Με το Μουντιάλ να ολοκληρώνεται απόψε με τον μεγάλο τελικό ανάμεσα στην Ολλανδία και την Ισπανία, το μυαλό μας πάει σε κάποιους ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης, οι οποίοι, για διάφορους λόγους, δεν έδωσαν το παρών τους στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Ροναλτίνιο, Αντριάνο, Καμπιάσο, Ζανέτι, Τσεχ, Αρσάβιν, Αντεμπαγιόρ, Κιν είναι μόνο μερικά από τα ονόματα. Ποιοι, όμως, είναι οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, οι οποίοι δεν είχαν την τύχη να αγωνιστούν ποτέ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου; Δεν ξέρουμε εάν οι 13 ποδοσφαιριστές που παρουσιάζουμε σήμερα είναι οι κορυφαίοι που δεν έπαιξαν ποτέ σε Μουντιάλ, είναι όμως σίγουρα 13 ονόματα που προκαλούν εντύπωση. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
13 Ίαν Ρας
Αν γεννηθείς στην Ουαλία, τότε το Παγκόσμιο Κύπελλο μοιάζει με απατηλό όνειρο.
Σε 224 συμμετοχές με τη Λίβερπουλ μετρούσε 139 γκολ και στη δεύτερή του παρουσία στο «Άνφιλντ» (έπαιξε για ένα χρόνο στη Γιουβέντους), είχε 90 γκολ σε 245 αγώνες. Είναι πραγματικά κρίμα, επιθετικοί σαν τον Ρας με αριθμούς και γκολ ρεκόρ, να μην αγωνιστούν στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη.
12 Γιάρι Λίτμανεν
Ίσως ο καλύτερος Φινλανδός ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε ποτέ. Με 14 τίτλους που κατέκτησε με διάφορες ομάδες, έχοντας σηκώσει την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ, δύο φορές το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και δύο Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, σίγουρα άξιζε να αγωνιστεί στο Μουντιάλ. Ωστόσο, πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος Φινλανδός να το πράξει.
11 Ρομπ ντε Γουίτ
Μάλλον οι περισσότεροι άνθρωποι ποτέ δεν θα έχουν ακούσει γι' αυτόν τον παίκτη. Αγωνιζόταν στο αριστερό φτερό της μεσοεπιθετικής γραμμής της Ουτρέχτης και του Άγαξ. Έκανε το ντεμπούτο του για την ολλανδική εθνική ομάδα σε προκριματικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1985 εναντίον της Αυστρίας. Δυο εβδομάδες μετά, ο Γουίτ σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ουγγαρίας και η Ολλανδία εξασφάλισε τη συμμετοχής της σε play-off με το Βέλγιο. Οι Ολλανδοί έχασαν από τους Βέλγους και ο ντε Γουίτ δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε επαγγελματικό επίπεδο! Η καριέρα του είχε άδοξο τέλος το 1986, λόγω εγκεφαλικής αιμορραγίας ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Ισπανία.
10 Αμπεντί Πελέ
Αναδείχθηκε Κορυφαίος Αφρικανός Ποδοσφαιριστής τις χρονιές 1991, 1992 και 1993. Επιπλέον, το 2004 ψηφίστηκε ανάμεσα στους 125 καλύτερους ποδοσφαιριστές εν ζωή. Κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μαρσέιγ, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να οδηγήσει την Γκάνα σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Αμπεντί έγινε γνωστός για τη θαυμάσια ντρίμπλα του, καθώς και για το ταλέντο του να σκοράρει πανέμορφα γκολ αλλά και σημαντικά. Τα παιδιά του ακολούθησαν τα βήματά του και αγωνίστηκαν στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
9 Ράιαν Γκιγκς
Ίσως ο πιο επιτυχημένος Ουαλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Στις 16 Μαΐου 2009 έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε 11 τρόπαια της κορυφαίας κατηγορίας της Αγγλίας. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες χρονιές (1992 και 1993) τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της Πρέμιερ Λίγκ. Ο Γκιγκς είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει παίξει και σκοράρει σε όλες τις χρονιές της Πρέμιερ Λιγκ από τη σύστασή της.
8 Μάθιου Λε Τισιέρ
Ήταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του και παραμένει λίγο μυστήριο γιατί δεν έπαιξε ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Όπως έδειξε με μια σειρά θεαματικών γκολ που σκόραρε για χρόνια στην αγαπημένη του Σαουθάμπτον, είχε το ταλέντο να το πράξει. Ο Λε Τισιέρ κατέχει το ρεκόρ ως ο πρώτος μέσος που σκόραρε 100 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ.
7 Ντούνγκαν Έντουαρτς
Όταν ο Μπόμπι Τσάρλτον σε αποκαλεί τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ, τα λόγια είναι περιττά. Οι περισσότεροι τον ήξεραν και τον γνωρίζουν ως αμυντικό χαφ. Ωστόσο ο Ντούγκαν μπορούσε ν' αγωνιστεί με ευχέρεια σε όλες σχεδόν τις θέσεις του γηπέδου. Ο Άγγλος πολυθεσίτης ξεκίνησε την καριέρα του από τις μικρές ομάδες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια ανέβηκε στην πρώτη. Ωστόσο, δεν πρόλαβε ν' αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς τις 21 Δεκεμβρίου 1958, σε ηλικία μόλις 21 ετών, έχασε τη ζωή του μαζί με άλλους επτά συμποδοσφαιριστές του στη μοιραία συντριβή στο Μόναχο του αεροπλάνου που μετέφερε την ομάδα του από το Βελιγράδι.
6 Έρικ Καντονά
Ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής με μεγάλο όνομα που, ωστόσο, δεν έπαιξε ποτέ του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έχουμε και λέμε. Στο τουρνουά του 1990, ο Καντονά είχε έρθει σε ρήξη με τον τότε προπονητή των «τρικολόρ», τον οποίο αποκάλεσε «άχρηστο» και «κουράδα» και φυσικά δεν πήγε Ιταλία. Στο Μουντιάλ του 1994, η Γαλλία έμεινε εκτός τελικής φάσης, αφού είχε την… ατυχία ν' αγωνιστεί με την τότε μεγάλη Βουλγαρία του Στόιτσκοφ. Το 1997, σε ηλικία 31 ετών και με 131 γκολ στην καριέρα του, κρεμάει τα παπούτσια και χάνει την τελευταία του ευκαιρία ν' αγωνιστεί σε Μουντιάλ την επόμενη χρονιά.
5 Βαλεντίνο Μαζόλα
Ο μεγάλος αρχηγός της Τορίνο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο αεροπορικό δυστύχημα (4 Μαΐου 1949), όπου πέθαναν και οι 31 επιβαίνοντες της πτήσης συμπεριλαμβανομένων 18 ποδοσφαιριστών, δημοσιογράφων, μελών της διοίκησης και της ομάδας. Ακόμη και σήμερα θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών και ίσως ο πρώτος μοντέρνος πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής, αφού μπορούσε να σκοράρει, να δημιουργήσει παιχνίδι, να μαρκάρει και να οδηγεί εκ του ασφαλούς τις ομάδες του με το χαρισματικό στυλ παιχνιδιού του.
4 Μπερντ Σούστερ
Με το παρατσούκλι «ξανθός άγγελος», ο Σούστερ έδειξε δείγματα γραφής μεγάλου ποδοσφαιριστή σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε. Το ν' αγωνιστεί κάποιος για 13 χρόνια με τις τρεις μεγάλες ομάδες της Ισπανίας, αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Ήταν μέλος της Δυτικής Γερμανίας που κέρδισε το 1980 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην Ιταλία. Οι εμφανίσεις του εκεί τον βοήθησαν να κερδίσει την ασημένια μπάλα ως δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής πίσω από τον Καρλ-Χάινζ Ρουμενίνγκε, που πήρε τη χρυσή. Μετά από κάποιες προστριβές που είχε με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Εθνική σε ηλικία μόλις 24 ετών.
3 Τζορτς Γουεά
Όπως και τους προηγούμενους Λίτμανεν, Γκιγκς, Γκουντγιόνσεν και Ρας, έτσι και ο Γουεά γεννήθηκε σε μια χώρα, που ποτέ δεν κατάφερε να αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Γουεά ήταν ο πρώτος Αφρικανός ποδοσφαιριστής που κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Σίγουρα, κάποιος που έχει ψηφιστεί ως καλύτερος ποδοσφαιριστής αξίζει ν' αγωνιστεί σε Μουντιάλ.
2 Τζορτζ Μπεστ
Ό,τι και να πεις γι' αυτόν τον ποδοσφαιριστή είναι λίγο. Το ότι αρκετός κόσμος τον θεωρεί ακόμη και καλύτερο από τους Πελέ και Μαραντόνα είναι αρκετό. Το 1968, ο Τζορτζ Μπεστ κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και πήρε τον τίτλο του Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της χρονιάς, ενώ αγωνίστηκε με τους «διαβόλους» για έντεκα χρόνια σκοράροντας 137 γκολ. Δεν ήταν, όμως, ικανός να οδηγήσει από μόνος του τη Βόρειο Ιρλανδία στα τελικά του Μουντιάλ, παρά τις προσπάθειές του. Αγωνίστηκε συνολικά 37 φορές και πέτυχε και 9 γκολ, εκ των οποίων το ένα απέναντι στην Εθνική Κύπρου το 1971.
1 Αλφρέντο Ντι Στέφανο
Το «ξανθό βέλος», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν από τους καλύτερους ίσως και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της γενιάς του σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι αντιπροσώπευσε τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες ίσως τον τοποθέτησε σε αυτήν τη λίστα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αργεντινή, έπαιξε για την «αλμπισελέστε», η οποία, ωστόσο, δεν συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1950. Στη συνέχεια ο Αλφρέντο έγινε διεθνής με την Κολομβία, η οποία επίσης δεν κατάφερε να συμμετάσχει σε κάποιο τουρνουά. Το 1956 έγινε διεθνής με την Ισπανία, αλλά δεν συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1958, καθώς η Ισπανία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις. Τέλος, οδήγησε τους «φούριας ρόχας» στην τελική φάση του Μουντιάλ το 1962, αλλά δεν κατάφερε ν' αγωνιστεί λόγω τραυματισμού!
13 Ίαν Ρας
Αν γεννηθείς στην Ουαλία, τότε το Παγκόσμιο Κύπελλο μοιάζει με απατηλό όνειρο.
Σε 224 συμμετοχές με τη Λίβερπουλ μετρούσε 139 γκολ και στη δεύτερή του παρουσία στο «Άνφιλντ» (έπαιξε για ένα χρόνο στη Γιουβέντους), είχε 90 γκολ σε 245 αγώνες. Είναι πραγματικά κρίμα, επιθετικοί σαν τον Ρας με αριθμούς και γκολ ρεκόρ, να μην αγωνιστούν στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη.
12 Γιάρι Λίτμανεν
Ίσως ο καλύτερος Φινλανδός ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε ποτέ. Με 14 τίτλους που κατέκτησε με διάφορες ομάδες, έχοντας σηκώσει την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ, δύο φορές το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και δύο Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, σίγουρα άξιζε να αγωνιστεί στο Μουντιάλ. Ωστόσο, πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος Φινλανδός να το πράξει.
11 Ρομπ ντε Γουίτ
Μάλλον οι περισσότεροι άνθρωποι ποτέ δεν θα έχουν ακούσει γι' αυτόν τον παίκτη. Αγωνιζόταν στο αριστερό φτερό της μεσοεπιθετικής γραμμής της Ουτρέχτης και του Άγαξ. Έκανε το ντεμπούτο του για την ολλανδική εθνική ομάδα σε προκριματικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1985 εναντίον της Αυστρίας. Δυο εβδομάδες μετά, ο Γουίτ σκόραρε το νικητήριο γκολ εναντίον της Ουγγαρίας και η Ολλανδία εξασφάλισε τη συμμετοχής της σε play-off με το Βέλγιο. Οι Ολλανδοί έχασαν από τους Βέλγους και ο ντε Γουίτ δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε επαγγελματικό επίπεδο! Η καριέρα του είχε άδοξο τέλος το 1986, λόγω εγκεφαλικής αιμορραγίας ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Ισπανία.
10 Αμπεντί Πελέ
Αναδείχθηκε Κορυφαίος Αφρικανός Ποδοσφαιριστής τις χρονιές 1991, 1992 και 1993. Επιπλέον, το 2004 ψηφίστηκε ανάμεσα στους 125 καλύτερους ποδοσφαιριστές εν ζωή. Κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μαρσέιγ, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να οδηγήσει την Γκάνα σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Αμπεντί έγινε γνωστός για τη θαυμάσια ντρίμπλα του, καθώς και για το ταλέντο του να σκοράρει πανέμορφα γκολ αλλά και σημαντικά. Τα παιδιά του ακολούθησαν τα βήματά του και αγωνίστηκαν στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
9 Ράιαν Γκιγκς
Ίσως ο πιο επιτυχημένος Ουαλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Στις 16 Μαΐου 2009 έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε 11 τρόπαια της κορυφαίας κατηγορίας της Αγγλίας. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες χρονιές (1992 και 1993) τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της Πρέμιερ Λίγκ. Ο Γκιγκς είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει παίξει και σκοράρει σε όλες τις χρονιές της Πρέμιερ Λιγκ από τη σύστασή της.
8 Μάθιου Λε Τισιέρ
Ήταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του και παραμένει λίγο μυστήριο γιατί δεν έπαιξε ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Όπως έδειξε με μια σειρά θεαματικών γκολ που σκόραρε για χρόνια στην αγαπημένη του Σαουθάμπτον, είχε το ταλέντο να το πράξει. Ο Λε Τισιέρ κατέχει το ρεκόρ ως ο πρώτος μέσος που σκόραρε 100 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ.
7 Ντούνγκαν Έντουαρτς
Όταν ο Μπόμπι Τσάρλτον σε αποκαλεί τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ, τα λόγια είναι περιττά. Οι περισσότεροι τον ήξεραν και τον γνωρίζουν ως αμυντικό χαφ. Ωστόσο ο Ντούγκαν μπορούσε ν' αγωνιστεί με ευχέρεια σε όλες σχεδόν τις θέσεις του γηπέδου. Ο Άγγλος πολυθεσίτης ξεκίνησε την καριέρα του από τις μικρές ομάδες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια ανέβηκε στην πρώτη. Ωστόσο, δεν πρόλαβε ν' αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς τις 21 Δεκεμβρίου 1958, σε ηλικία μόλις 21 ετών, έχασε τη ζωή του μαζί με άλλους επτά συμποδοσφαιριστές του στη μοιραία συντριβή στο Μόναχο του αεροπλάνου που μετέφερε την ομάδα του από το Βελιγράδι.
6 Έρικ Καντονά
Ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής με μεγάλο όνομα που, ωστόσο, δεν έπαιξε ποτέ του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έχουμε και λέμε. Στο τουρνουά του 1990, ο Καντονά είχε έρθει σε ρήξη με τον τότε προπονητή των «τρικολόρ», τον οποίο αποκάλεσε «άχρηστο» και «κουράδα» και φυσικά δεν πήγε Ιταλία. Στο Μουντιάλ του 1994, η Γαλλία έμεινε εκτός τελικής φάσης, αφού είχε την… ατυχία ν' αγωνιστεί με την τότε μεγάλη Βουλγαρία του Στόιτσκοφ. Το 1997, σε ηλικία 31 ετών και με 131 γκολ στην καριέρα του, κρεμάει τα παπούτσια και χάνει την τελευταία του ευκαιρία ν' αγωνιστεί σε Μουντιάλ την επόμενη χρονιά.
5 Βαλεντίνο Μαζόλα
Ο μεγάλος αρχηγός της Τορίνο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο αεροπορικό δυστύχημα (4 Μαΐου 1949), όπου πέθαναν και οι 31 επιβαίνοντες της πτήσης συμπεριλαμβανομένων 18 ποδοσφαιριστών, δημοσιογράφων, μελών της διοίκησης και της ομάδας. Ακόμη και σήμερα θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών και ίσως ο πρώτος μοντέρνος πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής, αφού μπορούσε να σκοράρει, να δημιουργήσει παιχνίδι, να μαρκάρει και να οδηγεί εκ του ασφαλούς τις ομάδες του με το χαρισματικό στυλ παιχνιδιού του.
4 Μπερντ Σούστερ
Με το παρατσούκλι «ξανθός άγγελος», ο Σούστερ έδειξε δείγματα γραφής μεγάλου ποδοσφαιριστή σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε. Το ν' αγωνιστεί κάποιος για 13 χρόνια με τις τρεις μεγάλες ομάδες της Ισπανίας, αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Ήταν μέλος της Δυτικής Γερμανίας που κέρδισε το 1980 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην Ιταλία. Οι εμφανίσεις του εκεί τον βοήθησαν να κερδίσει την ασημένια μπάλα ως δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής πίσω από τον Καρλ-Χάινζ Ρουμενίνγκε, που πήρε τη χρυσή. Μετά από κάποιες προστριβές που είχε με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Εθνική σε ηλικία μόλις 24 ετών.
3 Τζορτς Γουεά
Όπως και τους προηγούμενους Λίτμανεν, Γκιγκς, Γκουντγιόνσεν και Ρας, έτσι και ο Γουεά γεννήθηκε σε μια χώρα, που ποτέ δεν κατάφερε να αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Γουεά ήταν ο πρώτος Αφρικανός ποδοσφαιριστής που κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Σίγουρα, κάποιος που έχει ψηφιστεί ως καλύτερος ποδοσφαιριστής αξίζει ν' αγωνιστεί σε Μουντιάλ.
2 Τζορτζ Μπεστ
Ό,τι και να πεις γι' αυτόν τον ποδοσφαιριστή είναι λίγο. Το ότι αρκετός κόσμος τον θεωρεί ακόμη και καλύτερο από τους Πελέ και Μαραντόνα είναι αρκετό. Το 1968, ο Τζορτζ Μπεστ κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και πήρε τον τίτλο του Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της χρονιάς, ενώ αγωνίστηκε με τους «διαβόλους» για έντεκα χρόνια σκοράροντας 137 γκολ. Δεν ήταν, όμως, ικανός να οδηγήσει από μόνος του τη Βόρειο Ιρλανδία στα τελικά του Μουντιάλ, παρά τις προσπάθειές του. Αγωνίστηκε συνολικά 37 φορές και πέτυχε και 9 γκολ, εκ των οποίων το ένα απέναντι στην Εθνική Κύπρου το 1971.
1 Αλφρέντο Ντι Στέφανο
Το «ξανθό βέλος», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν από τους καλύτερους ίσως και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της γενιάς του σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι αντιπροσώπευσε τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες ίσως τον τοποθέτησε σε αυτήν τη λίστα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αργεντινή, έπαιξε για την «αλμπισελέστε», η οποία, ωστόσο, δεν συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1950. Στη συνέχεια ο Αλφρέντο έγινε διεθνής με την Κολομβία, η οποία επίσης δεν κατάφερε να συμμετάσχει σε κάποιο τουρνουά. Το 1956 έγινε διεθνής με την Ισπανία, αλλά δεν συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1958, καθώς η Ισπανία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις. Τέλος, οδήγησε τους «φούριας ρόχας» στην τελική φάση του Μουντιάλ το 1962, αλλά δεν κατάφερε ν' αγωνιστεί λόγω τραυματισμού!
πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή