Μαζί με τη σημερινή σκηνή της ημέρας, αγαπητοί αναγνώστες του Γλεντιού, θα μοιραστώ και μία προσωπική μου ιστορία. Την ταινία Armageddon την είχα δει σε έναν θερινό κινηματογραφο. Αυτό σημαίνει ότι είχε διάλειμμα. Στο διάλειμμα, λοιπόν, πάω να πάρω κάτι από το μπαρ του κινηματογράφου. Και εκεί βρίσκονται τρία μικρά παιδάκια. Ένα αγοράκι, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι-διαβολάκι. Το αγοράκι-διαβολάκι είχε βαλθεί να πει στα άλλα δύο παιδάκια το τέλος της ταινίας. Προφανώς την είχε ξαναδεί την ταινία και είχε έρθει για δεύτερη φορά. Το αγοράκι και το κοριτσάκι να τον παρακαλούν όσο πάει να μην τους πει τη συνέχεια. Εγώ, μόλις λίγα εκατοστά πιο εκεί, να έχω την ίδια αγωνία. Το αγοράκι-διαβολάκι, όμως, απτόητο είπε στα παιδιά και σε όλους μας εκεί τι θα γίνει στο τέλος. Μεγάλο άχτι το έχω αυτό το παιδί!
Το δεύτερο μισό της ταινίας, λοιπόν, το είδα ξενερωμένος όσο πάει. Όταν, όμως, ξαναείδα στην τηλεόραση την ταινία τη δεύτερη φορά η σκηνή που φιλοξενούμε σήμερα με συγκίνησε ιδιαίτερα, κάτι το οποίο την πρώτη φορά δεν το είχε καταφέρει!
Δείτε, λοιπόν, τη συγκεκριμένη σκηνή από την ταινία Armageddon του 1998...
xaxaxxaaxa to kolopaido:P
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ το άτιμο !
ΑπάντησηΔιαγραφή