Σε καιρούς ύφεσης όπως σήμερα είναι σύνηθες, ίσως και νομοτελειακό φαινόμενο η άνοδος της Ακροδεξιάς που αποτυπώθηκε στις τελευταίες εκλογές σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Συνάδει με τις διαψευσθείσες προσδοκίες από τη φιλευλεύθερη ''πρόοδο'' που κάθε φορά κυριαρχεί ως μονόδρομος σχεδόν απόλυτα (στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι περισσότερο κυκλικά) και έπειτα εμφανίζει αδυναμίες, τις κοινωνικές συγκρούσεις που οξύνονται, το φόβο για το μέλλον σε αντιπαραβολή με τις ''παλιές καλές μέρες και αξίες'' που τείνουν να εξιδακινευθούν από μεγάλες κοινωνικές ομάδες, ιδίως τις άμεσα θιγόμενες από την κρίση.Αναλύοντας στατιστικά το αυξημένο ποσοστό του ΛΑΟΣ, οι ειδικοί που κλήθηκαν σε τηλεοπτικά πάνελ διέγνωσαν ότι κυρίως προέρχεται από τις θεωρούμενες ''υποβαθμισμένες'' δυτικές συνοικίες της Αθήνας και άλλων μεγάλων αστικών κέντρων, αλλά και την ευαίσθητη σε εθνικά ζητήματα (και δυστυχώς ευάλωτη στην πατριδοκαπηλία) Μακεδονία. Επιπλέον, το ποσοστό των ψηφοφόρων του πολιτικού μορφώματος του κ. Καρατζαφέρη εμφανίζεται πολύ μεγαλύτερο στους άνδρες, κυρίως νεαρής ηλικίας. Οι αριθμοί μιλούν, και μόνο τυχαίοι δεν είναι.Πρώτη και περισσότερο εύκολη ερμηνεία είναι η συγκυριακή απόδοση της ανόδου αυτής στην εισροή μεταναστών, τη συνακόλουθη υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών των μεγάλων πόλεων (ιδίως της Αθήνας) και την άνοδο της εγκληματικότητας. Φυσικά παίζει ρόλο και αυτό. Αυτό είναι όλο όμως;Επιμένω πως όχι. Η αιτία κατά την άποψή μου είναι πολύ βαθύτερη, και είναι η ανάπτυξη πολλών ταχυτήτων. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μια κρατικοδιαίτη εν πολλοίς μεγέθυνση, χάρη στην οποία μεγάλο ποσοστό των μικρομεσαίων ή και κατώτερων εισοδηματικά τάξεων μπορούσε να ελπίζει σε μια θέση στο Δημόσιο και συνεπαγωγικά σε εισοδηματική και κοινωνική άνοδο. Καλλιεργούνταν η αντίληψη, επιπλέον, πως το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ίσο, δίκαιο κοινωνικά και τα παιδιά ενός εργάτη, βιοτέχνη ή υπαλλήλου -έστω με θυσίες και με λίγο φροντιστήριο- θα μπορούσαν να γίνουν επιστήμονες με υψηλό κοινωνικοοικονομικό status με τα παιδιά των ελίτ. Συνέβαλε σ'αυτό και η πολιτική της ίδρυσης ΑΕΙ και ΤΕΙ παντού, προς τόνωσιν των τοπικών οικονομιών περισσότερο παρά προς ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς ή πλατύτερης διάδοσης του αγαθού της γνώσης. Αντίληψη απολύτως ψευδής, αν ρίξει μια ματιά κανείς στις στατιστικές που αποκαλύπτουν πως οι Πανελλήνιες κάθε άλλο παρά στην ίση πρόσβαση στα ΑΕΙ οδηγούν. Ταυτοχρόνως, το κράτος διογκωνόταν -μαζί του και οι δαπάνες. Φυσική συνέπεια το να μην μπορεί, από ένα σημείο και μετά, να δέχεται στις τάξεις του ορδές ανθρώπων. Επιπλέον το σύστημα του βολέματος έγινε φυσικά σύστημα βολέματος και για τις ίδιες τις ελίτ, που όπως είναι αναμενόμενο καλύτερα μέσα διαθέτει στην πολιτική ή γραφειοκρατική διοίκηση του κρατικού μηχανισμού. Ταυτοχρόνως έρχονταν κύματα μεταναστών, που ελλείψει αποτελεσματικού κρατικού ελέγχου (συνεπεία και της έλλειψης πραγματικής πολιτικής βούλησης) οδήγησαν σε πρακτικές ανασφάλιστης εργασίας αλλά και σε έναν ιδιότυπο σνομπισμό κάθε χειρονακτικού επαγγέλματος. Στην ουσία μόνη της η κοινωνία μας επέλεξε να δει τους μετανάστες ως αντιπάλους, αφού αν όλοι τους έβαζαν στο ΙΚΑ το αποτέλεσμα θα ήταν απλώς ένα υγιέστερο ΙΚΑ. Έτσι, ακόμη και να έβρισκαν οι νέοι Έλληνες δουλειά αυτή θα θεωρούνταν ''κατώτερη'', κάτι που είναι πολύ δύσκολο για κάποιον στον οποίο έχει καλλιεργηθεί η αντίληψη πως είναι ανώτερος να δεχτεί, ιδίως αν (χάρις στην πολιτική ''κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ'') είναι και πτυχιούχος.Για την αντίληψη περί ανωτερότητας, η οποία είναι ίσως το χειρότερο συστατικό του ιδεολογικού υποβάθρου του πυρήνα των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ έχω ήδη κάνει λόγο σε προηγούμενο σημείωμα, που αφορούσε και πάλι την Ακροδεξιά: μητέρα της είναι η ψηφοθηρία. Ο πρωθυπουργός είναι φιλελεύθερων αντιλήψεων άνθρωπος, θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο νομάρχης της εκλογικής του περιφέρειας όμως; Φέρνει μεγάλη πλειοψηφία, το ζήτημα είναι όμως πως ταυτόχρονα την καθοδηγεί προς το σωβινισμό, καλλιεργεί εθνοκεντρικές αντιλήψεις και ουσιαστικά την τοποθετεί στον προθάλαμο του κ. Καρατζαφέρη. Στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, αντιστοίχως, πλειοδοτούν σε κορόνες που υπενθυμίζουν τα δάκρυα του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη Μακεδονία (ο οποίος όμως ως πρωθυπουργός ήταν εξαιρετικά ρεαλιστής και άριστες σχέσεις καλλιέργησε -όπως όλες οι κυβερνήσεις εξάλλου- με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο που επισήμως και διεθνώς εμφάνιζε ως συνιστώσα της την Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας) ή εμφανίζονται ως διάδοχοι του (γνήσιου πατριώτη) Αβέρωφ, που όμως έζησε σε άλλη εποχή με νωπή την αντίληψη ότι ήταν εφικτή μεταπολεμικά η απόδοση στην Ελλάδα της Βορείου Ηπείρου ή και της Κύπρου στο σύνολό της. Και ο Αβέρωφ ήταν πάντως ρεαλιστής, με κατ'εμέ διάδοχό του την πολύ πιο κοντινή στις θέσεις του κα Μ.Γιαννάκου.Ακόμη και σήμερα, δεν είναι λίγοι οι ''Ελληνάρες'' της κυβερνώσας παράταξης, που δυστυχώς κολακεύουν το εκλογικό σώμα με προφανές κίνητρο την ψηφοθηρία. Διότι κακά τα ψέματα, τέτοια ιδεολογήματα πολύ λίγοι εξ αυτών είναι δυνατόν να τα πιστεύουν. Το ''πατρίς-θρησκεία-οικογένεια'' ταίριαζε στη Δεξιά μετά τον εμφύλιο, μολονότι και τότε πίσω την πήγαινε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της προσέδωσε όντως ευρωπαϊκό όραμα, ενώ σε πολλές περιοχές τα εμφυλιοπολεμικά τραύματα επουλώθηκαν, ή έστω γεφυρώθηκαν, χάρη σε χαρισματικούς φιλελεύθερους πολιτικούς (όπως στη Στερεά Ελλάδα). Συναγερμός ήταν το κόμμα του Παπάγου, ο Καραμανλής το κατέστησε Ένωση... Αν υπάρξει προς τα εκεί επιστροφή, θα αλιεύσει στη δεξαμενή του 7-7,5% του κ. Καρατζαφέρη. Θα αφήσει όμως κενό για το 45% της αποχής, που δεν είναι οι ''πληγωμένοι νεοδημοκράτες'' όπως επιμένει η κυβέρνηση, αλλά κατ'εξοχήν ο θυμωμένος, απέλπις -αλλά ανόθευτος από σωβινιστικές αντιλήψεις- μεσαίος χώρος...Αλλού είναι η λύση λοιπόν και ουχί στη συγκατοίκηση. Στην πραγματική επίλυση των προβλημάτων, ιδίως της οικονομίας, της παιδείας και της ασφάλειας. Η πολυκατοικία που επικαλείται η άκρα δεξιά πτέρυγα της Βουλής είναι εξόχως αντιαισθητική. Ας διαλέξουν λοιπόν σε ποιους θα απευθύνονται, στο κάτω κάτω η προσφορά ακινήτων έχει ήδη υπερβεί τη ζήτηση... Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου