Στους φιλελεύθερους θεωρητικά δεν αρέσουν οι κουκουεδίστικες πρακτικές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που δια της μεθόδου της διαγραφής αποτρέπει ηθικές και πολιτικές εκτροπές όσων νέμονται την εξουσία και αποκαθιστά (θεωρητικώς τουλάχιστον) την αρμονία με το λαϊκό αίσθημα.
Στο ιδεολόγημα που η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί -μέχρι νεωτέρας, τουλάχιστον- να αποκαλεί ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό ωστόσο, ο πυρσός μοιάζει να ξέμεινε από καύσιμα, οπότε όλο και περισσότεροι πιστεύουν πως η ανάκαμψη θα επέλθει από τη μετατροπή του σε βωμό για ανθρωποθυσίες. Γιατί ο βωμός δε στήνεται καν στο όνομα της ηθικής, όπερ και θα σήμαινε ''να διαγραφούν όσοι διεφθάρησαν'': επισήμως λέγεται ''να διαγραφούν όσοι πλήγωσαν την παράταξη'' και τα ενδεχόμενα ποινικά αδικήματα αντικαθίστανται από τον ομιχλώδη όρο ''συμπεριφορές'' (ένας λογογράφος με στοιχειώδη μνήμη βέβαια θα μπορούσε να αναζητήσει άλλους όρους, καθώς το αντίπαλο στρατόπεδο θα μπορούσε να επικαλεστεί μια παλιά συμπεριφορά που επίσης είχε πληγώσει την παράταξη, αν και φυσικά το πρόβλημα δεν εντοπίζεται εκεί).
Το πρόβλημα είναι πως επί της ουσίας, τα εν λόγω πρόσωπα έχουν ήδη απομακρυνθεί και θα έπρεπε να μιλάμε για κυνήγι όχι μαγισσών, αλλά φαντασμάτων. Άλλοι αποδοκιμάστηκαν εκλογικά, άλλοι δεν κατήλθαν καν ως υποψήφιοι -πάντως όσοι πάλαι ποτέ κορυφαίοι υπουργοί ή βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κατηγορήθηκαν δίκαια ή άδικα για σκάνδαλα βρίσκονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο εκτός της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Δεν ξέρω λοιπόν αν και κατά πόσον τέτοιες κινήσεις θα είχαν θετικό επικοινωνιακό αντίκτυπο για τη Ρηγίλλης, που απλώς θα επανέφερε στο προσκήνιο τα όποια κρούσματα διαφθοράς σημειώθηκαν επί των κυβερνήσεων του κ. Κ. Καραμανλή. Εκτός κι αν το επιθυμητό είναι όντως η σύγρουση με το σύστημα της παλαιάς ηγεσίας, τακτική που δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αφού την ίδια μέθοδο είχε ακολουθήσει και ο προκάτοχος των κ. Καραμανλή και Σαμαρά, ο κ. Μ. Έβερτ.
Το αποτέλεσμα όπως όλα δείχνουν θα είναι το ίδιο: οι συνεδριακές διεργασίες θα επισκιαστούν από τις διαγραφές, οι οποίες θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, και η όποια πολιτική και ιδεολογική πρόταση θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, με την κομματική ηγεσία να εδραιώνει τη συνοχή έτοιμη να ριχτεί στις επόμενες μάχες.
Μια πολιτική επιλογή που πολλοί θεωρούν αθέμιτη, αλλά με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα μοιάζει ικανός μοχλός ανόρθωσης του αρχηγικού προφίλ του νέου προέδρου της ΝΔ που στα μάτια της κοινής γνώμης θα φανεί ως ο αποφασιστικός τιμωρός.
Λίγο βεβαίως θα νοιαστεί για το αν κάποιος από όσους κατηγορήθηκαν ενδεχομένως είναι αθώος: η διαγραφή είναι ένα όπλο καταστατικώς νόμιμο. Το αν είναι και ηθικό είναι συζητήσιμο.
Όπως και το αν είναι αποτελεσματικό άλλωστε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου