Σύμφωνα με έγγραφα της Κτηματικήε Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ) που έχουν κοινοποιηθεί στο πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ και το υπουργείο Οικονομικών το 60% της Αττικής είναι καταπατημένο είτε από μεμονωμένους ιδιώτες είτε από οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Το αποτέλεσμα είναι το κράτος να χάνει σημαντικά έσοδα, από τη μη διεκδίκηση της περιουσίας του.
Σύμφωνα με τα ίδια έγγραφα, αν η ελληνική Πολιτεία αποφάσιζε σήμερα κιόλας να διεκδικήσει τις καταπατημένες εκτάσεις θα εισέπραττε ούτε λίγο ούτε πολύ το ιλιγγιώδες ποσό των 35 δισ. ευρώ (!) (σε τιμές 2004), λύνοντας για πολλά χρόνια το πρόβλημα του ελλείμματος που παρουσιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι μόνο.
Δυστυχώς, όμως, οι αρμόδιες αρχές κωλυσιεργούν περίεργα, αποφεύγοντας να ψάξουν το θέμα, που θα έχει προφανή οφέλη για την εθνική οικονομία.
Προφανώς, δεν θέλουν να αποκαλυφθεί ο ρόλος που έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν σε πολλές περιπτώσεις επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι που αποδεδειγμένα, εέναντι αδρής αμοιβής, κάλυπταν τη δράση των αετονύχηδων (οικοπεδοφάγων και καταπατητών).
Είναι κοινό μυστικό εξάλλου ότι η ιδιοποίηση δασικών εκτάσεων ήταν μέχρι τη δεκαετία του 80 το πιο δημοφιλές… επάγγελμα για τους γηγενείς κατοίκους της περιφέρειας Αττικής.
Καταπατούσαν μια έκταση που ανήκει συνήθως στο Δημόσιο ή σε κάποιο μοναστήρι, έχτιζαν εκεί μια παράγκα, φύτευαν και κανένα δένδρο και έτσι θεμελίωναν το δικαίωμα της χρησικτησίας. Μετά προκαλούσαν μια δίκη στην οποία φίλοι συγχωριανοί τους παρουσιάζονταν ως μάρτυρες και βεβαίωναν ότι ο κατηγορούμενος χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη γη τουλάχιστον επί μια 20ετία.
Εννέα στις δέκα φορές η δίκη τελείωνε με πανηγυρική αθώωση του κατηγορούμενου, ο οποίος εξασφάλιζε διά παντός την καταπατημένη έκταση. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα μισά καταπατημένα κρατικά οικόπεδα, αγροκτήματα, χορτολιβαδικές εκτάσεις, δάση, βρίσκονται στους νομούς Αττικής, Κορινθίας, Αρκαδίας, Εύβοιας και Φθιώτιδας.
"Σύμφωνα με τα ίδια έγγραφα, αν η ελληνική Πολιτεία αποφάσιζε σήμερα κιόλας να διεκδικήσει τις καταπατημένες εκτάσεις θα εισέπραττε ούτε λίγο ούτε πολύ το ιλιγγιώδες ποσό των 35 δισ. ευρώ (!) (σε τιμές 2004), λύνοντας για πολλά χρόνια το πρόβλημα του ελλείμματος που παρουσιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι μόνο."
ΑπάντησηΔιαγραφή