Τα φαινόμενα ως φιλολαϊκά απατούν...

Παρακολουθώντας το ξετύλιγμα των οικονομικών προτάσεων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, δημιουργείται σε πολλούς η εντύπωση πως ανακαλύπτεται η πυρίτιδα και θα καταστούμε μάρτυρες μιας ''αναδιανομής του πλούτου από τα πάνω προς τα κάτω''. Με όλη την καλή διάθεση που έχει κανείς απέναντι σε έναν αντιπολίτευομενο πολιτικό, ο οποίος δεν έχει κυβερνήσει για να θεωρείται a priori αναξιόπιστος όπως επιχειρεί να τον εμφανίσει (θεμιτά, στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού) η κυβέρνηση, μπορεί να ειπωθεί ότι κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο αυτονόητο όσο παρουσιάζεται...Ξεκινώντας από το επικοινωνιακά ζωτικό (καθώς θεωρήθηκε ατόπημα του κ. Καραμανλή η διάψευσή του, η οποία ήταν πράγματι εσφαλμένη) ζήτημα της φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, πράγματι με το σύστημα που προτείνει το ΠΑΣΟΚ οι μεγαλοϊδιοκτήτες θα επιβαρυνθούν περισσότερο, συνεισφέροντας πιο πολλά χρήματα στα δημόσια ταμεία.Εκείνο το οποίο αποσιωπάται, είναι ότι η κτηματαγορά περνάει κρίση. Ανεβάζοντας τους φόρους στα ακίνητα, οι τιμές τους θα καταβαραθρωθούν και η απόκτησή τους θα καταστεί μια δυσχερέστερη απόφαση (θα πρέπει να ληφθεί από τον καθέναν υπ'όψιν το επιπλέον ετήσιο κόστος). Όσοι δυσκολεύονταν να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο θα έχουν άλλον ένα βραχνά στο κεφάλι τους, με ωφελούμενες εντέλει τις ήδη δραστηριοποιούμενες στα ακίνητα τράπεζες. Οι τελευταίες έχου΄ν κιόλας ξεπεράσει την κρίση και εμφανίζουν υπερκέρδη, που μπορούν να διοχετευθούν στην αγορά ακινήτων τα οποία θα εκποιήσουν στην κορύφωση του επόμενου οικονομικού κύκλου με δάνεια.Συν τοις άλλοις, οι μεγάλοι ιδιοκτήτες και επενδυτές μπορούν απλώς να αποκρύψουν μέσω υπεράκτιων εταιρειών την περιουσία τους -οι δε κολοσσοί, ουδείς αμφιβάλλει πως θα εξακολουθήσουν να κατασκευάζουν δια νόμου εμπορικά κέντρα (αποτελεσματικότατη επενδυτική πρακτική που εγκαινιάστηκε επί υπουργίας του κ. Λαλιώτη, για να συνεχιστεί ένδοξα στην περίπτωση του Ελαιώνα, με τις γνωστές κοινωνικές συγκρούσεις).Όσον αφορά στη μεγαλύτερη φορολόγηση των μερισμάτων από μετοχές και τη μείωση του επανεπενδυόμενου ποσοστού των κερδών των επιχειρήσεων, ουδεμία μακροπρόθεσμη ασφάλεια ή/και ανάπτυξη εγγυάται το νέο μέτρο αλλά αποτελεί βραχυπρόθεσμη ασπιρίνη με πολύ περισσότερες παρενέργειες από οφέλη.Το πιθανότερο είναι απλώς η αγορά να αντιδράσει άμεσα, με τους ξένους επενδυτές να πωλούν τις μετοχές τους βιαστικά για να μετακινήσουν το κεφάλαιό τους σε χώρες όπου ακριβώς τα μερίσματα φορολογούνται χαμηλότερα.Πρόσκαιρα βεβαίως ο κρατικός κουμπαράς θα αποκτήσει ορισμένα επιπλέον έσοδα και η αγορά θα δείχνει να αναθερμαίνεται από την ενθάρρυνση της κεφαλαιακής επανεπένδυσης.Επί της ουσίας όμως, η κεφαλαιακή επανεπένδυση είναι το κατ'εξοχήν μέτρο υπέρ του ξκεφαλαίου και κατά του λαού (για να το πούμε ''σοσιαλιστικά): ο μικροεπενδυτής, αγοράζοντας μετοχές, δανείζει χρήματα στον έχοντα την πλειοψηφία του πακέτου επιχειρηματία μέρος του κεφαλαίου του. Τώρα θα αναγκαστεί απλώς να του δανείζει περισσότερα (αυτά που θα ''επανεπενδύονται'' προς όφελος της επιχείρησης και κατά κύριο λόγο του πλειοψηφούντα) και να παίρνει λιγότερα για την καθημερινή του διαβίωση. Βεβαίως ο μικροαστός δεν έχει μετοχές, εκείνη λοιπόν που θα κληθεί να πληρώσει είναι η μεσαία τάξη που ήδη πλήττεται περισσότερο από την κρίση. Μικρότερο μέρισμα πρακτικά συνεπάγεται μικρότερη κατανάλωση, το περίφημο ''στέγνωμα'' της αγοράς που θέλει να αποτρέψει η αξιωματική αντιπολίτευση δια της πολιτκής των αυξήσεων προς τους δημοσίους υπαλλήλους.Αναφορικά με τις τελευταίες, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως θα είναι ευχάριστες και πιθανότατα ωφέλιμες βραχυχρόνια. Φυσικά δεν ακούσαμε νούμερο, παρά μόνον πως θα είναι ''πάνω από τον πληθωρισμό'' που επισήμως ανέρχεται σε ισχνά δεκαδικά ψηφία. Ευτυχώς ίσως, γιατί οι αυξήσεις σε μια εργασιακά βολεμένη κοινωνική ομάδα της εξασφαλίζουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από τις υπόλοιπες, εργασιακά ανασφαλείς (αφού οι αυξήσεις προέρχονται από τους φόρους που όλοι καταβάλλουμε) και με τελικό αποτέλεσμα απλώς το να αυξάνεται ο πληθωρισμός (αφού οι αυξήσεις θα είναι ''πάνω'' από εκείνον...).Βεβαίως το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ανέκαθεν το κόμμα των δημοσίων υπαλλήλων.Ερχόμαστε, τέλος, στο κοινωνικό μέτρο της καταβολής των εργασιακών εισφορών των νεοπροσλαμβανομένων νέων από το κράτος επί τετραετία, που πράγματι δείχνει να τονώνει την απασχόληση.Αποκρύπτεται ωστόσο πως στην ουσία αντρέπει ηθικά τις εργασιακές σχέσεις, ενθαρρύνει την επιχειρηματική ανευθυνότητα στις προσλήψεις και επί της ουσίας θα έχει ως αποτέλεσμα την πρόσληψη με ημερομηνία λήξης: την τετραετία. Στα πέντε χρόνια θα έχει γλυκαθεί ο εργοδότης να του πληρώνει το κράτος τις εισφορές, θα σε απολύει και θα προσλαμβάνει έναν ακόμη νέο.
Αυτά, για να μην υπάρχουν αυταπάτες.