Το Πάσχα πλέον πέρασε, εμπρός βήμα ταχύ...

Το Πάσχα πλέον πέρασε, εμπρός βήμα ταχύ, να χάσουμε τα πάχη, απ' τό ψητό τ’αρνί !!!

Επί τη ευκαιρία, των πανηγυρικών εορτασμών του Γλεντιού, για την συμπλήρωση ενός έτους ενημέρωσης και θριάμβου (και όχι γιατί κάθε χρόνο, τέτοια εποχή με πιάνει μια μανία με τα γυμναστήρια, λογω των τύψεων που μου προκαλεί η ζωώδης κατανάλωση φαγητών και πότων) θα μνημονεύσω, τις στιγμές απείρου κάλλους, της μεγάλης εβδομάδας.

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Όταν ακούμε την λέξη Πάσχα, τι μας έρχεται στο νου?

• Η θρησκευτική κατάνυξη?

• Ο εκκλησιασμός με την γιαγιά, την θεία και τους κουμπάρους?

• Η λαμπάδα και τα παπουτσάκια από την Νονά?

• Το βάψιμο των αυγών?

• Μήπως το τροπάριο της Κασσιανής (βοήθειά μας)?

Εντάξει θα είμαι ειλικρινής, και τα παραπάνω μας έρχονται στο μυαλό, αλλά ένα είναι το βασικότερο όλων... Στο μυαλό, παιδιά μας έρχεται μια λέξη με τρία γράμματα… Φ-Α-Ι (το φαί)! Σε όλες του της εκφάνσεις. Σκεφτόμαστε, το κρέας, τα γλυκά, τα λαχανικά (οι πιο ψυχανωμαλοι) τα τσουρέκια, τα τσουρέκια παραλλαγμένα, τα κουλουράκια, τα σοκολατένια αυγά, τα κανονικά αυγά, την μαγειρίτσα, τα αρνιά και τα κατσίκια , τα κοκορέτσια, τα σπληνάντερα (ιου) τα κοψίδια, τα τηγανιτά, τις σαλάτες, τα κοτόπουλα, τα κοντοσουβλια, τις γαρδούμπες και όλα τα συναφή! Αφού θα φάμε, όλα τα παραπάνω σε διαστημικές ποσότητες –εννοείται- και δεν θα μας φτάνει έπειτα, η σόδα, όλου του κόσμου, για να τα χωνέψουμε, οι θειοι, οι όποιοι θα παρατηρήσουν (4η φορά εκείνη τη μέρα) ποσό αλλάξαμε μεγαλώνοντας, θα μας σύρουν να χορέψουμε.

Εκεί πέφτει το περισσότερο γέλιο. Διότι "που να ξέρω ρε μπάρμπα, να χορεύω τσάμικο, στην σχολή δεν μας τα μαθαίνουν αυτά και το Λύκειο των Ελληνίδων δεν είναι της μοδός πια !!"

Τέλος πάντων όπως και να χει, σηκώνεις το βασανισμένο σου σαρκίο, από ευγένεια, μη και παρεξηγηθεί το σοι, με την ελπίδα να πιάσεις το ρυθμό. Μάταια όμως προσπα8ει το έρημο τ’ ανίψι, άμα δεν το χεις, δεν το χεις παιδί μου,τι να κάνουμε, δεν είμαστε όλοι πολυτάλαντοι σαν την Μπουμπούκα! Εν τω μεταξύ, να μην ξεχνιόμαστε δικαιολογείσαι καθότι, έχεις φάει και τον αγλέουρα, που λέει και ο Σταρόβας, και είσαι ως εκ τούτου σαν παραφουσκωμένο μπαλόνι. Κινείσαι με δυσκολία, παραπατάς γιατί τα χεις κοπανίσει, όλοι νομίζουν ότι κάνεις χορευτικές φιγούρες και ξεσπούν σε λυσσαλέα χειροκροτήματα, μετά των ανάλογων επιφωνημάτων βεβαίως "Γεια σου Γιάννη, είσαι ίδιος ο παππούς σου’" ή "Αχ Μαρία, δε ζει η θεια σου η Καλλιόπη (ποια είναι αυτή?) να χορεύατε μαζί" κλπ.

Σε βαριέται ο θειος (γιατί του κλέβεις ελαφρώς και την παράσταση), βλέπει ότι είσαι και ανίδεος περί των χορευτικών, βουτάει την συμπεθέρα, η οποία, έχει εξασκηθεί στο φαγοπότι μετά μουσικής και είναι κάπως πιο ζωηρή (παρά το μισό κατσίκι, που αναπαύεται στην κοιλία της) και χορεύει ένα ξέφρενο, καρσιλαμά.

Όπως και να χει, η δοκιμασία του χορού, είναι απαραίτητη σε όλα τα εορταστικά τραπέζια. Δεν την γλιτώνεις κοντολογίς, θα χορέψεις ο κόσμος να χαλάσει, διαφορετικά, όλοι θα πουν ότι είσαι χαλβάς, ξενέρωτος, κρυοκωλος και τα τοιαύτα.

Τελειώνει το Κυριακάτικο, το γεύμα, όπου έχεις –είπαμε- επιδοθεί σε κατά συρροή ακολασίες, επικαλούμενος την νηστεία και την προσευχή των προηγούμενων ημερών, (όχι ότι Μεγαλοβδόμαδα δεν έτρωγες) και επιστρέφεις σπίτι, κουρασμένος, κατάκοπος και με μια τουμπανιασμένη κοιλιά, ξαπλώνεις στο ντιβανομπάουλο και λές από μέσα σου "το παράκανα (και) σήμερα, από αύριο δίαιτα….."

(ΧΑΧΑΑΧΧΑΧΑΑΧΧΑΑΧΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΜΟΥΧΑΑΧΧΑΧΑ)

Εδώ ακόμα και η υποφαινόμενη σταματά να πληκτρολογεί, γιατί την έπιασε κολικός από τα γέλια. Σιγά μην κανείς δίαιτα παλιοψεύταρε, Πινόκιο, μουσίτσα. Τώρα όλη την επόμενη βδομάδα, θα έχουμε καθημερινά δρομολόγια στην κουζίνα, προς αναζήτηση μεζέδων (κοινώς γνωστών και ως leftovers). Το σύνολον +3 κιλά !!! Νομίζω βέβαια, ότι οι πιο παρατηρητικοί, θα θυμούνται, το άρθρο με το οποίο εγκαινιάστηκε το glenti.blogspot…. Ναι το ομολογώ, είχα ακριβώς την ίδια πρεμούρα και πέρυσι… πως θα πέσει δηλαδή η μπάκα του Πασχαλινού fat-festival και πως θα καταφέρω το κάψιμο όλων των προαναφερθέντων…. Το πήρα απόφαση. Κομμένα τα γλυκά, κομμένες και οι σάλτσες, κομμένα τα ποτά, κομμένα τα μακαρόνια (σκέτα άλλωστε νοστιμιά ουκ έχουν) και γραμμή για το ελλειπτικό… Το μυαλό μου τριβελίζει, ένα τραγούδι… "Δεεεε σου πάει το πάχος Δημητραααάακη, κάνε και δίαιτα λιγάκι, πρέπει ν’αποφεύγεις τα πολλά ποτά, σούπες , μακαρόνια και ζαχάρωτααααα…." (και τα λοιπά), βάναυσο το άσμα, θα μου πεις, και οι καιροί χαλεποί μιας και εν όψει οικονομικής κατάρρευσης, η ποσότητα του συσσωρευμένου λίπους, θα κρίνει τον νικητή….. Όμως κάπως πρέπει να ενεργοποιηθούμε και μείς οι τεμπέληδες (της καμένης πλέον) πλαγιάς… Το σχέδιο, τίθεται σε εφαρμογή, ραντεβού σε 2 μήνες, με τον έλεγχο προόδου μου στο γυμναστήριο και τα αποτελέσματα, των αιματολογικών ανά χείρας…. Ορεβουάρ!

by Yanka

ΥΓ1. ακόμα, δεν είμαι τόσο απελπισμένη

ΥΓ2. εντος ολίγου θα είμαι

ΥΓ3. άμα τα μιλάς τα γαλλικά, ε, δεν κρύβεται..