Πέραν του κριτηρίου της ''συμπάθειας'' ή ''αντιπάθειας'' που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ και de facto όντως θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την εκλογή του νέου προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά στις προσυνεδριακές θέσεις των τριών προσώπων που διεκδικούν την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προτού εκφραστεί υπέρ του ενός ή του άλλου για να σχηματίσει μια περισσότερο σφαιρική και -κατά τη γνώμη μου- περισσότερο πολιτική άποψη για τους τρεις μέχρι στιγμής ''δελφίνους''.Ο κ. Σαμαράς τάσσεται υπέρ της ''ιδεολογικής ανασυγκρότησης και οριοθέτησης'' της Νέας Δημοκρατίας. Προτείνει την απόρριψη του νεοφιλελευθερισμού και την επιστροφή στις πατριωτικές αξίες και την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών έναντι του μεγάλου κεφαλαίου. Ως προς το πρώτο σκέλος, η θέση του είναι συνεπής προς τη ρητορική του διαχρονικά και αρκετά θελκτική προς τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ. Από μιαν άλλη άποψη βεβαίως, μπορεί να πει κανείς πως ρητορικά όλοι είμαστε πατριώτες κι ο κ. Σαμαράς όχι περισσότερο από τους άλλους δύο (κανείς δεν ξεχνά το γεγονός πως επί των ημερών του στο υπουργείο των Εξωτερικών και με την ''ασυμβίβαστη'' στάση την οποίαν τήρησε χάθηκε η ευκαιρία για μια σύνθετη ονομασία της ΠΓΔΜ, η οποία ήταν τότε εκείνη που τη ζητούσε ενώ σήμερα είναι εκείνη που την απορρίπτει). Κι αν πράγματι αποδείχθηκε λανθασμένος ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που δήλωνε για το ζήτημα πως ''σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει'', μάλλον δικαιώθηκε ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής που ζήτησε τότε την αποπομπή του κ. Σαμαρά από το εν λόγω υπουργείο.Κατά ειρωνεία της Ιστορίας, εάν τελικά ο κ. Σαμαράς κατορθώσει να εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ δικαιωμένος πολιτικά θα μπορεί να αισθάνεται ο κ. Μητσοτάκης που τον ανέδειξε και όχι οι καραμανλικοί ή οι αβερωφικοί (ή ό,τι έχει απομένει σήμερα από εκείνους) που ο κ. Σαμαράς θεωρεί ως ακροατήριο των προτάσεών του.Ως προς το δεύτερο σκέλος, δηλαδή το οικονομικό, είναι σαφές πως αποτελεί το χαρτί του Μεσσήνιου υποψηφίου ώστε να διεισδύσει και πάλι η ΝΔ στο μεσαίο χώρο. Βρίσκει επίσης πρόσφορο έδαφος σε κομματικές ομάδες συνδικαλιστών και στελεχών της νεολαίας της παράταξης, που όπως είναι φυσικό μπορούν πιο εύκολα να ''πουλήσουν'' στους χώρους όπου κινούνται μια περισσότερο φιλολαϊκή εικόνα της Κεντροδεξιάς.Πολλοί λένε ότι ο κ. Σαμαράς βγάζει τα απωθημένα προς την οικονομική πολιτκή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των ''νεοφιλεύθερων'' υπουργών κ. Μάνου και Ανδριανόπουλου, στοχεύοντας μελλοντικά να εκκαθαρίσει το κόμμα από μητσοτακικά στελέχη ορισμένα εκ των οποίων έχουν παρόμοιες αντιλήψεις. Προσπερνώντας αυτή τη μακιαβελική σύλληψη (που όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί για ένα κόμμα οι πρόεδροι του οποίου έχουν ιστορικά προβεί σε ουκ ολίγες διαγραφές, ιδιαίτερα τη στιγμή που ο κ. Σαμαράς εμφανίζει εαυτόν ως συνεχιστή του μακαρίτη του Αβέρωφ, γνωστού για την απαίτηση προσήλωσης στον αρχηγό και τις αποφάσεις του), τίθενται δύο ερωτήματα:α) το ιστορικό: εφ'όσον ο κ. Σαμαράς, όπως απέδειξε με την a posteriori αποχώρησή του από την κοινοβουλευτική ομάδα της τότε κυβερνώσας ΝΔ, δε θεωρούσε κομματικά αθέμιτο για έναν βουλευτή να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση του κόμματός του, γιατί ανέχθηκε και υπερψήφισε τους προϋπολογισμούς των εν λόγω ''νεοφιλεύθερων'' υπουργών; β) το τρέχον πολιτικό: εφ'όσον ρητορικά η ΝΔ θα καταστεί κόμμα των μικρομεσαίων, ποιο στοιχείο θα αποτελέσει την ειδοποιό της διαφορά από το κυβερνών ΠΑΣΟΚ, και άρα πως θα λειτουργήσει εντός Βουλής και αργότερα στις εκλογές το πολτικό παιχνίδι; Θα στηριχθεί και πάλι η ΝΔ στη λογική του ώριμου φρούτου ή/και της σεμνότητας και ταπεινότητας; Όλοι είδαμε που κατέληξε η εν λόγω θεώρηση: στη μεγαλύτερη εκλογική συντριβή από το 1981, στην εν μία νυκτί αποχώρηση του προέδρου της ΝΔ, στην αποξένωση του κόμματος από τη βάση. Συν τοις άλλοις, ο απερχόμενος πρόεδρος κ. Κώστας Καραμανλής ήταν νέος πολιτικός, άφθαρτος και προσωπικά άμεμπτος όταν ομιλούσε περί ηθικής, σεμνότητας και ταπεινότητας. Το ηθικό πλεονέκτημα της ΝΔ, μετά από πεντέμισι χρόνια στη διαχείριση του δημόσιου πλούτου, έχει οριστικά χαθεί. Ποιος θα πιστέψει πλέον έναν κατήγορο που έχει ευνοήσει συγκεκριμένα ''μαγαζάκια'', αλλάζοντας απλώς τις αναλογίες στα κομμάτια όσων νέμονται την πίτα και επιπροσθέτως εισάγοντας στο παιχνίδι νέους παραλήπτες πρόθυμους να καταναλώσουν εθνικά κονδύλια;Περνώντας στην κα Μπακογιάννη, βλέπουμε πως το πρόγραμμά της για την ώρα απευθύνεται περισσότερο στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ, το οποίο συλλογικά (βάσει αυτού του προγράμματος) θα ορίσει το πρόγραμμα που θα απευθυνθεί μελλοντικά στην ελληνική κοινωνία. Η κα Μπακογιάννη ρίχνει το βάρος στη συλλογική λήψη των αποφάσεων από στελέχη που θα εκλέγονται δημοκρατικά και αναλογικά, ώστε να εκπροσωπούνται όλες οι εσωκομματικές τάσεις και φωνές μέσα στην παράταξη.Υιοθετώντας περισσότερο τις απόψεις του μακαρίτη Παύλου Μπακογιάννη περί συναίνεσης παρά του πατέρα της κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που (όπως όλοι οι αρχηγοί κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης) εφάρμοσε ένα περισσότερο ταχύ και ολιγομελές μοντέλο διοίκησης στο κόμμα και μελλοντικά στην κυβέρνησή του, επιθυμεί να καταστήσει τη ΝΔ ένα σύγχρονο, πλουραλιστικό φιλελεύθερο κόμμα ευρωπαϊκού τύπου.Εάν και εφ'όσον όμως τελικά εκλεγεί η κα Μπακογιάννη στην ηγεσία της κεντροδεξιάς παράταξης, μένει να αποδειχθεί το κατά πόσον είναι ένα τέτοιο σχήμα αποδοτικό και λειτουργικό στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, όπου ο αρχηγισμός αποτελεί ''δευτέρα φύση'' των κομμάτων εξουσίας.Εάν και εφόσον, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ'όψιν πως η εκλογή της θα είναι πιο δύσκολη δίχως τη στήριξη ιστορικών στελεχών της ΝΔ (φερ'ειπείν των κ. Βαρβιτσιώτη, Έβερτ, Κεφαλογιάννη κ.ά.), ανθρώπων δηλαδή που έχουν συνηθίσει σε αρχηγικά σχήματα, με τους ίδιους απλώς ως προβεβλημένα και ιστορικά στελέχη (δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός ''βαρώνοι'' που τους αποδίδουν τα ΜΜΕ) να διατηρούν προνομιακή επαφή με τον εκάστοτε επικεφαλής. Τις θέσεις του για την επόμενη ημέρα, τέλος, δεν έχει εκφράσει μέχρι στιγμής ο κ. Αβραμόπουλος. Οι απόψεις του, όπως και των δύο άλλων (φερομένων εξάλλου ως) υποψηφίων θα αποκρυσταλλωθούν στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος, στις 7 Νοεμβρίου. Για την ώρα έχουμε υπ'όψιν μας μόνον αποσπασματικές δηλώσεις και δημοσιεύματα στον Τύπο. Μένει να δούμε τις συνολικές προτάσεις των δύο, τριών, ή και περισσοτέρων διεκδικητών για τη θέση του (ή, για πρώτη φορά σε κόμμα εξουσίας, της) προέδρου στο διάστημα που θα ακολουθήσει. Ας ελπίσουμε το τοπίο να ξεκαθαρίσει σύντομα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου