Το δικαίωμα στην άμβλωση

Εκτός των τρεχόντων γεγονότων του δημόσιου βίου του σήμερα, το σημείωμα που διαβάζετε είναι αντίδραση στο νεοπουριτανισμό που εισβάλλει αθόρυβα αλλά όλο και περισσότερο στο Διαδίκτυο, επιχειρώντας να διαστρεβλώσει ακόμη και τις στοιχειώδεις ουμανιστικές αντιλήψεις, να διαμορφώσει συντηρητικές ψευδαισθήσεις και τελικά να περάσει στη δημόσια συζήτηση.
Καμουφλαρισμένος μάλιστα όλο και συχνότερα σε ανθρωπισμό: όπως πρόσφατα ακούσαμε από πολτιικό αρχηγό την εξαγγελία δημιουργίας υπουργείου Οικογένειας στο πλαίσιο υποτίθεται της ισότητας των δύο φύλων (η οποία μόνο μέσω της κρατικής παρέμβασης στα εν οίκω μπορεί να περιφρουρηθεί, υποθέτω), έτσι έχουν προσφάτως εμφανιστεί διαδικτυακά γκρουπ με χαριτωμένες περιγραφές της ενδομήτριας εξέλιξης ενός εμβρύου.
Παρότι οι δημιουργοί τους αποφεύγουν τους επιθετικούς τίτλους (πχ ''έκτρωση ίσον φόνος'') ώστε να μην προκαλέσουν αντιδράσεις, οι άνθρωποι αυτοί ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρούν να διαστείλουν την έννοια της ανθρώπινης ζωής σε τέτοιο βαθμό που το χάπι της επόμενης μέρας θα μοιάζει σε λίγο σύγχρονος Ηρώδης.

Όπως φαίνεται, δεν αρκούν τα επιστημονικά επιχειρήματα της ιατρικής ούτε και τα νομικά ώστε να πείσουν τους κήρυκες της πεπαλαιωμένης ηθικής του φαταλισμού (γιατί τι άλλο είναι η αποδοχή από μια γυναίκα μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και μιας ανεπιθύμητης μητρότητας;) πως υπό προϋποθέσεις η έκτρωση δεν είναι φόνος αλλά δικαίωμα.
Φυσικά και το ζήτημα είναι αυστηρά προσωπικό, εξαρτώμενο απολύτως από τη βούληση και τις αντιλήψεις κάθε εν δυνάμει μητέρας. Φυσικά και οτιδήποτε κι αν πει ο καθένας, πάντοτε θα υπάρχουν γυναίκες που θα είναι βέβαιες ή θα διστάζουν, γυναίκες που θα δρουν αυτόνομα ή θα επηρεάζονται από τις γνώμες των γύρω τους.
Εξίσου φυσικά, όμως, και απολύτως ανεξάρτητα του τι πιστεύει ο καθένας μας, πάντοτε θα υπάρχουν και αμβλώσεις. Ακόμη κι αν κριθούν αντισυνταγματικές ή απαγορευθούν από εγκύκλιο κάποιου μέλλοντος θεσμού για την ''προστασία της μητρότητας'' ή με νόμο της Βουλής που δε θα θεωρηθεί πως παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, όπως υπήρχαν και πολύ πριν τη νομιμοποίησή τους άλλωστε. Απλώς θα γίνονται παράνομα, σε συνθήκες μη ελεγχόμενες και από επιστήμονες αμφιβόλου επάρκειας. Ακόμη και να κυριαρχούσε η αντίληψη του συνθήματος ''έκτρωση ίσον φόνος'', το μόνο που θα πετύχαινε θα ήταν πραγματικοί φόνοι γυναικών που θα επέλεγαν τη λύση της άμβλωσης κρυφά και παράνομα.

Ευτυχώς δε ζουμε στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, ούτε σε κάποια κυβερνώμενη από φονταμενταλιστές θεοκρατία οπότε το ενδεχόμενο αποκλείεται. Σωπαίνοντας, όμως, διαιωνίζουμε κι ενθαρρύνουμε το νεοπουριτανισμό που συχνά οδηγεί σε δεκάδες γεννήσεις από γυναίκες που δεν το επιθυμούν, με τις δυσκολίες και τις αμφιβολίες να μεταδίδονται συχνα στα παιδιά. Ή στην ηθική κατακραυγή από μια συντηρητική μερίδα της κοινωνίας γυναικών που ελεύθερα επέλεξαν να κάνουν χρήση του αυτονόητου ανθρώπινου δικαιώματος της διαχείρισης του σώματός τους ως στοιχείου της προσωπικότητάς τους παρά ως οχήματος αναπαραγωγής -γιατί επί της ουσίας σ'αυτό μετατρέπεται όταν μια γυναίκα δεν έχει επιλέξει η ίδια να γίνει μητέρα.

Όπως προαναφέρθηκε, φυσικά και δεν μπορούμε να υποδείξουμε σε μια γυναίκα το εκάστοτε ηθικώς ορθόν. Μόνον η ίδια (σύμφωνα πάντοτε με τις προϋποθέσεις της Ιατρικής) μπορεί να αποφασίσει κατά πόσον είναι έτοιμη να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και κανείς άλλος. Οφείλουμε όμως να μην επιτρέψουμε την κυριαρχία μιας νοοτροπίας που αντιμετωπίζει μια γυναίκα που έκρινε πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να τεκνοποιήσει ως σύγχρονη Μήδεια.
Μιας νοοτροπίας η οποία, αφορμώμενη κυρίως από μεταφυσικές προνεωτερικές αντιλήψεις, επιχειρεί και πάλι να υπονομεύσει την αυτονομία του ατόμου. Οφείλουμε να αποδεικνύουμε διαρκώς πόσο ανοιχτή κοινωνία είμαστε...