Το κερασάκι στην τούρτα

''And in the end, it's not the years in your life that count. It's the life in your years''

Αβραάμ Λίνκολν

''Ας ξεκινήσουμε μεγαλόστομα, μπας και μας διαβάσουνε''

Λεωνίδας

Play: Τα επετειακά σημειώματα, συνήθως ωραιοποιημένες αναδρομές μιας εμπειρίας ή κατάστασης, έχουν κάτι το υπερφίαλο και ταυτόχρονα μελαγχολικό, όντας κατά κανόνα αλαζονικά ή/και νοσταλγικά ευχολόγια.

Μια παραδοχή μάλλον άνευ νοήματος για τον γράφοντα, τα κείμενα του οποίου εύκολα διαπιστώνεται πως διακρίνονται έτσι κι αλλιώς από αυτά τα χαρακτηριστικά. Δίχως καμιά στατιστική, αναμφίβολα τόσον καιρό έχω χρησιμοποιήσει κατά κόρον τη λέξη ''αναμφίβολα'' και τα συνώνυμά της. Ενδεχομένως και τη λέξη ''ενδεχομένως'', την οποία όμως φροντίζω πάντα να ακολουθεί ένα ''όμως''.

Μια παραδοχή σημαντική κι ενδεικτική της αξίας του blogging και δη της αξίας του blogging στο Γλέντι: απόλυτη ελευθερία έκφρασης, χωρίς θεματικούς ή αφηγηματικούς περιορισμούς.

Κι η αλήθεια είναι πως η ελευθερία τούτη είναι επιβεβλημένη στους καιρούς μας, όπου όλα (θέλουμε να) μοιάζουνε λίγο-πολύ προκάτ στα παραδοσιακά μέσα, ανήμπορα μπρος στη διάδραση που έχει ανάγκη ο μικρός μετανεωτερικός νάρκισσος που κρύβουμε μέσα μας.

Όλοι δυνάμεθα να έχουμε λόγο για όλα, κάτι η συμμετοχική δημοκρατία κι η κοινωνία των πολιτών, κάτι ο άκρατος ατομικισμός που συνεχώς κατηγορούν τόσο η συντηρητική Δεξιά όσο κι η ριζοσπαστική Αριστερά...

Κι εδώ έρχεται το Γλέντι. Που αξιοποιεί αυτήν την τάση δημιουργώντας ένα εύθυμο, πλουραλιστικό ψηφιδωτό με τα digits της πραγματικότητας που καθένας από μας επιλέγει να απομονώσει και να καταθέσει.

(Κάποιος είχε πει πως γράφουμε για να θυμόμαστε τις αλήθειες που χάνονται και κάποιος άλλος πως γράφοντας δημιουργούμε τον προνομιακό μας χώρο. Το σίγουρο είναι πως έχει πολλή πλάκα, οπότε για την ώρα κάτι τέτοιες θυμοσοφίες τις έχω κυριολεκτικά γραμμένες - για την ακρίβεια, στην προηγούμενη πρόταση.)

Με παραφωνίες όπως εμένα, που καταπιάνομαι με τα πιο τετριμμένα κι όπως μαθαίνω πιο τετριμμένα (δηλ. συχνά) από τους υπολοίπους, το Γλέντι είναι κοντά στη φράση του Λίνκολν, με την έννοια πως προβάλλει την αισιόδοξη, εύθυμη και συχνά δια σβηστής οθόνης αδιόρατη πλευρά της καθημερινότητας καθενός.

Την ενόρμηση για ζωή δηλαδή, εκφρασμένη με κέφι σχεδόν διονυσιακό, που δικαιολογεί το όνομά του. Μουσική, χιούμορ, ιστορίες, στυλ - θέματα που κατ'εξοχήν απασχολούν το Γλέντι, όπως και κάθε σεβόμενο τον εαυτό του γλέντι. Στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται η βούληση για ζωή, όπως ακριβώς διαλέγει καθένας από μας να την εκφράσει.

Παρασυρόμενος και παρασύροντας τους υπόλοιπους στο δικό του γλέντι.

Ευχαριστώ λοιπόν τον Αλέξανδρο για τη δημιουργία και την πρόσκληση συμμετοχής, που με έκανε να γνωρίσω τόσο ενδιαφέρουσες, γοητευτικές και χαρούμενες αφηγήσεις της πραγματικότητας. Ευχαριστώ φυσικά και τους υπόλοιπους υπαίτιους των αφηγήσεων, καθένας από τους οποίους μάς αποκαλύπτει λίγο από το βλέμμα του.

Αλλά ας αφήσουμε τα πολλά λόγια & ας αρχίσουμε το γλέντι :-)

ΥΓ: Σιχαίνομαι το κερασάκι στην τούρτα .-

by Leonidas