Kι όμως, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη-το θέμα είναι το μετά...

Από τον Λεωνίδα Καραδήμο

Όταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός προκήρυξε τις μοιραίες -όπως απεδείχθησαν για τον ίδιο- σημερινές εκλογές, πολλά στελέχη της κυβερνώσας παράταξης (μεταξύ των οποίων και οι κ. Αβραμόπουλος και Σαμαράς, για να μην ξεχνιόμαστε) είχαν ήδη εκφράσει την αποδοκιμασία τους θεωρώντας την ήττα της ΝΔ εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη. Ως προς αυτό εντέλει δικαιώθηκαν.Πολιτικάντικα, όμως, όχι πολιτκά. Τι θα άλλαζε κατά τους επόμενους έξι μήνες; Το ΠΑΣΟΚ είχε ευθέως δηλώσει την πρόθεσή του να προσφύγει στις κάλπες με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη και η κλεψύδρα ήδη μετρούσε αντίστροφα. Το μόνο που θα συνέβαινε με μαθηματική ακρίβεια θα ήταν η αύξηση της κυβερνητικής φθοράς, η ένταση των πιέσεων για ρουσφετολογικές ''τακτοποιήσεις'' διαφόρων θεμάτων, η παράταση της εξάρτησης από βουλευτές όπως ο κ. Παυλίδης και η επιδείνωση των οικονομικών δεδομένων της χώρας.Πράγματι υπήρξε θαρραλέα η αποψινή παραίτηση του κ. Κ.Καραμανλή, που παραδέχτηκε την κατάρρευση της σχέσης εμπιστοσύνης του με την πλειοψηφία των πολιτών. Ακόμη πιο θαρραλέα υπήρξε όμως η ίδια η απόφαση της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, με τα δημοσκοπικά στοιχεία σαφώς εις βάρος της κεντροδεξιάς.Ήταν όντως μια απόφαση με βάση το συμφέρον του τόπου πάνω από το συμφέρον του κόμματος. Μία απόφαση που αναδεικνύει ακριβώς την ειδοποιό διαφορά μεταξύ του παραιτηθέντος αρχηγού και νεοπαγών δελφίνων σαν τους κ. Σαμαρά και Αβραμόπουλου: η (καλή ή κακή) πολιτική πάνω από τη δίψα για εξουσία.Διότι η στάση αμφοτέρων, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είχε την εξής κυνική, διπλή στόχευση: αφ'ενός μεν να δηλώσουν πίστη στον αρχηγό και την κυβέρνηση (όλα γίνονται καλά, οπότε για ποιο λόγο να έχουμε εκλογές;), πίστη η οποία διαψεύστηκε απολύτως πρώτα απ'όλα από τον ελληνικό λαό και δευτερευόντως από τον ίδιο τον κ. Καραμανλή σήμερα. Αφ'ετέρου δε για να προλειάνουν όσο καλύτερα μπορούσαν την πρόσβασή τους στη βάση και το μηχανισμό του κόμματος. Στην εποχή των μπλογκ και των καμερών παντού, αρκούσε απλώς μια ματιά στον ημερήσιο Τύπο ώστε να πληροφορηθεί κανείς το πανελλαδικό όργωμα και τα πολτικοδημοσιογραφικά τους δείπνα.Σαφώς και πρέπει να αναγνωριστεί στους δύο πιθανούς υποψηφίους το ελαφρυντικό πως απέναντί τους είχαν την πολύ πιο έτοιμη κα Ντόρα Μπακογιάννη, που ποτέ δεν έκρυψε τη φιλοδοξία της για την αρχηγία του κόμματος και είχε από χρόνια αποκτήσει προσβάσεις και επαφές σε θέσεις-κλειδιά του μηχανισμού του, για να είμαστε ξεκάθαροι ευνοούμενη και από το όνομα της (όπως και ο πρωθυπουργός εξάλλου, εις γνώσιν και υπό την έγκριση του οποίου βρίσκονταν όλες της οι κινήσεις). Την ευθύνη της μη κινητοποίησής τους, όμως, φέρουν σε τελευταία ανάλυση ακέραιη οι ίδιοι, που επί πολλά έτη ''περί άλλα ετύρβαζον'', ο ένας στην Πολιτική Άνοιξη κι ο άλλος στο Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών, επιχειρώντας να αποδομήσουν ''τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη'' της οποίας εμφανίζονται σήμερα πιστοί στρατιώτες. Και πάλι, ο λόγος που η κα Μπακογιάννη δεν έπραξε το αυτό μπορεί να είναι για πολλούς απλώς και μόνον το όνομά της. Εκ του αποτελέσματος, πολύ πιο πιστή και συνεπής φάνηκε (συν τοις άλλοις, δεν έσπευσε να τοποθετηθεί για το αν ο πρωθυπουργός έπρεπε ή όχι να πάει σε εκλογές... πριν από τον ίδιο).Το γεγονός πως ο κ. Καραμανλής αποχωρεί είναι η παρακαταθήκη του, το παράδειγμα που μπορεί να ξαναδώσει στη φιλελεύθερη παράταξη το χαμένο της ηθικό στίγμα. Φτάνει να μην το απωλέσει η ίδια, ανοίγοντας δια των επιλογών της την πόρτα σε όσους κατ'εξακολούθησιν την έχουν υπονομεύσει. Σήμερα ο κ. Σαμαράς της Πολιτικής Άνοιξης και των 152 εδρών που έπεσαν στις 151 και τις 150, αύριο ο κ. Αβραμόπουλος που με τη στήριξη της ΝΔ έγινε δήμαρχος Αθηναίων και κατόπιν ίδρυσε το βραχύβιο ΚΕΠ προτού επιστρέψει στο ''μαντρί'', μεθαύριο ο κ. Καρατζαφέρης άραγε; Το συνέδριο θα αποτελέσει πολύ ενδιαφέρον πεδίο ζύμωσης, όχι με μοναδικό στόχο την ανάδειξη προέδρου. Κυρίως με στόχο το να οριστεί επί τέλους τι ονομάζουμε κεντροδεξιά, πόσο ελαστική είναι η έννοιά της, ποιες οι αρχές της (όχι μόνο το καταστατικά ''νόμιμο'', αλλά και το ''ηθικό'' της). Οι απαντήσεις στη βάση του κόμματος αλλά και την κοινή γνώμη οφείλουν να είναι ξεκάθαρες. Και όλοι οι μετέχοντες στο συνέδριο θα βρεθούν προ της συνείδησής τους.