Αναφέρθηκε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στα λάθη της Ελλάδας στο Κυπριακό ή όχι; Άφησε να εννοηθεί ότι τάσσεται υπέρ της απομάκρυνσης όλων των ξένων δυνάμεων και των δυο «μητέρων πατρίδων» από την Κύπρο ή όχι; Εκφράστηκε ελεύθερα στην Ουάσιγκτον ή όχι;
Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της πολυσυζητημένης ομιλίας του Προέδρου, τη διάψευση της κυβέρνησης και τις αντιδράσεις των κυπριακών πολιτικών φορέων, η πραγματικότητα είναι μια και μοναδική: Τα ελλαδικά και τουρκικά Μέσα επικεντρώθηκαν στην κριτική Χριστόφια απέναντι στις δύο «μητέρες πατρίδες» και οι πολιτικοί παράγοντες των δύο χωρών ανταγωνίστηκαν μεταξύ τους για να σηκώσουν όσο το δυνατόν υψηλότερα τα λάβαρα του εθνικισμού και να επαναλάβουν τις γνωστές κλισέ – τοποθετήσεις τους. Όμως, την ίδια στιγμή, οι νέες γενιές των δύο μεγάλων βαλκανικών χωρών, έδωσαν διαφορετικές διαστάσεις σε ένα φλέγον ζήτημα όπως το Κυπριακό, καθώς και στη δική τους στάση απέναντι στα δύο ιστορικά έθνη – κράτη του Αιγαίου και της Μικρής Ασίας.
«Πώς τόλμησες κ. Χριστόφια!»
«Πώς τολμάς πρόεδρε της Ρωμαίικης Διοίκησης της Κύπρου, κ. Χριστόφια, να βάλλεις κατά των μητέρων πατρίδων σου; Δεν υπάρχει καθόλου σεβασμός πια για τα μεγάλα εθνικά ιδανικά του 20ού αιώνα; Οι Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι έχουν ως μοναδικό στόχο την απομάκρυνση των Τουρκοκυπρίων από την Κύπρο, τώρα τα βάζουν και με τη μητέρα πατρίδα τους. Στην εθνική τους εορτή η ελληνική σημαία απουσίαζε από τους δρόμους της Λευκωσίας».
Η παραπάνω πομπώδης διατύπωση, η οποία δοκιμάζει τα όρια της ανθρώπινης νοημοσύνης, ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ η επίσημη, πολιτική και δημοσιογραφική, γραμμή στην Τουρκία και στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής. Τα τουρκικά Μέσα έσπευσαν να δώσουν διαστάσεις στις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και αναφερόμενα με ιδιαίτερη έμφαση στους εορτασμούς της 1ης Οκτωβρίου ισχυρίστηκαν ότι η ελληνική σημαία απουσίαζε από τους δρόμους της πρωτεύουσας. Αναφέρθηκαν, ακόμη, στις αντιδράσεις της Αθήνας.
Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για «είδηση» είτε για σχόλιο, στην Τουρκία και στα κατεχόμενα έντονη ήταν η δυσαρέσκεια απέναντι στη στάση του «πρώην ηγέτη του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ και του νυν προέδρου» (αυτός ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα τουρκικά Μέσα): Πώς μπόρεσες κ. Χριστόφια να κάνεις αυτό το κακό;
Εκνευρισμός, πολύς, μα πάρα πολύς!...
Πρώτη η Νέα Δημοκρατία διά στόματος του ηγέτη της, Αντώνη Σαμαρά, έσπευσε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια της για την πολυσυζητημένη τοποθέτηση του Χριστόφια. Ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ… «Ο ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για τα δεινά του κυπριακού λαού»… Φυσικά, και το ΛΑΟΣ… Εθνικιστικά βέλη έπεσαν στη Λευκωσία… Η Αριστερά προτίμησε να σωπάσει… Η Αθήνα είναι πολύ θυμωμένη…
Η γενιά των 700 ευρώ έχει άποψη και είναι οργισμένη
Τι και αν κατέκρινε τις «μητέρες πατρίδες» ο Πρόεδρος; Τι και αν η Τουρκία, η οποία ζει στους ρυθμούς των μύθων που πλάθουν τα Μέσα και οι δεξιοί πολιτικοί της, αντιμετωπίζει με αποτροπιασμό τις δηλώσεις του Προέδρου; Τι και αν και η Αθήνα συμμερίζεται τα συγκεκριμένα αισθήματα;
Την προηγούμενη εβδομάδα, Έλληνες και Τούρκοι νέοι, μέλη της φημισμένης γενιάς των 700 ευρώ, αισθάνθηκαν την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από το Διαδίκτυο και συγκεκριμένα από τους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης. Ακούστηκαν και διαβάστηκαν πολυδιάστατες απόψεις οι οποίες είναι σίγουρο ότι δεν θα αρέσουν στις κυβερνήσεις των τριών πρωτευουσών.
«Τα δύο ιστορικά έθνη - κράτη και αυτό της Κύπρου, απέτυχαν παταγωδώς να λύσουν τα βασικά προβλήματα των κατοίκων των δύο χωρών και του νησιού. Και φυσικά η Τουρκία, είναι αυτή η οποία έδωσε διαστάσεις στα δεινά των Κυπρίων. Και φυσικά η Ελλάδα έπαιξε το δικό της σκοτεινό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Και οι Κύπριοι πολιτικοί, εδώ και μισή δεκαετία απέτυχαν να εμπνεύσουν τους πολίτες τους. Και το χειρότερο… Αυτά τα τρία κράτη καταδικάζουν σε απάνθρωπα μεροκάματα και άθλιες συνθήκες εργασίας την νεολαία τους». Αυτά τα σκληρά λόγια ανήκουν στην 24χρονη Σεβίμ από το Εσκίσεχιρ, η οποία με πτυχίο στην Κοινωνιολογία εργάζεται ως φροντιστής σορών στην προσπάθεια της να κρατήσει στη ζωή τον πατέρα της που πάσχει από καρκίνο των οστών…
«Αυτή η γενιά του Πολυτεχνείου, αυτοί που θεοποιήσαμε, είναι οι αιώνιοι διαχειριστές των αιώνιων προβλημάτων, δεινών και τραυμάτων των λαών της Μεσογείου. Έδιωξαν τους βασανιστές χουντικούς για να μετεξελιχθούν σε μια αφρόκρεμα η οποία μας έχει καταδικάσει σε έναν ατέρμονο θυμό και μιζέρια. Μπορεί να μην ευθύνονται για τη δημιουργία του κυπριακού ζητήματος, όμως σίγουρα ζουν και καλοπερνούν χάρη σε αυτό». Ο Κώστας «εργάζεται» χωρίς να πληρώνεται εδώ και 3 χρόνια σε ελληνικό Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης και ο θυμός του είναι απερίγραπτος σχετικά με τη συζήτηση γύρω από τις τοποθετήσεις του Προέδρου Χριστόφια…
Η συνομιλία της Σεβίμ και του Κώστα σχετικά με τις δηλώσεις του κ. Χριστόφια ρίχνει φως σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα αυτού του τόπου: Ενώ οι πολιτικοί ζουν στους ρυθμούς της δικής τους κοινωνικής πραγματικότητας, η νεολαία –αν όχι στο σύνολο της, σίγουρα στην πλειοψηφία της- δυσανασχετεί και η απογοήτευση της, κάθε νέα μέρα που περνάει, λαμβάνει δραματικές διαστάσεις… Το ελληνικό και τουρκικό κοινωνικό φαντασιακό του Καστοριάδη αγγίζει τις διαστάσεις της εξέγερσης, τη στιγμή που οι πολιτικοί είναι απασχολημένοι με την επίρριψη ευθυνών και τον καταμερισμό προνομίων…
του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου