθώ με «χιουμοριστικό» τόνο στα πολιτικοοικονομικά δρώμενα των τριών χωρών της ανατολικής Μεσογείου, καθώς και στις εξελίξεις που έρχονται να αφήσουν το στίγμα τους στο νέο έτος. Το σίγουρο είναι ότι τα κοινά σημεία είναι πολλά. Οδηγός μας, το μεγάλο λογοτεχνικό – σαρκαστικό ταλέντο της Τουρκίας, ο Αζίζ Νεσίν. Σε τούτες τις εορτές, εφόσον σας περισσεύει ελεύθερος χρόνος, κάντε μια προσπάθεια να περιηγηθείτε στις σελίδες των έργων του Νεσίν, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά καθώς και σε δεκάδες άλλες γλώσσες. Σας εγγυώμαι ένα αξέχαστο, ξεκαρδιστικό λογοτεχνικό γέλιο…

Τουρκία, έτος 2010: Ούλλα πόμπα!

Τι όμορφη κυπριακή έκφραση που είναι τούτη: «Ούλλα πόμπα!». Κάπως έτσι πέρασε το 2010 στη γειτονική χώρα. Η κυβέρνηση έδωσε πρωτοφανή δείγματα εκδημοκρατισμού και οι κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς έδειξαν ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη πλέον τη συμβολή ή την επιδοκιμασία της Δύσης για να αποδείξει την πρόοδο της σε κοινωνικό και πολιτικό πεδίο.

Αρχές του έτους, η παρέα του κ. Ερντογάν τα βρήκε πολύ σκούρα με το κατεστημένο στην δικαιοσύνη και τους περίφημους κοσμικούς – «αστικούς» παράγοντες των δυτικών παραλίων. Η παραδοσιακή άρχουσα τάξη, η οποία τις προηγούμενες δεκαετίες παρέσυρε την χώρα από την μια πολιτική περιπέτεια στην άλλη και από το ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στο άλλο, άρχισε σιγά σιγά να ορθώνει το ανάστημα της και να απειλεί την κυβέρνηση της χώρας. Η συγκεκριμένη τάξη, ανήμπορη να κρύψει την ''αζούλα'' της για την μεγάλη επιτυχία της επίμαχης ταινίας της Τζούλιας (της μεγάλης Ελληνίδας που θα έλεγε ο μεγάλος Έλλην Άδωνις), τον Μάιο έφερε στο προσκήνιο μια ακαταμάχητη σεξουαλικού περιεχομένου ταινία για τον Ντενίζ Μπαϊκάλ και τελικά κατάφερε να τοποθετήσει στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης την τουρκική απομίμηση του Ινδού Γκάντι, τον Γκάντι Κεμάλ.

Αντιμέτωπος με την άνοδο της δημοτικότητας του Τούρκου Γκάντι, ο κ. Ερντογάν τα χρειάστηκε και αποφάσισε να δράσει. «Αχ ρε ταλαίπωροι, νομίζετε ότι θα μου πάρετε την καρέκλα; Αέρα θα πάρετε», είπε ο κύριος Ρετζέπ (όπως συνηθίζει να αποκαλεί ο Τούρκος Γκάντι τον κ. Ερντογάν).

Έτσι, το ΑΚΠ προώθησε την περίφημη συνταγματική μεταρρύθμιση. Με την κίνηση του κ. Ερντογάν, κάποιοι στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και στην Κύπρο ξέσπασαν σε δάκρυα χαράς. «Η Τουρκία θα γίνει η Δύση της Ανατολής», φώναξαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Και οι ελπίδες τους δικαιώθηκαν στο κρίσιμο δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου. 58% πήρε ο κύριος Ρετζέπ. Τέζα η αντιπολίτευση. «Γκάντι Κεμάλ, μας έκαψες», φώναξαν κάποιοι από τις τάξεις της.

Τελικά ούλλα πόμπα για τον κύριο Ρετζέπ. Τι και αν τα ανοίγματα στο Αρμένικο, στο Κυπριακό και οι σχέσεις με την Ε.Ε., τις ΗΠΑ και το Ισραήλ πήγαν κατά διαόλου; Το 58% δεν είναι αστείο. Μόνο που η Άγκυρα ξέχασε να υπολογίσει έναν σημαντικό παράγοντα. Αυτούς εκεί στα βάθη της Ανατολής που άρχισαν να φωνάζουν για αυτονομία… Πώς τους λένε καλέ; Κούρδους… Ναι, αυτοί θα είναι ο νέος πονοκέφαλος της Άγκυρας το 2011…. Παρέα με αυτούς και η εργατιά και η νεολαία της γειτονικής χώρας, που θα εξακολουθήσουν να ορθώνουν το ανάστημα τους, ζητώντας μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ποιος τους ακούει; Άλλο ζήτημα αυτό…

Ελλάδα και Κύπρος το 2010: Πιο πόμπα δεν γίνεται!

Για την Ελλάδα και το 2010 δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Με το πράσινο ΠΑΣΟΚ πρασίνισε ο τόπος και η κοινωνία είδε τι θα πει κοινωνική δικαιοσύνη και ανάπτυξη. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό της χώρας οι εργάτες ξεχύθηκαν στους δρόμους για να δωρίσουν τους φοβερούς μισθούς τους στην κυβέρνηση. Εικόνα για πολλά δάκρυα… Όχι από τα συναισθήματα αλλά από τα πολλά δακρυγόνα που έπεσαν στο Σύνταγμα και στη Σταδίου. Χάθηκε μια έγκυος μητέρα σε εκείνη την οδό στο νεοκλασικό κτήριο μιας τράπεζας… Ποιος την θυμάται; Η νεολαία του μεγάλου πολιτικού κόμματος, λίγους μήνες αργότερα, επ’ ευκαιρία των δημοτικών εκλογών και της νίκης του ΠΑΣΟΚ, οργάνωσε ξέφρενο event λίγα μέτρα πιο πέρα… Αυτό μετράει… Και αυτό μας δίνει φοβέρες ελπίδες για το 2011. Τελικά η Ελλάδα είναι αθάνατη. Να το θυμάστε αυτό!

Για την Κύπρο το 2010 ήταν αξέχαστο. Οι διαπραγματεύσεις ήταν πόμπα. Σχεδόν το λύσαμε το Κυπριακό, μόνο που κολλήσαμε σε κάτι λεπτομέρειες. Ξέρετε, τώρα πια έχουμε και το αέριο. Αυτό δυσκολεύει το κυβερνητικό έργο. Άσε που μύρισε ο τόπος από το πολύ αέριο… Και δεν μας έφταναν όλα αυτά, παρουσίασε σημάδια κόπωσης και ο κ. Έρογλου. Όμως δεν πειράζει.

Ο τόπος είναι γεμάτος από νέους, ξεκούραστους και πολύ, μα πάρα πολύ δυναμικούς πολιτικούς. Δείτε την πράσινη γραμμή. Είναι το μεγάλο έργο των προηγούμενων πολιτικών γενιών και υπόσχεται πολλά για το μέλλον…

Τι και αν έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής; Κάποιοι έγραψαν ιστορία τον προηγούμενο Νοέμβρη δίνοντας μαθήματα υψηλών εθνικών και θρησκευτικών πολιτικών πιστεύω σε μια παραλία της νοτιοανατολικής Κύπρου, όπου μικροαστικές οικογένειες και επίδοξες νύφες και γαμπροί σεργιανίζουν κάθε σαββατοκύριακο σε ένα άτυπο νυφοπάζαρο, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο πέρα από το τι φοριέται φέτος. Φυσικά, ένας αγώνας μπάσκετ και τα παρατράγουδα του ήρθαν να ολοκληρώσουν την εικόνα και να μας διδάξουν τι εστί 2010 σε τούτο τον τόπο…

του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ

πηγή: kathimerini.com.cy