Tο τραγούδι καρτούν αυτής της εβδομάδας είναι από την ταινία της Disney Ποκαχόντας! Είναι από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχουν ακουστεί σε ταινίες της Disney..
Θίγει το θέμα του ρατσισμού, καθώς επίσης και το θέμα της αλόγιστης παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση που έχει ως αποτέλεσμα να λείπουν χρώματα από αυτή..
Το τραγουδά η Ποκαχόντας στο γοητευτικό Τζον Σμιθ, για να του εξηγήσει τη διαφορετικότητα των πολιτισμών τους, τη σημασία του κύκλου της ζωής -την αγκαλιά- και να ανατρέψει τα σχέδια των "λευκών" που σκοπεύουν να κατακτήσουν τη γη των Ινδιάνων χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο για να βρουν χρυσάφι..
Υ.Γ. Αν και διαφορετικοί μεταξύ τους, αν και ανήκουν σε "αντίπαλα στρατόπεδα", ο έρωτας, πώς να το κάνουμε, δεν κρύβεται!
Colors of the wind (Τα χρώματα του ανέμου)
Θαρρείς απολίτιστη είμαι
Στα μέρη που έχεις πάει
είδες πολιτισμό
Μα γιατί θεωρείς
πώς οι άγριοι είμαστε εμείς
Τι έχεις στο μυαλό σου αγνοώ
Αγνοώ, αγνοώ
Θαρρείς αυτήν την γη πως την ορίζεις
Σαν να 'ταν κάτι άψυχο, νεκρό
Μα κάθε πέτρα ή δέντρο που γνωρίζεις
Κρύβει μέσα του ένα πνεύμα ζωντανό
Θαρρείς πως άνθρωποι είναι όσοι έχουν
Μονάχα την δική σου την μορφή
Μα αν ακολουθήσεις έναν ξένο
Θε να δεις ό,τι δεν είχες φανταστεί
Έχεις δει ποτέ σου μαύρους αετούς που ορμούν?
Ρωτάς γιατί ο λύκος αλυχτά
Τραγουδάς ποτέ του δάσους τα σημάδια?
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς?
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς?
Κρυφά του δάσους πάρε μονοπάτια
Δοκίμασε γλυκούς καρπούς της γης
Βουτήξου μες τα πλούτοι αυτής της φύσης
Και το κέρδος μη ζητάς αλλού να βρεις
Αδέλφια μου η βροχή και το ποτάμι
Παρέα μου τα άγρια πουλιά
Και όλοι ενωμένοι προχωράμε
Σε έναν κύκλο στης ζωής, την αγκαλιά
Αν κάψεις ένα δέντρο
Κόβεις μια ζωή
Μια γλυκιά ζωή
Και ποτέ σου δεν θ' ακούσεις αετούς να ορμούν
Τι και αν είμαστε ερυθρόδερμοι ή λευκοί
Μας χρειάζονται οι φωνές αυτού του δάσους
Και τα χρώματα του ανέμου στην ψυχή
Και αν κρατάς όλη την γη
Θα ναι χώμα επειδή
Λείπουν χρώματα του ανέμου στην ψυχή
Στα μέρη που έχεις πάει
είδες πολιτισμό
Μα γιατί θεωρείς
πώς οι άγριοι είμαστε εμείς
Τι έχεις στο μυαλό σου αγνοώ
Αγνοώ, αγνοώ
Θαρρείς αυτήν την γη πως την ορίζεις
Σαν να 'ταν κάτι άψυχο, νεκρό
Μα κάθε πέτρα ή δέντρο που γνωρίζεις
Κρύβει μέσα του ένα πνεύμα ζωντανό
Θαρρείς πως άνθρωποι είναι όσοι έχουν
Μονάχα την δική σου την μορφή
Μα αν ακολουθήσεις έναν ξένο
Θε να δεις ό,τι δεν είχες φανταστεί
Έχεις δει ποτέ σου μαύρους αετούς που ορμούν?
Ρωτάς γιατί ο λύκος αλυχτά
Τραγουδάς ποτέ του δάσους τα σημάδια?
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς?
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς?
Κρυφά του δάσους πάρε μονοπάτια
Δοκίμασε γλυκούς καρπούς της γης
Βουτήξου μες τα πλούτοι αυτής της φύσης
Και το κέρδος μη ζητάς αλλού να βρεις
Αδέλφια μου η βροχή και το ποτάμι
Παρέα μου τα άγρια πουλιά
Και όλοι ενωμένοι προχωράμε
Σε έναν κύκλο στης ζωής, την αγκαλιά
Αν κάψεις ένα δέντρο
Κόβεις μια ζωή
Μια γλυκιά ζωή
Και ποτέ σου δεν θ' ακούσεις αετούς να ορμούν
Τι και αν είμαστε ερυθρόδερμοι ή λευκοί
Μας χρειάζονται οι φωνές αυτού του δάσους
Και τα χρώματα του ανέμου στην ψυχή
Και αν κρατάς όλη την γη
Θα ναι χώμα επειδή
Λείπουν χρώματα του ανέμου στην ψυχή
εκπληκτικό τραγούδι με ιδιαίτερη σημασία.. εξαιρετικό θέμα και επιμέλεια..
ΑπάντησηΔιαγραφή