Οι μεγαλύτερες ψηφιακές καταστροφές της δεκαετίας
T-Mobile και Microsoft
Ο όρος sidekick αναφέρεται στο βοηθό ενός διάσημου και ισχυρού ανθρώπου όπως ήταν ο Σάντσο Πάντσα για το Δον Κιχώτη. Στην ψηφιακή εποχή, το ρόλο αυτό διεκδίκησαν από κοινού για το καταναλωτικό κοινό οι εταιρείες T-Mobile και Microsoft που σχεδίασαν μια υπηρεσία με το ίδιο όνομα.
Σε μια από τις πρώτες εφαρμογές του cloud computing, οι συνδρομητές της T-Mobile μπορούσαν να γίνουν χρήστες του sidekick και να αποθηκεύουν τα δεδομένα τους στο sidekick της Microsoft. Θεωρητικά το κέρδος των χρηστών ήταν η άμεση πρόσβαση από παντού και ειδικότερα από κινητά της T-Mobile.
Θεωρητικά… Γιατί στην πράξη, τον Οκτώβριο του 2009, οι ψηφιακοί Δον Κιχώτες ενημερώθηκαν ότι ο Σάντσο Πάντσα τους ήταν «νεκρός» και τα δεδομένα τους «σχεδόν σίγουρα» είχαν χαθεί λόγω βλάβης των server μια θυγατρικής εταιρείας της Microsoft.
Αργότερα οι εκπρόσωποι της Microsoft ανακοίνωσαν ότι κάποια δεδομένα μπορεί να ανακτηθούν και προσέφεραν έναν μήνα δωρεάν sidekick σε όλους θίχτηκαν από την υπόθεση. Το κόστος της προσφοράς ήταν περίπου 20 δολάρια κάτι που ανέβασε το κόστος των εμπλεκόμενων εταιρειών στα 20 εκατομμύρια δολάρια.
Η ιστορία του sidekick έδειξε ότι το cloud computing θα χρειαστεί ακόμα αρκετό καιρό για να αντικαταστήσει τους υπολογιστές μας, πολύ περισσότερο όταν το computing γίνεται μέσω κινητού τηλεφώνου. Παράλληλα, προβλημάτισε σε σχέση με το μέλλον της διαχείρισης της πληροφορίας, αφού η Sidekick δεν είχε προβλέψει για τη δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας.
Κανείς, πάντως, δεν έχει πειστεί για την αλήθεια των ισχυρισμών της Microsoft. Το σύστημα θα έπρεπε να έχει ούτως η άλλως backup των μερικών λεπτών προκειμένου να ενημερώνονται τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο. Με απλά λόγια θα έπρεπε ούτως ή άλλως να έχουν σωθεί παλιές εκδόσεις των αρχείων.
Heartland Payment Systems
Η απώλεια φωτογραφιών και τηλεφώνων ωχριά σε σύγκριση με το φιάσκο των πιστωτικών καρτών στη Heartland Payment Systems. Σύμφωνα με το Information Week, η ιστορία κόστισε συνολικά 32 εκατομμύρια δολάρια σε δικαστικά έξοδα, έρευνες, αποζημιώσεις και πρόστιμα.
Η εν λόγω εταιρεία ειδικευόταν στη διεκπεραίωση συναλλαγών για 175 χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και στις αρχές του χρόνου ανακοίνωσε ότι άγνωστοι παραβίασαν τους υπολογιστές της αποσπώντας τα στοιχεία των πιστωτικών καρτών των πελατών της.
Η παραβίαση έγινε γνωστή όταν η Visa και η MasterCard παρατήρησαν ασυνήθιστες συναλλαγές και ειδοποίησαν τη Heartland.
Τον περασμένο Αύγουστο μάλιστα τρεις άντρες συνελήφθηκαν με την κατηγορία της οργάνωσης ενός εγκληματικού δικτύου που ευθύνεται για την κοπή 130 εκατομμυρίων καρτών της Heartland, της 7-Eleven Inc και άλλων εταιρειών.
General Electric
Το 2003, 60 εκατομμύρια νοικοκυριά έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα στις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ και στον Καναδά. Ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο μπλακάουτ στην ιστορία μετά από αυτό στη Βραζιλία το 1999.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, όλα ξεκίνησαν από μια συνηθισμένη υπερφόρτωση του δικτύου λόγω διαφοράς μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης ρεύματος. Για να αντιμετωπίζονται αυτά τα φαινόμενα υπάρχει ένα πολύπλοκο σύστημα πρόβλεψης, διαχείρισης και διοχέτευσης της ενέργειας.
Μια αστοχία, ωστόσο, στο λογισμικό διαχείρισης που είχε προμηθεύσει η General Electric καθυστέρησε τη σήμανση συναγερμού καθυστερώντας την προσαρμογή του δικτύου στην κατάσταση. Από εκεί και μετά υπήρξε ένα ντόμινο κατάρρευσης συστημάτων με υπολογιστές και σέρβερ να μπλοκάρουν ο ένας μετά τον άλλο.
Όπως και στην περίπτωση του Sidekick, η θεωρία του bug στο λογισμικό και του επακόλουθου ντόμινο προκάλεσε ειρωνικά σχόλια από διάφορους ειδικούς στα δίκτυα ενέργειας.
Dell
Σε μια άλλη συμφορά τύπου ντόμινο, τον Αύγουστο του 2006, ένα laptop μάρκας Dell έπιασε φωτιά κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Ιαπωνία. Το γεγονός καταγράφηκε σε βίντεο και έκανε το γύρο του διαδικτύου και του κόσμου σε λιγότερο από μια μέρα.
Ξαφνικά, χιλιάδες παρόμοιοι υπολογιστές "άρχισαν να παίρνουν φωτιά" στο διαδίκτυο με αποτέλεσμα η Dell να ανακαλέσει 4,1 εκατομμύρια υπολογιστές. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες ανακλήσεις προϊόντων στη σύγχρονη ιστορία.
Υπουργείο Οικονομικών - Μεγάλη Βρετανία
Το Δεκέμβριο του 2007, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε την απώλεια δύο δίσκων με τα προσωπικά στοιχεία (ονόματα, διευθύνσεις, τραπεζικούς λογαριασμούς) 25 εκατομμύριων πολιτών.
Κατά τα φαινόμενα οι δίσκοι παραδόθηκαν με το σύστημα της εσωτερικής αλληλογραφίας από το υπουργείο οικονομικών σε μια επιτροπή του κοινοβουλίου για την προστασία των παιδιών. Κοινώς, ήταν δύο CD που αφέθησαν σε μια θυρίδα ενός κρατικού κτιριακού συγκροτήματος.
Ο υπουργός οικονομικών Άλιστερ Ντάρλιν παραδέχτηκε την ευθύνη του για το φιάσκο -ίσως τη μεγαλύτερο στην ψηφιακή εποχή- και απολογήθηκε δημοσίως για το γεγονός. Ευτυχώς τα στοιχεία δεν κατέληξαν σε κακοποιούς αλλά διάφοροι αναλυτές επισήμαναν του κινδύνους της συγκέντρωσης της πληροφορίας στα συστήματα των κυβερνήσεων.
T.J. Maxx
Η μαζική υποκλοπή στοιχείων από πιστωτικές κάρτες πελατών της T.J. Maxx δεν ήταν από τις μεγαλύτερες του είδους, ήταν όμως η πρώτη που έδειξε τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι εταιρείες που αναθέτουν τη διαχείριση των πληρωμών τους σε τρίτους.
Και φυσικά ήταν προάγγελος στο φιάσκο της Heartland. Μεταξύ 2003 και 2004 μια σπείρα εγκληματιών κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στα δεδομένα 45 εκατομμυρίων αρχείων για συναλλαγές πελατών της T.J. Maxx.
Η τελευταία ξόδεψε εντός 8 μηνών πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια στη διερεύνηση του περιστατικού, σε δικηγόρους και σε αποζημιώσεις. Τελικά, δύο χρόνια μετά, το Δεκέμβριο του 2006 υποχρεώθηκε να ειδοποιήσει τις αρχές ότι είχε πέσει θύμα ψηφιακής επίθεσης και να ζητήσει τη συνδρομή τους.
Ο όρος sidekick αναφέρεται στο βοηθό ενός διάσημου και ισχυρού ανθρώπου όπως ήταν ο Σάντσο Πάντσα για το Δον Κιχώτη. Στην ψηφιακή εποχή, το ρόλο αυτό διεκδίκησαν από κοινού για το καταναλωτικό κοινό οι εταιρείες T-Mobile και Microsoft που σχεδίασαν μια υπηρεσία με το ίδιο όνομα.
Σε μια από τις πρώτες εφαρμογές του cloud computing, οι συνδρομητές της T-Mobile μπορούσαν να γίνουν χρήστες του sidekick και να αποθηκεύουν τα δεδομένα τους στο sidekick της Microsoft. Θεωρητικά το κέρδος των χρηστών ήταν η άμεση πρόσβαση από παντού και ειδικότερα από κινητά της T-Mobile.
Θεωρητικά… Γιατί στην πράξη, τον Οκτώβριο του 2009, οι ψηφιακοί Δον Κιχώτες ενημερώθηκαν ότι ο Σάντσο Πάντσα τους ήταν «νεκρός» και τα δεδομένα τους «σχεδόν σίγουρα» είχαν χαθεί λόγω βλάβης των server μια θυγατρικής εταιρείας της Microsoft.
Αργότερα οι εκπρόσωποι της Microsoft ανακοίνωσαν ότι κάποια δεδομένα μπορεί να ανακτηθούν και προσέφεραν έναν μήνα δωρεάν sidekick σε όλους θίχτηκαν από την υπόθεση. Το κόστος της προσφοράς ήταν περίπου 20 δολάρια κάτι που ανέβασε το κόστος των εμπλεκόμενων εταιρειών στα 20 εκατομμύρια δολάρια.
Η ιστορία του sidekick έδειξε ότι το cloud computing θα χρειαστεί ακόμα αρκετό καιρό για να αντικαταστήσει τους υπολογιστές μας, πολύ περισσότερο όταν το computing γίνεται μέσω κινητού τηλεφώνου. Παράλληλα, προβλημάτισε σε σχέση με το μέλλον της διαχείρισης της πληροφορίας, αφού η Sidekick δεν είχε προβλέψει για τη δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας.
Κανείς, πάντως, δεν έχει πειστεί για την αλήθεια των ισχυρισμών της Microsoft. Το σύστημα θα έπρεπε να έχει ούτως η άλλως backup των μερικών λεπτών προκειμένου να ενημερώνονται τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο. Με απλά λόγια θα έπρεπε ούτως ή άλλως να έχουν σωθεί παλιές εκδόσεις των αρχείων.
Heartland Payment Systems
Η απώλεια φωτογραφιών και τηλεφώνων ωχριά σε σύγκριση με το φιάσκο των πιστωτικών καρτών στη Heartland Payment Systems. Σύμφωνα με το Information Week, η ιστορία κόστισε συνολικά 32 εκατομμύρια δολάρια σε δικαστικά έξοδα, έρευνες, αποζημιώσεις και πρόστιμα.
Η εν λόγω εταιρεία ειδικευόταν στη διεκπεραίωση συναλλαγών για 175 χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και στις αρχές του χρόνου ανακοίνωσε ότι άγνωστοι παραβίασαν τους υπολογιστές της αποσπώντας τα στοιχεία των πιστωτικών καρτών των πελατών της.
Η παραβίαση έγινε γνωστή όταν η Visa και η MasterCard παρατήρησαν ασυνήθιστες συναλλαγές και ειδοποίησαν τη Heartland.
Τον περασμένο Αύγουστο μάλιστα τρεις άντρες συνελήφθηκαν με την κατηγορία της οργάνωσης ενός εγκληματικού δικτύου που ευθύνεται για την κοπή 130 εκατομμυρίων καρτών της Heartland, της 7-Eleven Inc και άλλων εταιρειών.
General Electric
Το 2003, 60 εκατομμύρια νοικοκυριά έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα στις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ και στον Καναδά. Ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο μπλακάουτ στην ιστορία μετά από αυτό στη Βραζιλία το 1999.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, όλα ξεκίνησαν από μια συνηθισμένη υπερφόρτωση του δικτύου λόγω διαφοράς μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης ρεύματος. Για να αντιμετωπίζονται αυτά τα φαινόμενα υπάρχει ένα πολύπλοκο σύστημα πρόβλεψης, διαχείρισης και διοχέτευσης της ενέργειας.
Μια αστοχία, ωστόσο, στο λογισμικό διαχείρισης που είχε προμηθεύσει η General Electric καθυστέρησε τη σήμανση συναγερμού καθυστερώντας την προσαρμογή του δικτύου στην κατάσταση. Από εκεί και μετά υπήρξε ένα ντόμινο κατάρρευσης συστημάτων με υπολογιστές και σέρβερ να μπλοκάρουν ο ένας μετά τον άλλο.
Όπως και στην περίπτωση του Sidekick, η θεωρία του bug στο λογισμικό και του επακόλουθου ντόμινο προκάλεσε ειρωνικά σχόλια από διάφορους ειδικούς στα δίκτυα ενέργειας.
Dell
Σε μια άλλη συμφορά τύπου ντόμινο, τον Αύγουστο του 2006, ένα laptop μάρκας Dell έπιασε φωτιά κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Ιαπωνία. Το γεγονός καταγράφηκε σε βίντεο και έκανε το γύρο του διαδικτύου και του κόσμου σε λιγότερο από μια μέρα.
Ξαφνικά, χιλιάδες παρόμοιοι υπολογιστές "άρχισαν να παίρνουν φωτιά" στο διαδίκτυο με αποτέλεσμα η Dell να ανακαλέσει 4,1 εκατομμύρια υπολογιστές. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες ανακλήσεις προϊόντων στη σύγχρονη ιστορία.
Υπουργείο Οικονομικών - Μεγάλη Βρετανία
Το Δεκέμβριο του 2007, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε την απώλεια δύο δίσκων με τα προσωπικά στοιχεία (ονόματα, διευθύνσεις, τραπεζικούς λογαριασμούς) 25 εκατομμύριων πολιτών.
Κατά τα φαινόμενα οι δίσκοι παραδόθηκαν με το σύστημα της εσωτερικής αλληλογραφίας από το υπουργείο οικονομικών σε μια επιτροπή του κοινοβουλίου για την προστασία των παιδιών. Κοινώς, ήταν δύο CD που αφέθησαν σε μια θυρίδα ενός κρατικού κτιριακού συγκροτήματος.
Ο υπουργός οικονομικών Άλιστερ Ντάρλιν παραδέχτηκε την ευθύνη του για το φιάσκο -ίσως τη μεγαλύτερο στην ψηφιακή εποχή- και απολογήθηκε δημοσίως για το γεγονός. Ευτυχώς τα στοιχεία δεν κατέληξαν σε κακοποιούς αλλά διάφοροι αναλυτές επισήμαναν του κινδύνους της συγκέντρωσης της πληροφορίας στα συστήματα των κυβερνήσεων.
T.J. Maxx
Η μαζική υποκλοπή στοιχείων από πιστωτικές κάρτες πελατών της T.J. Maxx δεν ήταν από τις μεγαλύτερες του είδους, ήταν όμως η πρώτη που έδειξε τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι εταιρείες που αναθέτουν τη διαχείριση των πληρωμών τους σε τρίτους.
Και φυσικά ήταν προάγγελος στο φιάσκο της Heartland. Μεταξύ 2003 και 2004 μια σπείρα εγκληματιών κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στα δεδομένα 45 εκατομμυρίων αρχείων για συναλλαγές πελατών της T.J. Maxx.
Η τελευταία ξόδεψε εντός 8 μηνών πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια στη διερεύνηση του περιστατικού, σε δικηγόρους και σε αποζημιώσεις. Τελικά, δύο χρόνια μετά, το Δεκέμβριο του 2006 υποχρεώθηκε να ειδοποιήσει τις αρχές ότι είχε πέσει θύμα ψηφιακής επίθεσης και να ζητήσει τη συνδρομή τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου