dAre: The second chance Christmas Story (part 1)

The second chance Christmas Story (part 1)

Μια δεύτερη ευκαιρία!

Ομολογώ ότι το σημερινό dAre είναι και το πιο δυσνόητο. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο συνέδεσα ιστορίες και ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας κουράσει.

Παραμονή πρωτοχρονιάς 2009.

Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin

11:00 το πρωί

Ο Λόνι ξυπνάει σε ένα μεγάλο διπλό κρεβάτι μέσα σε ένα ζεστό σπίτι των βορείων προαστίων. Υποχρεώσεις μηδέν εκτός από μια! Να περάσει όσο καλύτερα μπορεί την τελευταία ημέρα του 2009. Αφού περνάει χουζουρεύοντας και σκεπτόμενος τον χρόνο που σχεδόν πέρασε, ο Λόνι σηκώνεται, φοράει τις παντόφλες του και ανεβαίνει για πρωινό! Περνώντας από το σαλόνι κοιτάει το στολισμένο δέντρο γεμάτο αγάπη και δώρα! Στο τραπέζι της κουζίνας τον περιμένει ένα βασιλικό πρωινό! Corn flakes, κρουασάν σοκολάτας, κέικ, γάλα, french pies, χαμομήλι, είναι μόλις μερικές από τις λιχουδιές που περιλαμβάνει το τραπέζι. Μετά από ένα υπέροχο πρωινό, ο Λόνι αποφασίζει να ντυθεί και να βγει μια βόλτα στα μαγαζιά για να κάνει τα δώρα τις τελευταίας στιγμής!

Την ίδια στιγμή η Όπη δεν είχε λεφτά να πληρώσει το πετρέλαιο και για αυτό έχει πιάσει μια δεύτερη δουλειά σε γνωστό κατάστημα ρούχων. Η Όπη ζει μόνη της σε ένα σπίτι στο κέντρο και για την ηλικία της κάποιος θα μπορούσε να την θεωρεί επιτυχημένη, όμως - όπως ξέρουμε - είναι δύσκολο να συντηρείς τον εαυτό σου από μικρή ηλικία και για αυτό αναγκάστηκε να πιάσει μια δεύτερη δουλειά.

Την ίδια μέρα 2 ώρες αργότερα σε γνωστό εμπορικό κέντρο της Αθήνας...

Η Όπη βοηθάει έναν κύριο να διαλέξει το σωστό νούμερο μιας ριγέ μπλούζας.

Ακολουθεί διάλογος μεταξύ του πελάτη και της Όπης:

- Άγνωστος: Κοπελιά θέλω αυτήν τη μπλούζα στο νούμερο μου.

- Όπη: Μάλιστα, πιστεύω θα σας έκανε το large.

- Άγνωστος: Θα μου το φέρεις, λοιπόν;

- Όπη: Βεβαίως, δώστε μου 1 λεπτό.

- Άντε βιάσου, σιγομουρμούρισε ο πελάτης, "κακά, ψυχρά κι ανάποδα..."

- Όπη: Ορίστε κύριε, μπορείτε να το δοκιμάσετε αν επιθυμείτε.

- Άγνωστος: Που;

- Όπη: Τα δοκιμαστήρια βρίσκονται στο βάθος αριστερά.

- Άγνωστος: Πιο μακριά δεν μπορούσες να με πας.

Μετά από 3 λεπτά...

- Άγνωστος: Κοπελιά, κοπελιΑΑΑ, αυτό το νούμερο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ! ΤΥΦΛΗ ΕΙΣΑΙ;

- Όπη: Συγνώμη, θα θέλατε να σας φέρω το medium;

- Άγνωστος: Όχι, τον προϊστάμενο σου φέρε και γρήγορα.

- Όπη: Μάλιστα κύριε. Κύριε προϊστάμενε συγνώμη για την ενόχληση, ένας πελάτης μου ζήτησε να σας φωνάξω.

- Προϊστάμενος: Έρχομαι αμέσως.

Ο πελάτης γεμάτος από νεύρα εξήγησε στον προϊστάμενο της Όπης τι είχε προηγηθεί αλλάζοντας τα γεγονότα και παρουσιάζοντας την Όπη σαν αφηρημένη, αγενής και τεμπέλα υπάλληλο. "Ποτέ του δεν γιόρταζε τα Χριστούγεννα. Τα θεωρούσε χάσιμο χρόνου."

Ο προϊστάμενος, μη πιστεύοντας στα αυτιά του, ρωτάει την Όπη αν όντως τα γεγονότα είναι αληθινά. Η Όπη προσπαθεί να αποδείξει ότι ο πελάτης ψεύδεται χωρίς όμως να τα καταφέρει.

Το πιο συναρπαστικό πράγμα που μπορεί ο άνθρωπος να καταλάβει είναι ότι η ζωή του είναι ξεχωριστή. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η επόμενη στιγμή που θα ζήσουμε είναι διαφορετική και εντελώς άσχετη με δισεκατομμύρια άλλες άλλων ανθρώπων. Εμείς φτιάχνουμε τις στιγμές μας και σίγουρα κάποια πράγματα είναι τυχαία αλλά σίγουρα ευθυνόμαστε για τις επιλογές μας χωρίς να σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε απόλυτα τις συνέπειες τους.

Στο γωνιακό καφέ ο Λόνι έχει καθίσει και πίνει τον καφέ του με τον κολλητό του και σκέφτεται τι δώρο να αγοράσει στην αγαπημένη του γιαγιά.

- Λόνι: Θέλω να πάρω ένα δώρο στην γιαγιά Μαίρη. Θα με βοηθήσεις;

- Κολλητός Λόνι: Ρε, δεν πάμε να φύγουμε καλύτερα; Πρέπει να περάσω και από το καθαριστήριο.

- Λόνι: Έλα ρε μαλάκα, πόση ώρα θα μας πάρει;

- Κολλητός Λόνι: Άσε με ρε, δεν θα προλάβω, πρέπει να φύγω!

- Λόνι: Καλά, τα λέμε το βράδυ στο τραπέζι.

- Κολλητός Λόνι: Οκ, ciao λοιπόν.

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα τη θεωρία της σχετικότητας (μια επιστήμη που προσπαθεί να καθορίσει υποβόσκοντα πρότυπα σε χαοτικά συστήματα, π.χ. συστήματα καιρού, θαλάσσια ρεύματα, ροή του αίματος) και ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα αρκετά. Ξεκινώντας ήθελα να βρω αν όντως υπάρχει μια πειστική απάντηση για το τι συμβαίνει στο κόσμο. Τελειώνοντας το βιβλίο και αφού παρακολούθησα και μια ταινία που συνιστώ (Chaos Theory) έχω να σας πω ότι ίσως το μόνο πράγμα που επιλέγουμε πόσο θα χειριστούμε είναι η αγάπη. Επιλέγουμε να τη δώσουμε και επιλέγουμε να την λάβουμε, κάνοντας την τη λιγότερο τυχαία πράξη στο σύμπαν. Είναι πάνω από το αίμα, πάνω από την προδοσία και όλη τη βρώμα που μας κάνει ανθρώπινους.

Ο προϊστάμενος αποφασίζει να απολύσει την Όπη.

- Προϊστάμενος: Όπη, θα πρέπει να σε απολύσω. Το κατάστημα μας έχει μια συγκεκριμένη πολιτική εξυπηρέτησης και θα πρέπει να είμαι αυστηρός.

"Υποθέτω ότι δὲν θέλεις νὰ δουλέψεις αὔριο", "Δὲ μοῦ ἀρέσει νὰ σὲ πληρώνω ὅταν δὲν ἐργάζεσαι".

- Όπη: Μα, κύριε προϊστάμενε σας εξήγησα.

- Προϊστάμενος: Λυπάμαι Όπη. Σε παρακαλώ μάζεψε τα πράγματα σου.

- Όπη: Μάλιστα κύριε προϊστάμενε. "Ἐμεῖς κάνουμε ἔρανο γιὰ τοὺς φτωχούς. Αὔριο, ποὺ ξημερώνει μέρα χαρᾶς, ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἄνθρωποι ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὸ κρύο καὶ τὴν πείνα. Μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴ συνδρομή σας;"

- Προϊστάμενος: Σε παρακαλώ μάζεψε τα πράγματα σου.

- Άγνωστος: Καλά της κάνατε, της άξιζε.

Ο Λόνι εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο κατάστημα και βλέπει την Όπη. (to be continued...)

dAre: The second chance Christmas Story (part 2)

by dAre