Απάνθρωποι, εθνικιστές, ρατσιστές, φασίστες -ορισμένοι από τους πιο κοινούς χαρακτηρισμούς για τους Χρυσαυγίτες που το περασμένο Σάββατο εξαπέλυσαν μια ακόμη βίαιη, απεχθή επίθεση κατά παράνομων μεταναστών που είχαν βρει καταφύγιο σε εγκαταλειμμένο κτίριο κοντά στην Ομόνοια. Μεγάλη ''μαγκιά'' το να ξεσπάς στ ους πιο αδύνατους, τα προφανή θύματα της μετανάστευσης -δείχνει απλώς έντονο σύμπλεγμα κατωτερότητας, ανασφάλεια και πλήρη αξιακή κατάρρευση. Αυτοί οι άνθρωποι ευτυχώς αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία, που είναι απολύτως βέβαιο πως θα βρίσκεται για μια ζωή στο περιθώριο (ειρωνικό είναι το γεγονός πως εάν ποτέ κυριαρχούσε η ξενοφοβία τους, ο επόμενος κοινωνικός εχθρός θα ήταν νομοτελειακά οι ίδιοι).Ισχνή μειοψηφία ή όχι, αυτή η τάση νεοφασισμού αποτελεί τραγικό σύμπτωμα των ψευδαισθήσεων της ελληνικής κοινωνίας: για τα πάντα φταίει πάντα το ευκολότερο θύμα (για πολλούς οι ''καπιταλιστές'' καταστηματάρχες του κέντρου, για άλλους ο ''νεοφιλελευθερισμός'' ή η ''νέα τάξη πραγμάτων'' γενικώς και αορίστως, για τους τρίτους η ''διαπλοκή''). Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε λάθος, ποτέ δεν κάνουμε λάθος εμείς οι ίδιοι. Χρησιμοποιούμε λοιπόν αναχρονιστικά στερεότυπα του Εμφυλίου και να τος ο εχθρός: το κεφάλαιο, οι Αμερικανοί, οι ανθέλληνες. Κάτι που απλώς αποσυντονίζει το διάλογο, μεταθέτοντας το πεδίο της αντιπαράθεσης στα επικοινωνιακά αντί των ουσιαστικών.Ουδείς (ή σχεδόν ουδείς) ασχολήθηκε με τις παιδαγωγικές αδυναμίες του βιβλίου Ιστορίας της στ' Δημοτικού: αυτό που ενόχλησε την κοινωνία ήταν ο ''συνωστισμός''. Άπλετο μελάνι χύθηκε για το ολυμπιακό ακίνητο που ανταλλάχθηκε με τη Βιστωνίδα, αν υπήρχε ανάλογο ενδιαφέρον και για τα υπόλοιπα ολυμπιακά ακίνητα -τα οποία στη μεγάλη πλειονότητά τους κάθονται- θα ήταν πολύ ουσιαστικότερη η συζήτηση. Κανείς δε μιλάει για την κακοδιαχείριση στην Υγεία (όταν τα πράγματα φτάσουν στο αμήν όπως και στο ασφαλιστικό να δούμε βέβαια), η κριτική εστιάζεται στα ελλειπή για τουσ αντικαπνιστές/ εχθρικά για τους καπνιστές μέτρα κατά του τσιγάρου.Τι θέλω να πω με αυτό; Πως δε θα πρέπει να καμαρώνουμε για τον πολιτικό μας διάλογο. Συνολικά, ακόμη και όσοι βρισκόμαστε μακριά από ιδεολογικές ακρότητες, ανάγουμε το έλασσον σε μείζον κι αφήνουμε στην τύχη τους τα ουσιώδη. Αυτά, όμως, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα στερεότυπα μάς οδηγούν απλώς σε μεγαλύτερα αδιέξοδα, σε κοινωνικές εκρήξεις. Αρκούν ελάχιστοι με αχυρένια μυαλά, μια χούφτα χρυσαυγίτες και ορισμένοι κακοί αστυνομικοί που τους ανέχονται νομίζοντας πως η λύση μπορεί να έρθει κι απο εκεί... Ας μην απορήσουν βεβαίως την επόμενη φορά που θα στοχοποιηθούν εκείνοι: ο εχθρός τους δε θα είναι οι εξεγερμένοι (όπως εχθρός των χρυσαυγιτών δεν είναι οι μετανάστες) αλλά η απουσία πολιτικής βούλησης για την τήρηση της νομιμότητας στο κέντρο. Απουσία ηχηρή, της οποίας είναι προτιμότερη μέχρι και η αμυντική στάση -τουλάχιστον δεν έβαλε στο παιχνίδι χρυσαυγίτες, που αν μείνουν για πολύ θα κάνουν την Ομόνοια Σικάγο στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, με την αστυνομία να επιδιαιτητεύει μεταξύ ακροδεξιών και μεταναστών, που θα αναγκαστούν να συστήσουν δικές τους συμμορίες, κάποιες από τις οποίες θα αποκτήσουν φυσικά και συνδέσμους με την Ελ.Ασ. Καλή μας τύχη...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου