Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Η πολιτική εκκένωση της Κεντροδεξιάς



Για την ώρα, ας αποπροσωποιήσουμε τα γεγονότα κι ας κάνουμε ένα σύντομο απολογισμό των εξελίξεων στη ''νέα Νέα Δημοκρατία''. Παρά την προεκλογική ρητορική της παλαιάς ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης για υπευθυνότητα και ανάγκη περιορισμού της σπατάλης, επιλέχθηκε η καταψήφιση της προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης.

Παρά το μεγαλόστομο ''όχι στον ιδεολογικό αφοπλισμό'' της εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου επίσης, επιλέχθηκε για άλλη μια φορά η υποταγή της πάλαι ποτέ φιλελεύθερης παράταξης στις δημοσκοπήσεις και τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης.

Παρά την ευθεία καταδίκη της στάσης αυτής από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που προέταξε την ανάγκη θεσμικής εξέλιξης στην Ευρωζώνη και την εντός Ελλάδος συναίνεση ώστε να ενισχυθούν οι θεσμοί, η ελληνική Δεξιά αποφάσισε να συνταχθεί με τις θέσεις και τη ρητορική του ΠΑΜΕ και των συνιστωσών.

Τι απομένει να συνδέει άραγε την παράταξη αυτήν με το ιστορικό της παρελθόν, με τις θέσεις και με τις αρχές της; Ορισμένα ονόματα μόνον, η απλή απάντηση. Πέραν της παραφιλολογίας που θέλει ακόμη και τον πυρσό να αντικαθίσταται, ακόμη και τη Νέα Δημοκρατία να αλλάζει όνομα, σημασία έχει πως σε πολιτικό επίπεδο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη αλλάξει.

Για την ακρίβεια, έχει εκκενωθεί πολιτικά. Έχει πάψει να προσφέρει στον τόπο: για τα ονόματα και τα σύμβολα, πολτιικά χρήσιμη είναι η άκρα Δεξιά. Για τα συνδικαλιστικά κεκτημένα, η άκρα Αριστερά. Είναι αυταπάτη να πιστεύουμε πως η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση του τόπου, όπως δεν είχε και η παλιά που σήμερα σιωπεί εκκωφαντικά, απομονωμένη και αποδομημένη από την κοινή γνώμη.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται απλώς πως οι άνθρωποι αυτοί επιδιώκουν την εξουσία για την εξουσία. Μπορεί γι'αυτό να έχει κατηγορηθεί η βασική τους εσωκομματική αντίπαλος περισσότερο παρά οι ίδιοι, τουλάχιστον όμως εκείνη αρθρώνει λόγο βαθιά πολιτικό.

Και με τρόπο άκρως πολιτικό, με την άρνηση υποταγής στην ''ενός ανδρός αρχή'' για άλλη μια φορά επέλεξε απλώς να καταδείξει εκείνο που η κοινή γνώμη από καιρό έχει αρχίσει να αποκωδικοποιεί: η κρίση απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας, πλήρως και από όλους.

Το ότι η ηγεσία της ΝΔ επέλεξε να αξιοποιήσει την ιστορική συγκυρία για να απαλλαγεί από τον εσωκομματικό της εχθρό θα βαρύνει αποκλειστικά την ίδια. Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, κατόπιν της διαγραφής την οποίαν ενδεχομένως θα ακολουθήσει η πολιτική περιθωριοποίηση των στελεχών της φιλελεύθερης πτέρυγας της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα καταδείξει κατά τρόπο πιο ξεκάθαρο παρά ποτέ το πολιτικό κενό στο οποίο βαδίζει η ηγεσία εκείνη, εριζόμενη αποκλειστικά σε παλαιοκομματικά σύνδρομα και μεθόδους.

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, η ιστορία κι οι εξελίξεις θα δείξουν κατά πόσον θα επαληθευτεί. Αναπόδραστα, θα υπάρξουν αλλαγές στο πολιτικό τοπίο. Δεν έχουμε δει παρά την αρχή, τώρα οι δύο αντίπαλοι θα γράψουν με τις πράξεις τους το τέλος.

by Leonidas

1 σχόλιο:

  1. Ο Σαμαράς σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπεί την Ελληνική Δεξιά που αναφέρει ο Λεωνίδας, αφού αν δούμε τις μετρήσεις και αφουγκραστούμε τους σταθερούς ψηφοφόρους της Δεξιάς Πολυκατοικίας, παραπάνω από το 50% ήταν υπέρ του πακέτου στήριξης. Ο Σαμαράς απλά διαχειρίζεται μαζί με την καμαρίλα, όπως ανέφερε ο Ρίζος, το μαγαζί που λέγεται Ν.Δ.

    Συμφωνώ απόλυτα στα υπόλοιπα και στην πρόβλεψη του συντάκτη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή