Η οδύσσεια ενός Καραόκε

-Θέλετε να πάμε για καραοκε ;
- Θέλουμε, θέλουμε!!!!

Και η ιστορία έχει ως εξής:

Πας λοιπόν σε ένα μπαράκι που έχει καραόκε, μαζί με την παρέα σου, έτοιμος να περάσεις καλά... Εάν δεν έχεις ξαναπάει, περιμένεις λίγο προτού κάνεις την κίνηση να δηλώσεις τραγούδι.. Προτρέπεις τους φίλους σου να κάνουν την αρχή, εσύ ακομα δεν το έχεις πάρει απόφαση.. Και η ώρα περνάει ..

Μετά από κάμποση ώρα, και κάμποσες μπυρίτσες, και αφού έχεις ακούσει αρκετούς που ξέφυγαν από το top 10 worst auditions του pop- idol, παίρνεις το θάρρος και δηλώνεις...

- Messie, ετοίμασε μου έναν Γoνίδη παρακαλώ

-Έγινε... Σε 20 τραγουδάκια βγαίνεις

- (Ω, γαμώτο, πολύς χρόνος...)

Και ο χρόνος κυλάει, η αναμονή μεγαλώνει...

Μείναν 5 τραγούδια για την σειρά σου σε πιάνει μια περίεργη έξαψη... 4,3,2,1 Και φτάνει η σειρά σου, ο προηγούμενος έχει καταπληκτική φωνή οπότε ανεβαίνεις στην σκηνή με looser διάθεση... Ξεκινάει η μουσική, και νιώθεις όλοι γύρω σου να σε κοιτάνε είτε με περιέργεια, είτε με αδιαφορία, είτε με διάθεση Νίκου Ευταξία ( Με την καλή έννοια, μην φανταστείς...)...

Ήρθε η ώρα να πεις τον πρώτο στίχο.. Συγκρατημένος, βγάζεις μια φωνούλα (συνήθως εκτός τόνου).. και έτσι κυλάει το πρώτο couple... Αρχίζεις να παίρνεις τα πάνω σου.. Έρχεται το refrain.. Η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει... Μέχρι να τελειώσει το τραγούδι έχεις ρίξει τα τσιφτετέλια της ζωής σου, πιάνεις πια το μικρόφωνο με άνεση λαϊκού τροβαδούρου, ενω προτρέπεις (λίγο επηρεασμένος από τον ΛΕΠΑ) το κοινό να βασανιστεί...

Και ήρθε το τέλος...

Με το που τελειώνεις το show η πρώτη κίνηση σου είναι να φύγεις σφαίρα για τον messie.. για να δηλώσεις καμιά δεκαριά τραγούδια (Να γίνεις ένας απ' αυτούς τους ενοχλητικούς που τους βλέπεις συνέχεια να ανεβαίνουν πριν έρθει η σειρά σου...) . Εάν τα δεχτεί, έχει καλώς... Γιατί το άλλο σενάριο είναι ο φιλαράκος να πει:

- Τέλος για σήμερα

Δεν πειράζει messie, και αύριο μέρα είναι ....

Πάντως, ένα είναι το μόνο σίγουρο... Το καραόκε κυλά στις φλέβες του κάθε Έλληνα.. Είναι αυτο το γλεντζέδικο στοιχείο που τον χαρακτηρίζει συνδυασμένο με το ψώνιο και την έμφυτη ανάγκη του να... κρατήσει μικρόφωνο.

Γι αυτό λοιπόν τραγουδήστε μέχρι να κλείσει η φωνή σας.. Κι αν ακόμα κλείσει τραγουδηστε με την γλώσσα του σώματος και της ψυχής σας... Μπορεί να χρωστάμε λεφτά μέχρι και της Μιχαλούς αλλά η ψυχή η ελληνική είναι μια και στον κόσμο άλλη καμία....