Εμμένουν στις θέσεις τους Μπιρμπίλη και ΓΗΠΕΛ
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού θέλουν το δικό τους γήπεδο, οι αθλητικοί συντάκτες θέλουν ένα ακόμη διεθνών προδιαγραφών ποδοσφαιρικό σπίτι, αλλά ήρθε η ώρα να μιλήσουμε επιτέλους με ανοικτά χαρτιά.
Είναι απορίας άξιο το πώς η ποδοσφαιρική ομάδα που πρώτη οραματίστηκε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο (θυμίζουμε το γήπεδο στο Γουδί, υποψήφιο για το φάκελο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, επί ημερών της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη), ψάχνει ακόμη -δεκαοκτώ χρόνια μετά- τη φόρμουλα για την υλοποίηση του ονείρου.
Είναι δε εξωφρενικό, το ότι οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα υποβάλλουν σε τέτοιο διαρκές σκωτσέζικο ντους τους φίλους του, που δικαιολογημένα πλέον αμφισβητούν κάθε προαναγγελία λύσης. Μιας λύσης που για μία ακόμη φορά δείχνει να είναι κοντά, αν κι εφ’ όσον γίνουν οι απαραίτητες εκείνες κινήσεις ώστε να αρθεί το ψευτοαδιέξοδο περί το "Απόστολος Νικολαΐδης".
Κατ’ αρχάς μιλάμε για ένα έργο του οποίου οποιοδήποτε ενδεχόμενο ματαίωσης δεν εξυπηρετεί απολύτως καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Η παραπομπή της "Διπλής Ανάπλασης" στις καλένδες της Ιστορίας θα είναι ένα άνευ προηγουμένου φιάσκο για το καθένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη ξεχωριστά.
Κατά συνέπεια η τελευταία εμπλοκή περί του χρόνου κατεδάφισης της «Λεωφόρου» είναι ό,τι κωμικότερο παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα ως σημείο τριβής. Κι επειδή είπαμε ότι θα μιλήσουμε με ανοικτά χαρτιά, ξεκαθαρίζουμε ευθύς αμέσως:
Έχει δίκιο η Υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη να αμφισβητεί τη φερεγγυότητα του πράσινου σχεδιασμού, μετά την τελευταία αναπροσαρμογή πλάνων του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, με την οποία ζήτησε μεγαλύτερη έκταση στον Βοτανικό και κολυμβητήριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Φυσικά ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός διεκδικεί το καλύτερο για τα τμήματά του, ωστόσο και η Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής οφείλει να λάβει τα μέτρα της, ώστε να μην εκτεθεί προ ενδεχομένου έγερσης νέων αξιώσεων από πλευράς Παναθηναϊκού μετά την έναρξη των εργασιών στον Βοτανικό –υπό την απειλή μη παραχώρησης της "Λεωφόρου"- και βρεθεί με δύο γήπεδα και χωρίς "Διπλή Ανάπλαση"...
Οφείλει βεβαίως να λάβει υπ’ όψιν της και να σεβαστεί, όσα απορρέουν από τη σύμβαση μεταξύ Παναθηναϊκού και Δήμου Αθηναίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και η παράδοση της "Λεωφόρου" μετά την αποπεράτωση των έργων στον Βοτανικό, για έναν πολύ απλό λόγο: σε διαφορετική περίπτωση θα ξεσπιτωθούν δέκα τμήματα τα οποία στεγάζονται τούτη την ώρα στο "Απόστολος Νικολαΐδης".
Κι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που η κοινή λογική υπερβαίνει τις πολιτικές δεξιότητες, αναρωτιόμαστε: τι είναι αυτό που εμποδίζει τις δύο πλευρές να αναλάβουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις; Ποιος δηλαδή εμποδίζει το Υπουργείο να δεσμευτεί με σαφή –και υψηλή, ανάλογη του κόστους του έργου- οικονομική ρήτρα αποζημίωσης, στο ενδεχόμενο να μπλοκάρει για οποιοδήποτε λόγο το έργο της "Διπλής Ανάπλασης", εφ’ όσον έχει κατεδαφιστεί προηγουμένως η "Λεωφόρος";
Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για την κρατική χρεοκοπία, να το διατυπώσουμε και διαφορετικά: ποιος εμποδίζει τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό να δεσμευτεί με σαφή –και υψηλή, ανάλογη του κόστους του έργου- οικονομική ρήτρα αποζημίωσης της Πολιτείας, εφ’ όσον για οποιαδήποτε λόγο υπαναχωρήσει των συμφωνηθέντων στην πορεία και αρνηθεί να παραδώσει τη "Λεωφόρο";
Νομικοί δεν είμαστε, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες. Μάντεις δεν είμαστε για να προβλέψουμε τα μελλούμενα. Δημοσιογράφοι είμαστε και αισθανόμαστε υπόλογοι έναντι των αναγνωστών, για καθεμιά από τις φορές που προαναγγείλαμε λύση και διέξοδο, για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων και πάλι αδιέξοδο...
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού θέλουν το δικό τους γήπεδο, οι αθλητικοί συντάκτες θέλουν ένα ακόμη διεθνών προδιαγραφών ποδοσφαιρικό σπίτι, αλλά ήρθε η ώρα να μιλήσουμε επιτέλους με ανοικτά χαρτιά.
Είναι απορίας άξιο το πώς η ποδοσφαιρική ομάδα που πρώτη οραματίστηκε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο (θυμίζουμε το γήπεδο στο Γουδί, υποψήφιο για το φάκελο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, επί ημερών της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη), ψάχνει ακόμη -δεκαοκτώ χρόνια μετά- τη φόρμουλα για την υλοποίηση του ονείρου.
Είναι δε εξωφρενικό, το ότι οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα υποβάλλουν σε τέτοιο διαρκές σκωτσέζικο ντους τους φίλους του, που δικαιολογημένα πλέον αμφισβητούν κάθε προαναγγελία λύσης. Μιας λύσης που για μία ακόμη φορά δείχνει να είναι κοντά, αν κι εφ’ όσον γίνουν οι απαραίτητες εκείνες κινήσεις ώστε να αρθεί το ψευτοαδιέξοδο περί το "Απόστολος Νικολαΐδης".
Κατ’ αρχάς μιλάμε για ένα έργο του οποίου οποιοδήποτε ενδεχόμενο ματαίωσης δεν εξυπηρετεί απολύτως καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Η παραπομπή της "Διπλής Ανάπλασης" στις καλένδες της Ιστορίας θα είναι ένα άνευ προηγουμένου φιάσκο για το καθένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη ξεχωριστά.
Κατά συνέπεια η τελευταία εμπλοκή περί του χρόνου κατεδάφισης της «Λεωφόρου» είναι ό,τι κωμικότερο παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα ως σημείο τριβής. Κι επειδή είπαμε ότι θα μιλήσουμε με ανοικτά χαρτιά, ξεκαθαρίζουμε ευθύς αμέσως:
Έχει δίκιο η Υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη να αμφισβητεί τη φερεγγυότητα του πράσινου σχεδιασμού, μετά την τελευταία αναπροσαρμογή πλάνων του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, με την οποία ζήτησε μεγαλύτερη έκταση στον Βοτανικό και κολυμβητήριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Φυσικά ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός διεκδικεί το καλύτερο για τα τμήματά του, ωστόσο και η Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής οφείλει να λάβει τα μέτρα της, ώστε να μην εκτεθεί προ ενδεχομένου έγερσης νέων αξιώσεων από πλευράς Παναθηναϊκού μετά την έναρξη των εργασιών στον Βοτανικό –υπό την απειλή μη παραχώρησης της "Λεωφόρου"- και βρεθεί με δύο γήπεδα και χωρίς "Διπλή Ανάπλαση"...
Οφείλει βεβαίως να λάβει υπ’ όψιν της και να σεβαστεί, όσα απορρέουν από τη σύμβαση μεταξύ Παναθηναϊκού και Δήμου Αθηναίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και η παράδοση της "Λεωφόρου" μετά την αποπεράτωση των έργων στον Βοτανικό, για έναν πολύ απλό λόγο: σε διαφορετική περίπτωση θα ξεσπιτωθούν δέκα τμήματα τα οποία στεγάζονται τούτη την ώρα στο "Απόστολος Νικολαΐδης".
Κι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που η κοινή λογική υπερβαίνει τις πολιτικές δεξιότητες, αναρωτιόμαστε: τι είναι αυτό που εμποδίζει τις δύο πλευρές να αναλάβουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις; Ποιος δηλαδή εμποδίζει το Υπουργείο να δεσμευτεί με σαφή –και υψηλή, ανάλογη του κόστους του έργου- οικονομική ρήτρα αποζημίωσης, στο ενδεχόμενο να μπλοκάρει για οποιοδήποτε λόγο το έργο της "Διπλής Ανάπλασης", εφ’ όσον έχει κατεδαφιστεί προηγουμένως η "Λεωφόρος";
Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για την κρατική χρεοκοπία, να το διατυπώσουμε και διαφορετικά: ποιος εμποδίζει τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό να δεσμευτεί με σαφή –και υψηλή, ανάλογη του κόστους του έργου- οικονομική ρήτρα αποζημίωσης της Πολιτείας, εφ’ όσον για οποιαδήποτε λόγο υπαναχωρήσει των συμφωνηθέντων στην πορεία και αρνηθεί να παραδώσει τη "Λεωφόρο";
Νομικοί δεν είμαστε, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες. Μάντεις δεν είμαστε για να προβλέψουμε τα μελλούμενα. Δημοσιογράφοι είμαστε και αισθανόμαστε υπόλογοι έναντι των αναγνωστών, για καθεμιά από τις φορές που προαναγγείλαμε λύση και διέξοδο, για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων και πάλι αδιέξοδο...
πραγματικά δεν υπάρχει αυτό που γίνεται με το γήπεδο.. έτσι οπως πάει στα εγκαίνεια του θα πάω με τα παιδιά μου !!
ΑπάντησηΔιαγραφή