"...And I just can't keep living this way
So starting today, I'm breaking out this cage
I'm standing up, Imma face my demons
I'm manning up, Imma hold my ground
I've had enough, now I'm so fed up
Time to put my life back together right now..."
(ακούστε το τραγούδι "Βγες στο μπαλκόνι να δεις" των Πυξ Λαξ)
Καλημέρα!
(ησυχία..)
Ξημέρωσε. Έχουμε σχεδόν μια ζωή μπροστά μας..
(ησυχία..)
Να κάνουμε κάτι, που θα το θυμόμαστε εμείς και κάποιοι μετά από εμάς! Μέσα;
(ησυχία..)
Θυμάμαι τον τύπο στο φανάρι που έπεσε με τη μηχανή του και του άνοιξε το κεφάλι.
(ησυχία)
Θέλω να πάμε στην παραλία να αράξουμε και μετά να πάμε μια ("την..") βόλτα με ποδήλατα.
(ησυχία..)
Μετά θέλω να βρέξει και να είμαστε μέσα στο σπίτι.
(ησυχία)
Θέλω να έχω τους ανθρώπους μου δίπλα μου και θέλω να δημιουργήσω τον κόσμο μου. Έρχεσαι;
(..........)
Χθες γνώρισα το ανιψάκι μου, είναι 4,5 μηνών και είναι απλά ασύλληπτη! Την χάζευα πολλή ώρα και δεν τη χόρταινα, είναι απίστευτα μικροσκοπική με τεράστια μάτια! Διέκρινα ότι τα μάτια της είναι μπλε, όχι μόνο η ίρις αλλά και το γύρω γύρω. Αργότερα μου είπανε ότι έτσι γίνεται στα μωράκια επειδή βυζαίνουν και με την πάροδο του χρόνου αυτό γίνεται λευκό. Μέσα από τα μάτια μας βλέπουμε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο, επειδή η όραση μας δεν είναι εντελώς αντικειμενική αλλά επηρεάζεται και από τον εγκέφαλο μας. Αυτό σίγουρα κάπως εξηγείται αλλά εγώ δεν μπορώ να σας το εξηγήσω... Απλά θα ήθελα να δω τον κόσμο των άλλων με τα μάτια τους και να καταλάβω γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στον κόσμο αυτό που δεν έχουν λογική.
"The world will never be the same once you have seen it through my eyes.."
Dare to do amazing.. "for us.."
Two roads diverged in a yellow wood
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the underworth
Then took the other, as just as fair
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
(Ησυχία ε και ποιος γαμιέται..)
by dAre
ο dAre eίναι σίγουρα ο πιο διαφορετικός στη συγγραφή του από όλους τους συντάκτες του Γλεντιού. και ο πιο μεταμοντέρνος. με την έννοια ότι, όπως σε ένα μεταμοντέρνο κείμενο, δεν θα σου δώσει στο πιάτο το νόημα του, θα πρέπει να κοπιάσεις, και πολλές φορές μπορεί να μην υπάρχει ένα ξεκάθαρο νόημα, αλλά ίσως ένα συναίσθημα, ή απλώς διάσπαρτες σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό το σημερινό κείμενο, με τα δικά μου υποκειμενικά μάτια, κατανοώ την αγωνία του dAre να τολμούμε στις αλλαγές (όπως έχουμε δει και από άλλα κείμενα) και να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο που λέγεται ησυχία. γιατί τα λόγια δεν πρέπει να ακολουθεί η ησυχία, όπως στο κείμενο, αλλά οι πράξεις. αυτό είναι όμως μόνο μία από τις πολλαπλές υποκειμενικές προσεγγίσεις που θα μπορούσε να έχει το άρθρο!
poli psagmeno keimeno dare alla pada kati me agizei... dom thanx gia tin eksigisi dioti ego den katalava tipota to opoio vevea me idrigarei!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή[...]'Ερχεσαι; (.......)
ΑπάντησηΔιαγραφήteleio!!!
Δεν μπορούμε να δούμε τον κόσμο με τα μάτια των άλλων για να να καταλάβουμε ... ότι δεν υπάρχει κοινή λογική. Γιαυτό προτιμάμε την κοινή ...ησυχία! Την αδράνεια και την αποδοχή! Makelaris
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο comment Makelari!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗσυχία ε και ποιος γαμιέται..theos dare!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήpolu wraio keimeno...breed