Στη θεωρία αυτή, ο ρόλος του χωροχρόνου και της μάζας είναι διαφορετικός.
Η ιδέα του αστροφυσικού Σου βασίζεται στο ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι ανεξάρτητες οντότητες αλλά μπορούν να μεταφερθούν πίσω και μπρος μεταξύ τους. Στη δική του διαμόρφωση της γεωμετρίας του χωροχρόνου, η ταχύτητα του φωτός είναι απλά ο συντελεστής μετατροπής αυτών των δύο.
Παρομοίως, ο όγκος και το μήκος είναι μεγέθη συναλλακτικά, σε μια σχέδη όπου ο συντελεστής μετατροπής εξαρτάται τόσο από τη σταθερά βαρύτητας G όσο και από την ταχύτητα του φωτός. Δύο στοιχεία που δεν χρειάζεται να είναι σταθερά.
Με άλλα λόγια, όσο επεκτείνεται το Σύμπαν, η μάζα και η ταχύτητα του φωτός αλλάζουν σε διάρκεια και χώρο.
Στο Σύμπαν του αστροφυσικού δεν υπάρχει αρχή και τέλος, αλλά εναλλασσόμενες περίοδοι διαστολής και συστολής. Για την ακρίβεια, ο Σου ισχυρίζεται πως γεγονότα όπως το Big Bang δεν μπορούν να υπάρξουν στο Σύμπαν. Κατά τη διάρκεια της περιόδου διαστολής, στο Σύμπαν του Σου, θα μπορέσουμε να δούμε μια περίεργη αλλαγή στα φωτεινά αντικείμενα καθώς επιταχύνουν μακριά. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τα δεδομένα του ταιριάζουν απόλυτα με τις παρατηρήσεις που έχουν κάνει για τη Γη οι αστρονόμοι.
Από τότε που ανακαλύφθηκε η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος, οι κοσμολόγοι επιχειρούν να λύσουν το γιατί. Ο πιο πολυσηζητημένος παράγοντας που όμως δεν έχει αποδειχθεί είναι η “σκοτεινή ενέγεια” που βρίσκεται στο Σύμπαν και που το αναγκάζει να επεκτείνεται ή διαστέλλεται με αυξητική τροχιά. Για να λειτουργήσει αυτή η θεωρία, θα πρέπει αυτή η “σκοτεινή ενέργεια” να βρίσκεται σε ποσότητες ως και 75% της ενέργειας του Σύμπαντος και να αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, αγνοώντας το νόμο της διατήρησης της ενέργειας!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου