Πήγαν τον φραπέ στη Σμύρνη

Ενας από τους πιο αγαπημένους και κοντινούς προορισμούς για τον κ. Νεκτάριο Μένεγα και την παρέα του ήταν η Σμύρνη. Η γρήγορη και εύκολη πρόσβαση, ακόμη και για έναν καφέ, έδωσε την ιδέα στον χιώτη επιχειρηματία να δημιουργήσει μαζί με δύο φίλους του το «Sakiz Αdazi», τη δική τους καφετέρια στη Σμύρνη.

Το όνομα «Sakiz Αdazi» στα τουρκικά σημαίνει το χωριό της μαστίχας και εκτός από καφέ στα ράφια του υπάρχουν παραδοσιακά προϊόντα του νησιού, αρκετά από τα οποία έχουν ως βασικό συστατικό τους το χαρακτηριστικό προϊόν της Χίου, τη μαστίχα. Το... μπεστ σέλερ όμως του «Sakiz Αdazi» είναι ο καφές (ελληνικός ή... τούρκικος) αν και το καλοκαίρι τα πρωτεία παίρνει ο φραπέ.

«Είχαμε πολλά ευτράπελα στην αρχή, γιατί οι Σμυρνιοί ζητούσαν τούρκικο και εμείς σερβίραμε ελληνικό καφέ, αλλά είναι το ίδιο ακριβώς. Υπάρχει μια διαφορά στην ποιότητα, αφού το χαρμάνι του είναι πιο βαρύ και πιο σκούρο. Οπότε εκεί κάναμε έναν συμβιβασμό και χρησιμοποιούμε τον δικό τους» λέει ο κ. Μένεγας, ένας εκ των ιδιοκτήτων της καφετέριας. Πριν από περίπου έναν χρόνο μαζί με τον Χριστόφορο Κριμιζή και τον Νικόλαο Τσίχλα αποφάσισαν να κάνουν επιχείρηση στην Τουρκία. «Τελικά δεν ήταν και τόσο τολμηρό το εγχείρημα, αφού σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα ο χρόνος που απαιτήθηκε για να στηθεί το μαγαζί ήταν κατά πολύ λιγότερος απ΄ ό,τι στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, το γραφειοκρατικό κομμάτι στην Τουρκία το καλύψαμε σε 10 ημέρες».

«Εμείς το επενδυτικό εγχείρημα το κάναμε στοχεύοντας στον τούρκο καταναλωτή», λέει ο κ. Μένεγας. «Βεβαίως υπάρχουν και οι Ελληνες οι οποίοι είναι σταθεροί πελάτες. Οι ηλικίες των πελατών είναι από 17-18 ετών έως και άνω των 60. Το μαγαζί βρίσκεται σε πάρα πολύ καλή περιοχή. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το Κολωνάκι, αλλά με παραλία. Η τιμή του καφέ είναι 3 λίρες, δηλαδή περίπου 1,50 ευρώ. Ο καπουτσίνο έχει 2,20 ευρώ και ο φραπέ 2,50 ευρώ. Είμαστε οι μόνοι που τον διαθέτουμε και φυσικά έχει ζήτηση».

Η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργήσουν ένα κατάστημα που θα διέθετε προϊόντα με μαστίχα. Ετσι έκαναν κάποιες διερευνητικές κινήσεις και διαπίστωσαν ότι υπήρχε έλλειψη φραπέ. «Ολοι ξέρουμε ότι για τον Ελληνα ο φραπέ είναι κάτι σαν ιεροτελεστία, ειδικά το καλοκαίρι. Ετσι σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι που θα τα συνδύαζε και τα δύο. Και τον φραπέ και τα προϊόντα μαστίχας και μας προέκυψε ένα coffee & shop. Ενα καφέ δηλαδή που ανοίγει στις 8 το πρωί και κλείνει στις 12 με 1 το βράδυ. Εχει διάφορα σνακ, αλλά και προϊόντα της Χίου. Γλυκά του κουταλιού, μαστίχες, σουμάδες και τους τοίχους τους κοσμούν παλιές γκραβούρες του νησιού».

Διαφέρει η ατμόσφαιρα

Η ατμόσφαιρα στις καφετέριες της Σμύρνης διαφέρει αρκετά από τα μαγαζιά της Ελλάδας. Οπως λέει ο κ. Μένεγας είναι πολύ εύκολο να διακρίνει χωρίς να μιλήσει μαζί τους τούς έλληνες από τους τούρκους θαμώνες.

«Οι ντόπιοι πελάτες δεν είναι τόσο εκδηλωτικοί και θορυβώδεις. Ερχονται στο μαγαζί, πίνουν τον καφέ τους, διαβάζουν την εφημερίδα τους, συζητούν χαμηλόφωνα. Οι μισοί πελάτες θα... διαβάσουν και το φλιτζάνι. Συνήθως τα κορίτσια στα αγόρια».

Οι Ελληνες ξεχωρίζουν αφού είμαστε πιο εκδηλωτικοί και πιο θορυβώδεις. Οι συντοπίτες μας, λέει ο κ. Μένεγας, γελούν και κινούνται έντονα στον χώρο και είναι πιο ενθουσιώδεις. «Οταν έχει φασαρία το μαγαζί ξέρουμε ότι μέσα υπάρχουν Ελληνες».

της ΖΩΗΣ ΛΙΑΚΑ


πηγή: tanea.gr