"Ποτέ..." by Angie

Δεν ξεχνάμε ποτέ...

Χτυπήματα έρχονται από παντού...

Εικόνες μας μπουκώνουν το μυαλό...

Ήχοι καταπνίγουν την φωνή μας...

Μας φιμώνουν...

Είμαστε δεμένοι από παντού...

Κι όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ...

Το μυαλό μας θέλουν να θολώσει...

Αδράνεια και Υποταγή...

Υπάκουη μηχανή να γίνεις,

να ακούς και να υπακούς...

Με μάτια ανοιχτά να κοιμάσαι...

Μόνο το αποτέλεσμα έχει σημασία,

όχι ο άνθρωπος πίσω του...

Όμως εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ...

Από την ανάμνηση του αίματος

θα κρατηθούμε...

Μια μικρή ρωγμή στον τοίχο,

κι έπειτα κι άλλη, κι άλλη...

Έχει περάσει καιρός...

Η ανάμνηση αυτή δεν θα γίνει παραμύθι,

σαν αυτά που ταξιδεύουν στο χρόνο

για να ξεχαστούν στο τέλος...

Γιατί εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ...

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ...

Ανέπαφες είναι μέσα μας,

οι μέρες που βγήκαμε στους δρόμους,

που γκρεμίσαμε τον τοίχο,

γιατί γκρεμίστηκε ο κόσμος μέσα μας,

γιατί έφυγε η ομίχλη από το μυαλό μας,

γιατί σπάσαμε τις αλυσίδες μας,

γιατί η φωνή μας σκέπασε τον ήχο...

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

by Angie