Οταν οι διασημότητες πιάνουν το πινέλο τους

Από τον Αντονι Χόπκινς ώς την Ντόνα Σάµερ και από τον Νικ Κέιβ ώς τη Ζιλιέτ Μπινός, µεγάλα ονόµατα της σόουµπιζ ζωγραφίζουν µε πάθος και πουλάνε τα έργα τους σε υψηλές τιµές. Είναι όµως οι πίνακές τους έργα τέχνης ή απλώς αυτόγραφα µε πέντε µηδενικά;

Είναι διάσηµοι, καταξιωµένοι και πάµπλουτοι. Οταν δεν βρίσκονται στα κινηµατογραφικά πλατό και τα στούντιο για ηχογράφηση, όταν δεν παραλαµβάνουν βραβεία Οσκαρ και πλατινένιους δίσκους ανά τον κόσµο, πιάνουν το πινέλο ή το µολύβι και αφήνουν ελεύθερο το κρυφό τους τάλαντο στα εικαστικά.

Οι περισσότεροι είναι αυτοδίδακτοι αλλά δεν πτοούνται. Και δεν κρατούν τα έργα τους για τον εαυτό τους, τα εκθέτουν και µάλιστα τα µοσχοπουλάνε - οι τιµές µπορεί να φτάσουν και τα 60.000 ευρώ - µε αποτέλεσµα πολλοί πλέον να θέτουν το ερώτηµα: µπορούν να θεωρηθούν οι πίνακες ηθοποιών και τραγουδιστών συλλήβδην έργα τέχνης;

«Η τέχνη των διασήµων είναι σχεδόν πάντα απαίσια», υποστηρίζει ο κριτικός τέχνης της βρετανικής εφηµερίδας «Guardian» Αντριαν Σιρλ. «Δηµιουργούν σκουπίδια, αντί να είναι αφοσιωµένοι σε αυτό που κάνουν. Δεν πιστεύω πως µπορεί κάποιος να ασχοληθεί µε τα εικαστικά σε αυτή την ηλικία και να περιµένει να τον πάρουν σοβαρά», προσθέτει ο επίσης κριτικός τέχνης Μπράιαν Σίγουελ, που γράφει για την «Εvening Standard». Υπάρχει όµως και η αντίθετη άποψη. Εκείνων που υποστηρίζουν την εικαστική δουλειά των σελέµπριτις. «Οι κριτικοί είναι σαρκαστικοί για όλους εκείνους τους µουσικούς και τους ηθοποιούς που ζωγραφίζουν. Οµως είναι άνθρωποι που µπορούν να εκφραστούν µε περισσότερους από έναν τρόπους», επισηµαίνει ο Τζόναθαν Πουλ, ιδιοκτήτης της γκαλερί «Κόµτον Κάσεϊ», η οποία εκπροσωπεί πλειάδα διασηµοτήτων που ζωγραφίζουν.

«Υπάρχουν καλλιτέχνες όπως ο Ντέιβιντ Μπάουι, ο Ρόνι Γουντ, ο Ερικ Κλάπτον που έχουν σπουδές στα εικαστικά. Και κατά συνέπεια δεν είναι παράξενο που µερικοί εξ αυτών µπορούν να συναγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο του εικαστικού παιχνιδιού», συνεχίζει.

Ο Φίλιπ Μουλντ, από τους κορυφαίους εµπόρους τέχνης στη Βρετανία, αµφισβητεί την ποιότητα των έργων των περισσότερων διασήµων, αλλά δεν αµφιβάλλει διόλου ότι η φήµη ενός ηθοποιού ή ροκ σταρ είναι βασικό στοιχείο για να χτυπήσουν υψηλές τιµές, µε τον ίδιο τρόπο που οι διάσηµοι εικαστικοί ανεβάζουν τις τιµές των έργων τους, όπως ο Ντάµιεν Χιρστ και ο Μπάνκσι. «Σε έναν κόσµο όπου συχνά δεν υπάρχει διάκριση ανάµεσα στο µέγεθος και τη φήµη, η φήµη κάποιου είναι αρκετή για να προσδώσει εξασφάλιση στον αγοραστή». Και δεν έχει άδικο αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, που είχε απορριφθεί ως ζωγράφος, αναγνωρίστηκε αργότερα από τους κριτικούς και στις µέρες µας ένα έργο του πωλείται για αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

«Παλιά καραβάνα», µε δυναµική επιστροφή

Η καταραµένη η φτώχεια έγινε αιτία ο κινηµατογραφικός Ράµπο να µη µπορέσει να κάνει το όνειρό του πραγµατικότητα: να γίνει ζωγράφος. Και µπορεί ως έφηβος να υπέγραφε ως Μάικ τους καµβάδες του - δεν του άρεσε το Σιλβέστερ. Οταν µπήκε στον στίβο της ζωής όµως, κατάλαβε πως µε τη ζωγραφική και τα φτωχά οικονοµικά του δεν θα τα έβγαζε πέρα. Οταν από τα µέσα της δεκαετίας του ‘70 και µετά ο Ρόκι και ο Ράµπο άρχισαν να γεµίζουν τις τσέπες του, ο Σιλβέστερ ξανάπιασε τον χρωστήρα, αλλά τη δεκαετία του ‘80 τα παράτησε και πάλι. Προσφάτως επέστρεψε δυναµικά. Εξέθεσε ήδη τα πρώτα του έργα - εξπρεσιονιστικά µε έντονα χρώµατα - στη µεγάλη διεθνή φουάρ του Δεκεµβρίου, την Αrt Μiami και πούλησε δύο έργα του προς 66.000 ευρώ. «Προτιµώ τη ζωγραφική από την υποκριτική» υποστηρίζει «διότι στη ζωγραφική µπορείς να ελέγχεις το 100% του αποτελέσµατος».

«Οι πίνακες µένουν, οι συναυλίες όχι»

Στους «χρυσοχέρηδες» καλλιτέχνες που έχουν καταφέρει να κατακτήσουν και το εικαστικό κοινό συµπεριλαµβάνεται και η βασίλισσα της ντίσκο, Ντόνα Σάµερ. «Η διαφορά µεταξύ ζωγραφικής και εµφάνισης σε µια συναυλία, είναι πως στο τέλος της συναυλίας, δεν σου µένει τίποτα εκτός από µια αίσθηση ενθουσιασµού, που ξεθυµαίνει όσο περνάει ο καιρός. Στη ζωγραφική τα πράγµατα είναι διαφορετικά. Ο,τι και να βάλω στον καµβά, θα το βρω και την επόµενη µέρα που θα ξυπνήσω και για πάντα. Μοιάζει περισσότερο µε έναν δίσκο από µια συναυλία παρά µε την ίδια τη συναυλία», λέει η Ντόνα που εκτός από 130 εκατ. δίσκους παγκοσµίως, πουλούσε εν έτει 1990 τα έργα της προς 33.000 ευρώ έκαστο.

«Ποίηµα χωρίς λέξεις»

«Η ζωγραφική είναι ένα ποίηµα χωρίς λέξεις, ενώ το ποίηµα ένα έργο ζωγραφικής φτιαγµένο µε λέξεις. Η µουσική είναι ο συνδυασµός και των δύο», λέει ο βραβευµένος µε Οσκαρ για τους «Δρόµους της Φωτιάς» Βαγγέλης Παπαθανασίου - γνωστός διεθνώς ως Vangelis. Μπορεί οι περισσότεροι να θεωρούν πως η πιο στενή του σχέση µε τη ζωγραφική είναι ότι έγραψε τη µουσική για την ταινία του Γιάννη Σµαραγδή «Εl Greco». Λιγότεροι όµως είναι εκείνοι που γνωρίζουν πως ο Βαγγέλης σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και επιδίδεται µε πάθος στη ζωγραφική. Τα έργα του µε εξπρεσιονιστική γραφή αποκαλύπτουν τις ελληνικές του ρίζες και ορισµένα απεικονίζουν ανθρώπινες µορφές σε ονειρικά τοπία ή σε περιβάλλον µυστηρίου.

Το αποφάσισε στα 40 του

«Οταν έφτασα στα σαράντα, όλοι µού υπενθύµιζαν ότι η ζωή αρχίζει στα σαράντα. Διαπίστωνα όµως πως τίποτα δεν ξεκινούσε. Και αποφάσισα να αρχίσω εκείνο που ήθελα να κάνω και δεν είχα κάνει έως τότε. Να ζωγραφίσω», λέει ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Πίσω από την απόφασή του να αγοράσει µουσαµάδες και πινέλα ήταν και ο φίλος του, εξπρεσιονιστής καλλιτέχνης, Βίλεµ ντε Κούνινγκ. «Κοιτάζοντας µια µέρα ένα έργο του, πίστευα πως είχε ζωγραφίσει ένα µοβ βουνό, ενώ εκείνος θεωρούσε ότι ήταν... καναπές. «Δεν έχει σηµασία, όµως» µου εξήγησε, κάτι που µε απελευθέρωσε και µου έδωσε ώθηση να προχωρήσω». Φλέρταρε µε τους αµερικανούς εξπρεσιονιστές και τα γεµάτα χρώµα και συναίσθηµα έργα τους και πότε µε την ποπ αρτ και τον σουρεαλισµό µέχρι να βρει τη δική του προσωπική γραφή. «Στην αρχή αναρωτιόµουν ποιο στυλ πρέπει να ακολουθήσω. Κατόπιν αποφάσισα να ζωγραφίζω αυθόρµητα και να δω πού θα οδηγηθώ.

Τώρα έχω αποκτήσει ένα στυλ αναγνωρίσιµο, χωρίς να το επιζητώ», εξηγεί το πρώην Σκαθάρι που έκανε το ντεµπούτο του σε γκαλερί πριν από 11 χρόνια στη Γερµανία για να ακολουθήσουν κάµποσες εκθέσεις του. Επίσης είναι και ο πρώτος ροκ σταρ που έχει φιλοτεχνήσει γραµµατόσηµα.

Ετοιµάζει νέα έκθεση

Τραγουδιστής. Συνθέτης. Μποξέρ. Ζωγράφος. Μποµπ Ντίλαν. Ο καλλιτέχνης µε τους εκατοµµύρια φανατικούς θαυµαστές ανά τον κόσµο - έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατ. δίσκους - τα τελευταία τρία χρόνια έχει αφήσει περισσότερο ελεύθερο το εικαστικό του ταλέντο. Πέρα από τα εξώφυλλα δίσκων του που έχει φιλοτεχνήσει, ετοιµάζεται τον Σεπτέµβριο να παρουσιάσει 100 έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη της Δανίας, δύο χρόνια µετά την πρώτη ατοµική έκθεσή του. «Μπορώ να µετατρέψω ένα µπολ µε φρούτα σε καθηµερινό δράµα», δηλώνει ο Ντίλαν και κρατά σε αγωνία τους φίλους που που αναµένουν τα 30 νέα έργα µεγάλων διαστάσεων της σειράς «Βrazil» που θα παρουσιάσει πρώτη φορά.

«Εκπλήσσοµαι από την επιτυχία»

«Ακολουθώ απλώς το ένστικτό µου. Δεν έχω κάνει ειδικές σπουδές και µου είπαν να µην κάνω», υποστηρίζει ο βραβευµένος µε Οσκαρ Αντονι Χόπκινς. Και φαίνεται πως τα καταφέρνει µια χαρά για άνθρωπο που έπιασε το πινέλο στα 65 του για πρώτη φορά. Η ιδέα να ασχοληθεί µε τη ζωγραφική ανήκει στην τρίτη σύζυγό του, γκαλερίστρια Στέλλα Αρογιάβ, της οποίας το έµπειρο µάτι εντόπισε τα σκαριφήµατα του σερ Αντονι στο περιθώριο παλιών σεναρίων. Τον παρότρυνε να ξεκινήσει τη ζωγραφική και το αποτέλεσµα ήταν να επιδοθεί εξίσου σε πορτρέτα και τοπία που φτιάχνει σε καµβά µε ακρυλικά χρώµατα όσο και σε πιο ήπια σχέδια µε µολύβι και µελάνι. Η πρώτη του έκθεση στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, το 2005, έκανε πάταγο. Πούλησε περισσότερα από 100 έργα σε µια εβδοµάδα σε τιµές από 2.200 έως 8.800 ευρώ. «Διασκεδάζω και εκπλήσσοµαι από την επιτυχία», δηλώνει ο κινηµατογραφικός αστέρας, που διαθέτει µέρος από τις πωλήσεις σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και πρόσφατα ολοκλήρωσε έκθεση στο Λονδίνο και το Εδιµβούργο. Οσο για τη γνώµη των κριτικών, δεν φαίνεται να τον απασχολεί. «Σε κάποιους αρέσουν τα έργα µου. Τα θεωρούν επιβεβαίωση της ζωής. Αλλοι είναι κυνικοί και προτιµούν να τα σχίζουν. Το σίγουρο είναι πως αν δεν αρέσουν, δεν πρόκειται να καταλήξω στη φυλακή…» σχολιάζει µε νόηµα.

Πολυτάλαντοι του θεάµατος

Τόνι Κέρτις: «Θα ήθελα να είµαι γνωστός ως καλλιτέχνης που ασχολείται µε την υποκριτική παρά ως ηθοποιός που ζωγραφίζει» λέει ο ηθοποιός που πουλάει τα έργα του για περισσότερα από 18.000 ευρώ.

Ρόνι Γουντ: Ζωγράφιζε από παιδί και έχει κερδίσει σε διαγωνισµό του ΒΒC. Είναι συνιδιοκτήτης της γκαλερί Scream στο Λονδίνο και έχει δεχθεί παραγγελίες από τον Αντριου Λόιντ Βέµπερ.

Ντέιβιντ Μπάουι: Εχει συνεργαστεί µε µεγάλα ονόµατα της εικαστικής σκηνής (Ντάµιεν Χιρστ, Τρέισι Εµιν) και διατηρεί δική του διαδικτυακή γκαλερί µε πίνακες και γλυπτά του.

Τόνι Μπένετ: Με το πραγµατικό του επίθετο - Μπενετέτο - υπογράφει τα έργα του. Εχει δεχθεί παραγγελίες ακόµη και από τα Ηνωµένα Εθνη. Οι τιµές των έργων του κυµαίνονται στα 58.000 ευρώ.

Πιτ Ντόχερτι: Οχι µόνο πληρώνει µε τους πίνακές του τα χρέη του - ώς και τους ταξιτζήδες - αλλά και προκαλεί όταν τους εκθέτει, καθώς χρησιµοποιεί συχνά και το αίµα του για να δηµιουργήσει.

Ζιλιέτ Μπινός: Κόρη γλύπτη, η ηθοποιός δεν υποδυόταν τη ζωγράφο στην ταινία «Οι εραστές της γέφυρας» αλλά τα έργα ήταν δικά της, ενώ έχει κυκλοφορήσει βιβλίο µε τα πορτρέτα των σκηνοθετών µε τους οποίους συνεργάστηκε.

Λούσι Λιου: 196.000 ευρώ από τα κέρδη των πωλήσεων των έργων της διέθεσε στην Unicef.

Νικ Κέιβ: Αρχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών και τα παράτησε έναν χρόνο αργότερα για τη µουσική.

πηγή: tanea.gr