Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των τωρινών φραστικών ακροτήτων της κομματικής ηγεσίας της ΝΔ και των προηγούμενων κινήσεών της είναι πως εν τοιάυτη περιπτώσει η στάση της θα ήταν τραγική αν δεν ήταν γελοία -μέχρι σήμερα ίσχυε το αντίθετο.
Και είναι γελοία γιατί πολύ απλά αυτοακυρώνεται από τη διγλωσσία με την οποίαν ασκεί την (όποια) εξωτερική πολιτική ο κ. Σαμαράς παγίως: έχοντας θέσει ως αρμόδιο τομεάρχη Εξωτερικών τον άπειρο αλλά μετριοπαθή κ. Αβραμόπουλο, είχε δείξει τη διάθεση άσκησης συνετής, ρεαλιστικής πολιτικής και διάθεση προσέγγισης, παρά την εμμονική ρητορική για ζητήματα όπου οι υψηλοί τόνοι θα οδηγήσουν σε εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων λύσεις από την ίδια τη ζωή (μακεδονικό, κυπριακό κοκ).
Εντούτοις τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά και η ανάγκη συσπείρωσης της βάσης που αναπόφευκτα περιχαρακώνεται εξαιτίας της πίεσης από τα δεξιά και της διαγραφής Μπακογιάννη, οδήγησαν για άλλη μια φορά τον πρόεδρο της συντηρητικής παράταξης και το επιτελείο του στο μαξιμαλισμό της στείρας αντιπαράθεσης, με άγονες εθνοκεντρικές κενολογίες.
Η διεθνής εικόνα του κόμματος που φιλοδοξεί να επανέλθει στην εξουσία σε δύο χρόνια κατά συνεργάτη του προέδρου της ΝΔ οι πολιτικές αναλύσεις του οποίου εδράζονται κυρίως σε μαθηματικούς τύπους (θεωρίες παιγνίων-χάους) μόνο Κεντροδεξιά δε θυμίζει: αναρωτιέται κανείς σε ποια χώρα της Ευρώπης σύμβουλος προέδρου κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα διοργάνωνε ημερίδα με τίτλο ''Αντίσταση στο νεοοθωμανισμό'' μόλις λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού...
Μόνο στη χώρα όπου η γραμμή ''η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα ακολουθεί'' εκ των υστέρων βαφτίζεται βροντερό όχι στο σχέδιο Ανάν και ο κουμπάρος ενός τέως πρωθυπουργού της ίδιας παράταξης αίφνης θεωρείται persona non grata.
Υποψιάζομαι πως σε λίγο θα ακούσουμε πως πίσω από την εξαγορά της τουρκικής Finansbank από την Εθνική κρύβονταν τα γνωστά-άγνωστα διεθνή κέντρα εξουσίας (αν όχι ο Κίσιγκερ) και πως οι πόροι της τράπεζας θα ήταν σκοπιμότερο να δαπανηθούν σε έτι περισσότερους εξοπλισμούς...
Θυμάμαι τον καιρό της αναμέτρησης για την προεδρία της κάποτε φιλελεύθρης παράταξης πολλοί να χαρακτηρίζουν υπερβολικές τις αναφορές στον εθνοκεντρισμό του κ. Σαμαρά, που μετριοπαθέστερος ακόμη και στο ζήτημα της ΠΓΔΜ για την οποίαν δημοσίως τότε (σσ: κωλοτούμπες δεν αποκλείονται) ήταν έτοιμος να δεχτεί σύνθετη ονομασία.
Αλλά όπως φαίνεται, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Για άλλη μια φορά, η ΝΔ θα παρασυρθεί στον ολισθηρό δρόμο που χαράσσει το θυμικό των παλαιοκομματικών συνδρόμων της λαϊκής Δεξιάς, αφήνοντας στη λήθη τις αρχές και το παρελθόν του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και όλων ανεξαιρέτως των ταγών του πλην ίσως του κ. Μ. Έβερτ.
Ο μοναδικός λόγος που κανείς μας δε φοβάται είναι η αναξιοπιστία του συγκεκριμένου επιτελείου, που ακόμη και για το κρισιμότερο θέμα των τελευταίων ετών -ήτοι την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης- ήταν έτοιμο να αλλάξει γραμμή προ του ενδεχομένου να απαιτούνται 180 έδρες για την έγκριση των οικονομικών μέτρων.
Σε ελεύθερη μετάφραση, νομίζω πως απλώς κοροϊδεύουν τον κόσμο. Ή τουλάχιστον ελπίζω -αλλιώς μάς περιμένει κατά κυριολεξίαν χάος...
by Leonidas
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου