Η χώρα που δεν διδάσκεται

Το καλοκαίρι του 2007 δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, κυρίως στη Δυτική Πελοπόννησο αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα, αποτεφρώθηκαν. Από επίσημα κυβερνητικά χείλη ακούσαμε περί ασύμμετρης απειλής, εχθρών δηλαδή του κράτους, του πολιτεύματος ή δεν ξέρω τίνος άλλου, δηλώσεις ουδέποτε ανακληθείσες. Αν τις πιστέψουμε, συνάγεται εύκολα και εύλογα πως ο εξοπλισμός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και τα μέσα πρόληψης πυρκαγιών θα έπρεπε να αποτελούν έκτοτε μείζονα κυβερνητική προτεραιότητα, αντιμετωπιζόμενα ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας όπως συμβαίνει με τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες.
Κι όμως, στην αρχή του καλοκαιριού όταν ξέσπασε μικρή πυρκαγιά ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός κ. Μαρκογιαννάκης δήλωσε ευθαρσώς πως λόγω της οικονομικής κρίσεως δεν είχαν ακόμη νοικιαστεί τα απαραίτητα εναέρια μέσα, μιας και ''μέχρι χθες έβρεχε'' και η ΕΜΥ είχε μιλήσει για για βροχές γενικώς και για τις επόμενες ημέρες. Περάσαμε λοιπόν από το δόγμα του ''στρατηγού ανέμου'' στο δόγμα της ''αρχιστρατηγου βροχής''.
Σήμερα, στα τέλη του καλοκαιριού, η βορειοανατολική Αττική έχει τυλιχθεί στις φλόγες. Δεν ξέρω ποιο μετεωρολογικό φαινόμενο εμφανίζεται αυτή τη φορά ως ηγέτης στη μάχη μεταξύ φωτιάς και ανθρώπων, φαίνεται όμως πως δεν έχουμε διδαχθεί τίποτε απολύτως. Το αποδεικνύει το μεγαλύτερο μέρος της κοινοτικής ενίσχυσης που δόθηκε για τις πυρόπληκτες περιοχές του 2007 και το οποίο, ως αναξιοποίητο, αναμένεται να επιστραφεί διότι αποδειχθήκαμε ανίκανοι να το διαχειριστούμε. Θα το αποδείξει η στάχτη, που αδιακρίτως θα έχει αφανίσει σε λίγο δάση, σπίτια, κτήματα.
Το χειρότερο είναι πως θα το αποδείξει και η στάση όλων ημών την επόμενη μέρα. Κάποιοι, με την ανοχή των υπολοίπων, θα φροντίσουν ώστε τα δάση και τα κτήματα να δώσουν τη θέση τους σε μαιζονέτες μακριά από το εγκαταλειμμένο στην τύχη του, ολοένα και πιο απάνθρωπο κέντρο, που ωθεί όλο και περισσότερους σε όλο και πιο μακρινά προάστια και τα δάση σε ολοένα και μεγαλύτερο μαρασμό. Κάποιοι, με την ανοχή των υπολοίπων, θα φροντίσουν ώστε να αναβάλλεται επ'αόριστον μια στοιχειωδώς πιο ορθολογική διαχείριση των απορριμάτων. Αναβολή που κοστίζει και πάλι σε κοινοτικό χρήμα το οποίο θα επιστραφεί, αλλά και σε πρόστιμα προς την ΕΕ για μη συμμόρφωση -την ώρα που δεν υπάρχουν χρήματα όχι για πρόστιμα, αλλά ούτε και για πυροσβεστικά αεροσκάφη κατά την κυβέρνηση.
Οι μόνο που δείχνουν να διδάσκονται είναι τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων. Στο μέτωπο της πυρκαγιάς έσπευσαν οι πολιτικοί ηγέτες, επισήμως για να συντονίσουν ή να ενημερωθούν, ανεπισήμως για βγουν στα κανάλια πλάι στον καπνό αποδεικνύοντας (;) οπτικά πως νιώθουν, νοιάζονται. Σπεύδοντας πήγε τώρα ο κ. Μαρκογιαννάκης, φαντάζομαι χωρίς τους 5-6 μοτοσυκλετιστές που τον συνοδεύουν όποτε σπεύδει για καφέ στο Κολωνάκι, για να ''συντονίσει'' την ηγεσία της Πυροσβεστικής (που διορίζεται αξιοκρατικά από την κυβέρνηση, άρα υποθέτω πως δε χρειάζεται συντονισμό και κάνει τη δουλειά της από μόνη της, πολύ καλύτερα χωρίς την παρουσία υπουργών που πρέπει να βγουν στην οθόνη για να δηλώσουν κάτι). Σπεύδοντας συγκάλεσε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός, ελπίζω αποτελεσματικότερη όσων (θα έπρεπε να) είχαν συγκληθεί πριν την περίοδο των πυρκαγιών ώστε να υπάρχουν τα καλύτερα δυνατά μέσα αντιμετώπισής τους (εφ'όσον βεβαίως το επέτρεπε η υπεύθυνη για όλα διεθνής κρίση). Σπεύδοντας και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λες και η παρουσία του θα συνέβαλε στην αντιμετώπιση της φωτιάς.
Είναι πασιφανές πως οικολογική καταστροφή για την κοινωνία μας σημαίνει μόνο η φωτιά, τη στάχτη που μένει μετά (ή τις μεζονέτες που παίρνουν τη θέση της) εύκολα την ξεχνάμε. Για το χρηματικό κέρδος ή για την πολιτική επιβίωση κάποιων, σιγά σιγά οφείλουμε να ξεχάσουμε τη σοβαρότητα. Το τραγικότερο όλων, οφείλουμε να ξεχάσουμε και την ομορφιά -αν τη θυμόμαστε ακόμη...