Κατά την επίσημη εκδοχή, διπλωματικοί υπάλληλοι ήταν εκείνοι που υπαίτια -εξ αμελείας βεβαίως- καθυστέρησαν τη διαβίβαση του τηλεγραφήματος στο διπλωματικό γραφείο της υπουργού Εξωτερικών με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τη χώρα ο κ. Καραβέλας τη χώρα εν αγνοία της κυβερνήσεως. Δεν είμαι μάντης για να γνωρίζω εάν αληθεύει ή όχι, κατ'αρχήν λοιπόν τη δέχομαι ως αληθή παρά τις φήμες που κυκλοφορούν για το αντίθετο (σύμφωνα με την πιο ζουμερή εξ αυτών μάλιστα, τις δραστηριότητες του κατηγορούμενου για την υπόθεση Siemens γνώριζαν τόσο η κ.Μπακογιάννη και ο κ. Καραμανλής όσο και δύο μεγάλοι εκδότες μη κεντροδεξιών εφημερίδων, εξ ου και οι πιο δύσπιστοι συντάκτες ήταν εκείνοι της Καθημερινής και του Ελεύθερου Τύπου).Η ένωση διπλωματικών υπαλλήλων εντούτοις εξέδωσε ανακοίνωση όπου αποδίδει ευθύνες στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου για την καθυστέρηση, υπερασπιζόμενη συνδικαλιστικά όσους αδράνησαν ή -κατά την ένωση- τέλεσαν απολύτως ορθά τα καθήκοντά τους. Εάν η άποψη αυτή είναι η πραγματική, πολλοί λένε, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να παύσει την υπουργό Εξωτερικών όπως ζητά και το ΠΑΣΟΚ. Μάλλον ζουν σε άλλη χώρα βεβαίως, διότι εν Ελλάδι ''παύσεις'' υπουργών και δη ισχυρών λίγες ημέρες προ των ευρωεκλογών ούτως ή άλλως δε γίνονται. Οι διαρροές και η συσπείρωση θα στερούσαν μεγάλο ποσοστό ψήφων από την κυβερνώσα παράταξη, τέτοιο που μπορεί να έβγαζε από το παιχνίδι όχι μόνο την κ. Μπακογιάννη αλλά και τον ίδιο τον πρόεδρο της ΝΔ.Πέραν αυτού όμως, αν οι διπλωματικοί υπάλληλοι όντως έπραξαν τα δέοντα (εδώ που τα λέμε, θα μπορούσαν κι εκείνοι να χαρακτηρίσουν το τηλεγράφημα ''κατεπείγον'' και όχι ''απόρρητο'', αλλά η γραφειοκρατία δεν ενεργεί πολιτικά) το χαρακτηρισθέν ως απόρρητο τηλεγράφημα θα επιδιδόταν, όπως χαρκτηριστικά αναφέρει ''το Βήμα'' άμεσα μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος Κλείτος σε τρεις φορείς, τρία διαφορετικά γραφεία. Το πρώτο είναι εκείνο της υπουργού, καθ'ύλην αρμόδιας για τις εξωτερικές υποθέσεις. Οι εξωτερικές υποθέσεις θεωρούνται, όμως, εθνικές οπότε ταυτόχρονα με το γραφείου του εκάστοτε υπουργού ενημερώνονται και άλλα δύο: το ένα είναι εκείνο του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος βεβαίως είναι ανεύθυνος πολιτικά και ούτως ή άλλως λόγω του κύρους του θεσμού του δε θα μπορούσε να ειδοποίησει τον υπουργό Δικαιοσύνης κάνοντας τον ντεντεκτιβ με την υποψία πως κάποιος σκόπευε να διαφύγει ή όχι στο εξωτερικό.Το άλλο είναι εκείνο του πρωθυπουργού, στο οποίο τόσο κατά την επίσημη όσο και κατά την ανεπίσημη εκδοχή το τηλεγράφημα έφτασε ταυτοχρόνως με εκείνο της υπουργού -φυσικά και πάλι θα ήταν στην καλή θέληση των ΜΜΕ και του ελληνικού λαού να κριθεί το κατά πόσον οι συνεργάτες ή το ίδιο το πολιτικό πρόσωπο ευθύνονται για την καθυστέρηση, από το κατά πόσον ''ξέχασαν'' να τον ενημερώσουν ή ο ίδιος αδράνησε.Δεν έγινε λοιπόν ξαφνικά ''μητσοτακικός'' ο πρωθυπουργός. Διαθέτει απλώς ένστικτο (πολιτικής) αυτοσυντήρησης. Η συγκάλυψη της φυγής ενός κατηγορούμενου δυνητικά θα προκαλούσε κλυδωνισμούς πολύ μεγαλύτερους από μια εσωκομματική, ''ενδοοικογενειακή'' κόντρα. Συν τοις άλλοις δε διαφεύγει από τον πρωθυπουργό η μακιαβελλική ρήση πως αν πατήσεις το κεφάλι του αντιπάλου σου, δεν του αφήνεις άλλη επιλογή παρά να σηκωθεί και να σε χτυπήσει. Δε θα μπορούσε λοιπόν το Μέγαρο Μαξίμου να δυσπιστήσει στην εκδοχή της αδράνειας των διπλωματικών υπαλλήλων. Αν ήταν ψευδής, είναι υπεύθυνο για το ήμισυ του ψέματος. Ωστόσο μοιάζει αληθής γιατί πέραν όλων των άλλων και οι δύο θα εκτίθονταν αν τους διέψευδε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -που όμως θα μπορούσε κάλλιστα λόγω του ρόλου του να μην το κάνει...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου