Ο υπουργός Εργασίας κ. Λοβέρδος δε διαρρηγνύει και τα ιμάτιά του για να στηρίξει την ''κυβερνητική απόφαση'' περικοπής των προγραμμάτων stage και της μοριοδότησης των μετεχόντων σ'αυτά, ο ίδιος άλλωστε δεν ήταν υπέρ της (χαρακτηριστικά δήλωσε: ''και να ήθελα δεν μπορώ να αλλάξω κάτι''). Ίσως από κοινωνική ευαισθησία, ίσως κι από φόβο για την εκλογική του πρωτιά στη Β' Αθηνών. Στη Νέα Δημοκρατία, τα stage ήδη προκάλεσαν μεγάλες ανακατατάξεις μεταξύ όσων εκλέγονται στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, με χαρακτηριστικά παραδείγματα αφ'ενός μεν τη μη εκλογή της πρώην υπουργού Απασχόλησης, κας Φάνης-Πάλλη Πετραλιά (που επωμίσθηκε επίσης το πολιτικό κόστος των ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων για τις οποίες κι εκείνη αμφέβαλλε αλλά ήταν αναγκασμένη από την ΕΕ και τα χαώδη δεδομένα των ταμείων να τις κάνει) και την εκλογή, και μάλιστα σε υψηλή θέση, ενός μέχρι πρότινος άγνωστου στην κοινή γνώμη νέου παίκτη, που υπήρξε ο χειριστής τους.Γυρίζοντας πίσω στα χρόνια της νέας διακυβέρνησης, θα βλέπαμε τον νέο παίκτη σε ρόλο διανομέα θέσεων των περιβόητων (ή διαβόητων, αναλόγως πως το βλέπει κανείς) ευρωπαϊκών προγραμμάτων αρχικά μεταξύ πολιτευτών της ΝΔ κι έπειτα με βάση τις δικές του στοχεύσεις, κάτι που θα αποδείκνυε μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση του πόσοι από τους stagiers είναι ψηφοφόροι στην αχανή Β' Αθηνών. Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, αντίθετα με τη θέση της υποψήφιας για την προεδρία της ΝΔ αδελφής του, συντάχθηκε με την κυβέρνηση και κατά των stage. Και τούτο διότι εκείνος όχι μόνο είναι, εν αντιθέσει με την κα Μπακογιάννη, θιασώτης του φιλελευθερισμού, αλλά και γιατί αποφάσισε να εκφράσει το φιλελευθερισμό του και προεκλογικά, ακριβώς μη συμμετέχοντας στο μοίρασμα της πίτας των stage. Κάτι που κατά πολλούς του κόστισε την πρωτιά εξάλλου.Η κα Πετραλιά, αντιθέτως, κάθε άλλο παρά στη φιλελεύθερη πτέρυγα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανήκει. Μολονότι καραμανλική, ως πολιτικά υπεύθυνη υπουργός πριν τις εκλογές ήξερε πως στα stage δε χωρούν όλοι, εξ ου και επωμίσθηκε το δυσάρεστο ρόλο του θυρωρού που αποκρινόταν ''λυπάμαι, κλείσαμε''. Χρησιμοποίησε μεν τα stage ώστε να καλύψει κενές θέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, το προσωπικό των οποίων είναι μεν ανεπαρκές αλλά το ταμείον τους είναι σημαντικά μείον για να προσλάβουν τους αναγκαίους υπαλλήλους, ενώ παράλληλα θεωρούσε ότι τα 500 ευρώ με τα οποία αμοίβονται οι stagiers δεν είναι ικανά να τους γλυκάνουν και να της φέρουν σταυρούς. Συν τοις άλλοις, δεν ήθελε και να το κάνει. Εκλογικά δε δικαιώθηκε κι εκείνη, ευτυχώς ή δυστυχώς, καθώς φαίνεται ότι το εμπόριο ελπίδας λίγο πριν τις κάλπες καλά κρατεί...Τώρα οι εμπλεκόμενοι, η απελθούσα υπουργός Απασχόλησης και ο νέος παίκτης, έχουν επιλέξει στρατόπεδα για τη διαδοχή -και συγκεκριμένα αντίπαλα. Εκείνο της κας Μπακογιάννη, που κρατά χαμηλούς τόνους για το θέμα αλλά το αναδεικνύει καθώς θεωρεί πολιτικώς σκόπιμη την υπεράσπιση της κυβέρνησης Καραμανλή μέχρι τελικής πτώσεως και εκείνο του κ. Σαμαρά, ο οποίος ανεβάζει τους τόνους με την ελπίδα να κλείσει την ψαλίδα υπέρ της κας Μπακογιάννη, που στη Β' Αθηνών είναι αρκετά μεγαλύτερη απ'ότι σε εθνικό επίπεδο. Φυσικά, αν ήμουν stagier δε θα πήγαινα να ψηφίσω. Ουδείς εκ των δύο έχει πλέον την εξουσία ώστε να τους υπερασπιστεί πολιτικά. Πιθανότατα όμως το εμπόριο ελπίδας να λειτουργήσει και πάλι... Οψόμεθα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου