Τρίτη βράδυ στο Ηρώδειο. Το θέατρο ήταν κατάμεστο και η ατμόσφαιρα ενθουσιώδης για μια θρυλική παράσταση που παίχτηκε για πρώτη φορά 40 χρόνια πριν επί χούντας. Κάθε τόσο, η παράσταση διακοπτόταν από αυθόρμητα χειροκροτήματα του κοινού, που ήταν τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά που έχω πάει σε θέατρο.
Γιατί χειροκροτούσε το κοινό; Γιατί είχε μείνει εκστασιασμένο από την ερμηνεία των ηθοποιών, γιατί είχε γοητευτεί από την καλλιτεχνική αξία του έργου;
Οι ερμηνείες ήταν υπέροχες, οι ηθοποιοί άψογοι και η μουσική εξαιρετική. Το κοινό όμως δεν χειροκροτούσε γι' αυτό. Το κοινό χειροκροτούσε γιατί όλα αυτά που 'λέγαν στο έργο "κάτι τους θύμιζαν".
Το Μεγάλο μας Τσίρκο γράφτηκε από τον Καμπανέλλη επί χούντας παρουσιάζοντας την ιστορία της Ελλάδας ακριβώς για να "θυμίσει κάτι" στους θεατές. Η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος φυλακίστηκαν από τη χούντα ακριβώς γιατί τα λόγια του έργου "κάτι θύμιζαν στους θεατές".
40 χρόνια μετά και τα λόγια αυτά εξακολουθούν "κάτι να θυμίζουν". Τότε που γράφηκαν είχαμε χούντα. Γιατί ρε γαμώτο "κάτι μας θυμίζουν" ακόμα;
"Η Ελλάδα είναι ωραία αίθουσα χορού". Ιστορική παράσταση τότε, ιστορική παράσταση και χθες. Το Ηρώδειο γεμάτο και το χειροκρότημα ήταν ξέσπασμα. Πολύ διαφορετικό χειροκρότημα από αυτό μίας συνηθισμένης παράστασης. Η ιστορία κύκλους κάνει... Υ.Γ: Η παράσταση επαναλαμβάνεται και σήμερα. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν μια συγκλονιστική παράσταση!! Δεν μπορώ να μεταφέρω την ενέργεια με Λόγια αλλά ήταν εκεί. Αν το χειμώνα παιχτεί στην αθήνα θα την ξαναδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή